تهران: فهیم: بودجه‌های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می‌یابد که فیلم‌هایی علیه کشور می‌سازند!

به گزارش حلقه وصل، شامگاه یکشنبه سینماروایت میزبان رضا اعظمیان، سیدسعید سیدزاده و احمد کاوری کارگردان، تهیه کننده و بازیگر فیلم سینمایی «مرزی برای زندگی» بود تا این فیلم را با حضور محمد تقی فهیم (منتقد) و رسول شادمانی (مجری – کارشناس) مورد نقد و بررسی قرار دهند. فیلمی که به تقبیح جنگ پرداخته است.

در ابتدای این برنامه، رسول شادمانی ضمن عذرخواهی از کیفیت بد پخش فیلم گفت: خیلی تلاش کردیم تا نسخه با کیفیت تر این فیلم را دریافت کنیم اما موفق نشدیم و این خیلی بد است که تولیدات سینمای ایران بعد از گذشت یک دهه به لحاظ کیفی به چنین وضعیتی دچار می شوند.

این فیلم هنوز این قابلیت را دارد که نگاه صلح طلبانه ملت ایران را منعکس کند

رضا اعظمیان کارگردان فیلم نیز ضمن عذرخواهی از کیفیت نامطلوب پخش فیلم اظهار داشت: خوشحالم که جنگ را به گونه ای تصویر کشیدم که با توجه به درگیری شیعه و سنی در منطقه، این فیلم هنوز این قابلیت را دارد که نگاه صلح طلبانه ملت ایران را منعکس کند. از سوی دیگر، این فیلم اکران نشد و تلویزیون با وجودی که سهمی در مشارکت آن داشت این فیلم را پخش نکرد، شاید به این دلیل که در این فیلم، مرز آموزه های مذهبی که خارج از عرف هم نبوده مورد استفاده قرار گرفته، یعنی در آخر فیلم، پلاک سرباز عراقی به جمع پلاک های شهدا افزوده می شود.

اگرچه این فیلم با بی مهری روبرو شد اما هرجای دنیا و درهرجشنواره ای که ما این فیلم را نمایش دادیم سالن پُر از جمعیت بود و بعضی ها روی زمین فیلم را تماشا می کردند.

فیلم می خواهد بگوید مسلمانان نباید به جان همدیگر بیافتند

سیدسعید سیدزاده تهیه کننده فیلم هم با بیان اینکه سعی می کنم از ورود به بی مهری های فیلم دوری کنم چرا که ما می خواستیم فیلمی انسانی بسازیم که ساختیم یادآور شد: این فیلم می خواهد بگوید که مسلمانان نباید به جان همدیگر بیافتند و ایرانی و عراقی هم فرقی ندارد چرا که همه ما انسان هستیم. حوزه هنری در آن مقطع تلاش کرد تا این فیلم ساخته شود و کارگردان اثر هم سعی کرد فیلم خوبی بسازد و این برای من از همه چیز ارزشمندتر است.

«مرزی برای زندگی» سخت ترین فیلم من بوده است

احمد کاوری بازیگر فیلم هم در مورد تولید «مرزی برای زندگی» گفت: شرایط تولید این فیلم شرایط سختی بود و همه لوکیشن های فیلم واقعی بودند و خوشحالم که این سختی ها تحمل شد تا امروز شاهد نمایش فیلم خوبی باشیم.

وی ادامه داد: این فیلم قابل دفاع است و هرکسی اعم از منتقد و مردم که این فیلم را دیدند احساس خوبی نسبت به فیلم داشتند هر چند که ممکن است ضعف هایی هم داشته باشد. این فیلم در سه لوکیشن مختلف فیلمبرداری شده و برای من که در عرصه بازیگری و کارگردانی فعال هستم سخت ترین فیلم بوده است.

فیلمساز قواعد سینما را می شناسد / با محتوای فیلم مشکل دارم

محمدتقی فهیم منتقد جلسه هم گفت: معتقدم فیلم «مرزی برای زندگی» فیلمی است که توانسته به عنوان نخستین فیلم فیلمساز، به او اعتبار ببخشد. فیلم از نظر ساختاری  نشان می دهد کسی که پشت دوربین قرار داشته قواعد سینما را می شناسد و به شدت برای تولید یک فیلم خوب انگیزه داشته است اما من برخلاف کارگردان که به بحث محتوایی اثر می بالد با محتوای فیلم مشکل دارم و بر این باورم که فیلم در بخش فرم و ساختار به خوبی مخاطب را درگیر می کند اما در بخش محتوا و پیام نمی تواند از عهده خودش برآید.

فیلم به سراغ دو رزمنده ایرانی و عراقی می رود تا مساله صلح را مطرح کند اما گویا حس ناسیونالیسم از فیلم فرار کرده است و ما چیزی از حس وطن پرستی، اعتقاد، ریشه ها و ... که در دوران جنگ در رزمنده های ایرانی وجود داشت را نمی بینیم و شاید همین امر باعث شده که فیلم مهجور بماند.

وی با بیان اینکه فیلم از یک هویت قوی برخوردار نیست و همین امر به فیلم  لطمه زده است اظهار داشت: هر چه فیلم در بخش ساختاری می تواند کارگردان را در صندلی کارگردانی اش تثبت کند اما در بخش محتوایی، مملو از پرسش است و نمی تواند پای دفاع از فیلم بایستد.

باید کسانی را که برای دل و سلیقه خودشان فیلم می سازند از سینما دور کرد.

فهیم افزود: باید کسانی را که برای دل و سلیقه خودشان فیلم می سازند از سینما دور کرد. سینمای حکومتی یک سینمای کاملا تعریف شده و مشخص است. هرکسی می خواهد فیلم شخصی بسازد برود با پول خودش بسازد. باید تاسف خورد که در این سینما کسانی فیلم می سازند که حتی نمی توانند کپی آن را حفظ کنند و این نشان از بی درو پیکر بودن سینمای ایران است. فیلم «مرزی برای زندگی» یک نمونه مشخص از مناسبات غلط حاکم بر سینمای دولتی کشور ماست که امروزه گرفتارآن هستیم.

به گفته فهیم، چرا باید کاراکتر اصلی یک اثر هنری مثل «مرزی برای زندگی» که نماینده کشور ایران محسوب می شود کور باشد؟

یکی از دلایلی که امروزه سینمای جنگ از سوی مخاطب پس زده می شود نگاه شعاری است

اعظمیان در پاسخ اظهارداشت: من دیدن را فقط به بینایی نمی دانم. مگر سرمنشاء تحول سرباز عراقی، عملکرد انسانی رزمنده ایرانی نبود؟ من در این فیلم نقصانی نمی بینم و این فیلم سراسر از نماد است. البته سعی کردم فیلمم را شعاری نسازم چرا که معتقدم یکی از دلایلی که امروزه سینمای جنگ از سوی مخاطب پس زده می شود نگاه شعاری است.

وی با بیان اینکه ما نگاه تحول گرا در سینمای ایران کم داریم یادآور شد: بزرگترین دردی که در سینمای جنگ احساس می شود عدم فهم نویسنده و فیلمساز نسبت به جغرافیای جنگ است. این فیلم به لحاظ محتوا به جنگ ما افزوده است. در این فیلم، جنگ بستری برای نشان دادن نیاز آدمها به همدیگر بوده است.

برخی ها مسئولیت هایی را پذیرفتند که لیاقت آن را ندارند

سیدزاده هم در پاسخ گفت: متاسفانه همین نگاه هایی مثل آقای فهیم باعث شد که به اکران فیلم ضربه بخورد. یکی از آفت های جامعه ما این است که برخی از آدم ها مسئولیت هایی را پذیرفتند که لیاقت آن را ندارند و حضرت امیر(ع) آنان را لعن کرده است. این مدیران وقتی چند نفر معترضانه با آنان برخورد می کنند جا خالی می کنند و دیگر پشت فیلم نمی ایستند.

از رسانه ملی به نگاهی که نظام از آن پشتیبانی می کند حمله می شود

وی ادامه داد: گاهی مشاهده می شود که از رسانه ملی و از متینگ های مختلف به نگاهی که نظام از آن پشتیبانی می کند حمله می کنند. ما احتیاج داریم که نظام ما سرمایه بگذارد و اندیشه هایش را در قالب آثار هنری تولید کند. من از این فیلم با تمام قدرت پشتیبانی می کنم و نیاز جامعه ما تولید فیلم های اینچنینی است.

نیاز به تولید فیلم هایی است که نشانگر روحیه سلحشوری ایرانیان باشد نه جنگ

رسول شادمانی در بخش دیگری از این نشست گفت: ما زمانی می توانیم به تمام زوایای دوران جنگ مان بپردازیم که سالانه حداقل 100 فیلم در این حوزه تولید کنیم اما در سینمای ما که سهم تولید فیلم های دفاع مقدس در سال کمتر از انگشتان دست است و اغلب آنها هم با بودجه دولتی تولید می شوند علاقه و تمایل و البته نیاز بیشتر به این است که فیلم هایی تولید شوند که نشان از روحیه دفاع و سلحشوری ایرانیان باشد نه جنگ، چرا که در آن سال ها ما نجنگیدیم بلکه مردانه در مقابل تهاجمی ناجوانمردانه ایستادگی کردیم.

بودجه های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می یابد که فیلم هایی علیه کشور می سازند! / باید کسانی فیلم بسازند که پای ارزش های نظام و حکومت بایستند

فهیم در پایان هم مدیریت هنری را مورد خطاب قرار داد و تصریح کرد: آن قدری که مدیران هنری ما به سینمای ایران لطمه زدند هیچکس نزده است. چرا رهبری به نقطه آتش به اختیار رسیده است؟ چون به این نتیجه رسیدند که مدیران هنری ضررهای مکرر زده اند. چرا که بودجه های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می یابد که یا فیلم هایی علیه کشور می سازند یا فیلم هاشان به درد سطل آشغال می خورد! درحالی که باید کسانی فیلم بسازند که پای ارزش های نظام و حکومت بایستند.

یکصدوهجدهمین برنامه سینماروایت شامگاه یکشنبه 18تیرماه در مجتمع فرهنگی هنری اسوه برگزار شد.