تهران: جشنواره عمار رسالت خود را بر مبنای آشتی مردم با سینما قرار داده است

به گزارش حلقه وصل، هفته گذشته به همت دبیرخانه بخش بین‌الملل جشنواره مردمی فیلم عمار، هفته فیلم سینمای ایران در کشور آرژانتین برگزار شد. در پی این اتفاق مبارک فرهنگی، مجله اِنیه (Ñ) این کشور، گفتگویی با وحید جلیلی، مسئول شورای سیاست‌گذاری جشنواره عمار داشته است که ترجمه آن را در ادامه می‌خوانید.

جلیلی در گفت‌وگوی خود با مجله اسپانیایی به این نکته اشاره می‌کند که  کشورش دوره‌‌های تاریخی بسیار دشواری را سپری کرده است، برای مثال قحطی ایجاد شده در قرن گذشته توسط بریتانیای کبیر که به موجب آن عده کثیری از مردم جان خود را از دست دادند و همچنین کودتای سال 1953 که توسط آمریکا و انگلیس هدایت شده بود، از آن جمله‌اند. او ادامه می دهد تا آنجایی که به این نکته می رسد: «ما نقاط اشتراکی با ملت آرژانتین در مبارزه با ظلم و زورگویی، به ویژه، در زمینه درگیری آرژانتین و انگلستان بر سر جزایر مالویناس داریم. ارزش‌های سینمای آرژانتین-که آن را «سینمای سوم» می نامیم- را می شناسیم. ما(جشنواره عمار) پیام مقاومت، تعهد، اخلاق و مبارزه با ظلم در سینمای ایران را به دیگران منتقل می‌کنیم.»

طریقه انتخاب فیلم ها برای هفته فیلم جشنواره در بوینس آیرس به چه صورت بود؟

 سینمای ایران یکی از 10 سینمای برتر جهان از لحاظ کمیت و کیفیت تولید فیلم سینمایی در سال است. این موقعیت بعد از انقلاب اسلامی بدست آمده است. درحدود  50 سالی که در دوران شاهنشاهی صنعت فیلمسازی در ایران وجود داشت نامی از سینمای ایران در جهان نبود. اما نکته تاسف انگیز اینجاست که فقط بخش کوچکی از سینمای امروز ِایران به جهان معرفی شده و بخش حرفه‌ای‌تر و جذاب‌تر آن عملا سانسور شده است.

امسال آقای «میگل لیتین» فیلمساز نامدار آمریکای لاتین، بازدیدی از ایران و دیدارهای متعددی با سینماگران ایرانی داشت. آقای لیتین متعجب بود که چرا جهان با بخش مهمی از سینمای حرفه‌ای ایران که در آن واقعیات تاریخی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی ایران با زبان فاخر سینمایی ارائه شده است، آشنا نیست.

این هفته فیلم گامی است برای معرفی سینمای سانسور شده ایران به مخاطب جهانی که معمولا در جشنواره‌های اروپایی نادیده گرفته می‌شود.

این فیلم ها در سینمای امروز دنیا چه جایگاهی دارند؟

سه اثر سینمایی که برای اکران در آرژانتین انتخاب شده است از آثار مهم سالهای اخیر سینمای ایران به شمار می‌روند که شمار زیادی از مردم در ایران آن را دیده‌اند، «یتیم خانه ایران» محصول سال 2015 است و اولین اکران جهانی آن را در آرژانتین با همکاری موسسه مهم اینکا برگزار می‌کنیم.

«قلاده‌های طلا» محصول 2011 و بر اساس رخدادهای واقعی مربوط به سال 2009 در ایران است و هر دو از میهن دوستی و استقلال طلبی ملت ایران دفاع می‌کنند. «تنهای تنهای تنها» هم روایتی شیرین از مواجهه مردم با مذاکرات هسته‌ای است.

آثار کارگردانانی مثل کیارستمی و پناهی در جشنواره نیستند؟

ما امروز در سینمای ایران به جز کیارستمی، فرهادی و ...  کارگردانان دیگری داریم که مورد توجه جشنواره‌ها قرار نگرفته اند، از جمله ابوالقاسم طالبی، ابراهیم حاتمی کیا و...، هدف ما دیده شدن تصویری جدید و واقعی از باورها و اعتقادات و زندگی ایرانیان است. جشنواره عمار رسالت خود را بر مبنای آشتی مردم با سینما و فیلم‌هایی که تصویر واقع‌بینانه و روشنگرانه برگرفته از مردم ایران ارائه می‌کنند، قرار داده است. کسانی که نام برده‌اید نه نمایاننده جامعیت سینمای ایران هستند  و نه برجسته‌ترین نمونه‌های آن.

نظر شما در مورد اقدامات ترامپ علیه ایران و شش کشور دیگر چیست؟

دستور ترامپ بر مبنای یک سری گرایشات نژاد پرستانه منسوخ شده است. این مرزبندی ها در فرهنگ، هنر و سینما سابقه داشته است و الان گسترش یافته‌اند. جشنواره‌های غربی بر همین مبنا به  فیلمهای ضد ایرانی مثل «آرگو» اسکار و به برخی سینماگرانی که با آثارشان به فرهنگ و هویت خود پشت کرده‌اند، جایزه می دهند. ما کاملاً با چنین معیارهای نژادپرستی آشنا هستیم.