سرویس سیاست حلقه وصل - روزانه میتوان از لابهلای گزارشها و عناوین خبری رسانههای مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابلتوجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که میتواند برای مخاطبین قابل استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه ویژههای حلقه وصل نکات و تأملات قابلاستخراج از رسانهها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژههای حلقه وصل» همراه شوید.
*******
** وزیر دولت روحانی: در یک کشتی توفانزده نشستهایم
«محمد شریعتمداری» رئیس ستاد انتخاباتی روحانی در سال ۹۶ بود. وی پس از پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶، ابتدا به عنوان وزیر صمت انتخاب شد اما پس از تشدید سوء مدیریت در حوزه صنعت و تجارت و گرانیهای افسارگسیخته و تصمیم مجلس وقت (همسو با دولت) برای استیضاح وزیر صمت، او از وزارت استعفا داد. اما نکته قابل تأمل اینجاست که به فاصله خیلی کوتاهی، روحانی وی را به عنوان وزیر کار به مجلس معرفی کرد و مجلس دهم (همسو) نیز به او رأی اعتماد داد!
«هادی رضوی» داماد محمد شریعتمداری نیز از محکومان پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان و بانک سرمایه است.
و اما «محمد شریعتمداری» در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:«باید اقرار کنیم که در یک کشتی توفانزده نشستهایم. راهزنانی بیرحم کمین کردهاند، میخواهند کشور را به تاراج ببرند و منازعه بیش از هر چیز دیگر آنها را به طمع انداخته است. بر سر نقاط مشترک تاکید کنیم و بدانیم میتوانیم بسط قدرت را جایگزین توزیع قدرت سازیم. بر سر سفره کوچک نزاع نکنیم و به بزرگ شدن قدرت ایران اسلامی بیندیشیم.»
وی در ادامه نوشت:«با مرور تجربه سالهای اخیر میتوان نشان داد که چگونه منازعه خرمن امید را به آتش میکشاند و بیاعتمادی میان حکومت و ملت، همه سرمایهها را بر باد فنا میدهد. این عبارت به عنوان یک باور قطعی، بخشی از متن اعلام حضور اینجانب در عرصه انتخابات 1400 بود. امروز که بیش از یکسال از آن ایام میگذرد بیش از پیش معتقدم که کیمیای امروز ایران، کاهش منازعات و پایان مخاصمات در ایامی است که سختترین و پیچیدهترین شرایط را تجربه میکنیم.»
محمد شریعتمداری از وزرای دولت روحانی است که کارنامه بسیار ضعیفی نیز از خود بجای گذاشته است. براساس گزارش های منتشر شده، در دوران وزارت محمد شریعتمداری در وزارت کار، بیکاری و فقر و دشواریهای درمان و دوران پس از بازنشستگی شدت پیدا کرد.
به عنوان نمونه، ضریب جینی (نشانگر شکاف طبقاتی) در دوران وزارت شریعتمداری افزایش قابل ملاحظهای پیدا کرد و جمعیت بیشتری نیز به خاطر سوء مدیریت، زیر خط فقر قرار گرفتند. از سوی دیگر اخبار متعددی درباره سپردن مدیریت شرکتهای زیرمجموعه شستا به افراد ناصالح و حقوقبگیر در رسانهها منتشر شد.
محمد شریعتمداری در دوران تصدی وزارت صمت تا آستانه استیضاح پیش رفت و در نهایت استعفا داد. وی در وزارت کار نیز به هیچ عنوان موفق نبود. مجلس یازدهم به شریعتمداری چندین بار کارت زرد داد.
شریعتمداری در این یادداشت اشاره کرده که در انتخابات ریاست جمهوری 1400 اعلام کاندیداتوری کرده است. این در حالی است که اصلاح طلبان پیش از ثبت نام کاندیداهای ریاست جمهوری تاکید داشتند که به جهت کارنامه بسیار ضعیف دولت روحانی، افرادی همچون جهانگیری، آخوندی و محمد شریعتمداری به هیچ عنوان قابلیت رأی آوری نداشته و نمی توانند از طرف اصلاح طلبان برای رقابت های ریاست جمهوری حاضر شوند.
آقای محمد شریعتمداری در این یادداشت تاکید کرده که کیمیای امروز ایران، کاهش منازعات و پایان مخاصمات است. این در حالی است که تنها در یک قلم، وی پیش از این مدیران یک روزنامه را که در نقد عملکرد دولت روحانی مطلبی منتشر کرده بود به «ابن ملجم» تشبیه کرده بود.
برخلاف ادعای آقای محمد شریعتمداری، مردم ایران را نمی توان به سرنشینان کشتی طوفان زده تشبیه کرد. مقامات دولت روحانی بجای مأیوس کردن مردم و القای ناامیدی و بن بست، بهتر است به نقش خود در مشکلات موجود اعتراف کرده و برای جبران آن تلاش کنند.
** دیپلماسی منطقه ای دولت رئیسی «بدون برجام» به نتیجه نمی رسد
روزنامه شرق در مطلبی با عنوان «ابهام در دوگانگی سیاست خارجی» نوشت:«دیپلماسی منطقهای و هرگونه تلاش برای ارتقای روابط و مناسبات با همسایگان و دیگر کشورهای فرامنطقهای بدون احیای برجام و لغو تحریمها نمیتواند شکلی حقیقی به خود بگیرد.»
در ادامه این مطلب آمده است:«متأسفانه دولت سیزدهم پیشبردن «دیپلماسی منطقهای منهای برجام» را در سر دارد؛ بنابراین با این تصور غلط که در سایه رفتوآمدهای سران کشورهای همسایه یا برعکس، سفر مقامات و وزرای ایرانی میتوان دیپلماسی منطقهای را به نقطهای رساند که بدون احیای برجام و لغو تحریمها منافع کشور را تأمین کرد، تحرکات و تکاپوهای سیاست خارجی دولت سیزدهم پررنگتر از قبل شده است. درصورتیکه تداوم بنبست جاری در وین، دوحه یا هر جای دیگری درباره برجام و مذاکرات هستهای سناریوی مدنظر دولت رئیسی را بر هم خواهد زد.»
همان روزنامه ای که در دولت روحانی مدعی بود که «امضای کری تضمین است؛ اطمینان تهران از اجرای برجام»؛ حالا مدعی است که دیپلماسی منطقه ای دولت رئیسی بدون برجام به نتیجه نمی رسد.
این روزنامه اصلاح طلب و طیف سیاسی همفکر آن در سال گذشته مدعی بودند که تا برجام احیا نشود و تا از لیست سیاه FATF خارج نشویم هیچ خبری از واکسیناسیون کرونا نخواهد بود و باید به زودی شاهد حداقل هزار کشته در روز باشیم.
اما در دولت رئیسی علیرغم اینکه برجام نشد و از لیست سیاه FATF نیز خارج نشدیم، واردات و تولید داخلی واکسن کرونا و همچنین واکسیناسیون روزانه رکورد زد و جندین روز بدون فوتی کرونا نیز ثبت شد.
در ماجرای عضویت ایران در شانگهای و صادرات نفت و دریافت پول آن و صادرات غیرنفتی و سوآپ گازی و برقی نیز همین ماجرا تکرار شد.
متاسفانه جریان غربگرا آنچنان در مسائلی همچون برجام و FATF غرق شده اند که هیچگاه تصور نمی کنند که می توان بدون وابستگی به آمریکا و تروئیکای اروپا نیز به پیش رفت و بر مشکلات فائق آمد.
اکنون دولت آمریکا و دولت های انگلیس، فرانسه و آلمان خودشان با بحران دست و پنجه نرم کرده و باید یکی خود این دولت ها را از مخمصه نجات دهد.
به این خبرها توجه کنید: «روزنامه بیلد آلمان: به دلیل افزایش تورم مردم مجبور به کاهش وعدههای غذایی خود شدهاند. از هر ۶ آلمانی یک نفر برای صرفهجویی در هزینهها یک وعده غذایی خود را حذف میکند»؛ «روزنامه فیگارو: تورم فرانسه رکورد ۳۷ ساله را شکست. قیمت مسکن، پذیرایی، بیمه، خدمات حمایت اجتماعی، اجاره، آب، جمعآوری زبالههای خانگی و یا حتی قیمتهای نگهداری و تعمیر خودروهای شخصی و محصولات تولیدی همگی در حال افزایش هستند.»؛ «با افزایش بیوقفه تورم در کشورهای غربی، از انگلیس خبر میرسد که بهدلیل وخامت اوضاع، پارلمان این کشور از دولت بوریس جانسون خواسته است تا وزارت فقر غذایی تشکیل بدهد»؛ «جو بایدن: تورم در آمریکا به دلیل حمایت از اوکراین است، مردم باید تحمل کنند.»؛ «قیمت بنزین در آمریکا در بالاترین قیمت تاریخی خود ایستاد». «آمریکا با قریب به ۱۲۰ فوتی در روز، تایوان با حدود ۱۰۹ فوتی در روز، فرانسه با بیش از ۹۰ فوتی در روز، روسیه با ۵۶ فوتی، برزیل با ۵۳ فوتی، ایتالیا با ۴۱ فوتی، آلمان با ۳۰ فوتی و... در جمع ۱۰ کشور نخست جهان در فوتیهای کویید ۱۹ هستند.»
** دولت آمریکا برای دادن تضمین دستش بسته است
روزنامه آرمان در مطلبی نوشت:«با توجه به اخباری که به گوش میرسد، فضا در جهت توافق نیست و با توجه به نوعی بیاعتمادی که ایران به آمریکا دارد و مساله خروج یکطرفه آمریکا از برجام، ایرانیها دنبال تضامینی هستند که به نظر نمیرسد آمریکاییها بخواهند به این راحتی بدهند.»
در ادامه این مطلب آمده است:«از این رو فعلا با توجه به اینکه این تضامین برای ایران حیاتی است و ازطرف دیگر دولت آمریکا در شرایطی است که دستش به لحاظ دادن تضامین و متعهد کردن دولت فعلی آمریکا بسته است و از طرف دیگر انتخابات پارلمانی هم در آمریکا در پیش است؛ با توجه به مساله رقابتهای حزبی هم به نظر نمیرسد که دولت بایدن راضی باشد که امتیازی بدهد.»
این روزنامه اصلاح طلب تاکید کرده است که آمریکا نمی تواند درباره اجرای برجام تضمین بدهد. این در حالی است که همین طیف در دولت قبل تاکید داشتند که امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین است؛ اکنون سوالی که ایجاد می شود این است که چرا اصلاح طلبان در دولت قبل هرگاه مطالبه تضمین درباره توافق با آمریکا میشد، میگفتند «امضای کری تضمین است» و «امکان ندارد آمریکا زیر تعهدش بزند و نمیتواند این کار را بکند؟». این ادعاهای خلاف واقع، از سر بیسوادی بود یا عامدانه، این ادعاها، از سر غفلت بود یا توجیهی برای فریبکاری؟
اگر از ضمانت تعهدات آمریکا اطمینان نداشتند (که هیچ اعتمادی نبود و تجارب خلاف آن را میگفت) چرا همه امتیازات هستهای در زمینه اوراق کردن ۱۵ هزار سانتریفیوژ از ۱۹ هزار سانتریفیوژها، ارسال ۹۷۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنیشده از مجموع ۱۰ هزار کیلوگرم به خارج و بسنده کردن به ۳۰۰ کیلوگرم، بتنریزی راکتور اراک، توقف تولید سانتریفیوژهای پیشرفته و... را به شکل یکطرفه و قبل از روز شروع اجرای برجام واگذار کردند؟ و دست طرف ایرانی را در مقابل عهدشکنیهای آمریکا خالی کردند؟
اگر از ضمانت آمریکا خبری نبود، چرا تیم مذاکره کننده ایران به ریاست ظریف و با پشتیبانی ویژه اصلاح طلبان، تمامی تعهدات خود را پیش دستانه، یکطرفه و با عجله انجام داد و سپس به انتظار نشست تا طرف آمریکایی و اروپایی تعهدات خود را آغاز کند!؟ اگر آمریکا نمی تواند تضمین بدهد، چرا آقای ظریف تاکید کرد که آمریکا نمی تواند از برجام خارج شود؟
اکنون سوالی که در ذهن ایجاد می شود این است که آیا دغدغه اصلاح طلبان، لغو تحریمهاست، یا برگرداندن آمریکا به برجام و دسترسی دادن به مکانیسم ماشه برای بازگرداندن خودکار تحریمها!؟