سرویس سیاست حلقه وصل - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه ویژه‌های حلقه وصل نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های حلقه وصل» همراه شوید.
*******
** لاریجانی با ظریف برای تشکیل «دولت سوم روحانی» می آید
روزنامه شرق در مطلبی با عنوان «لاریجانی با ظریف می آید؟» نوشت:«سؤال «شرق» از لاریجانی (در کلاب هاوس) درباره احتمال حضور ظریف در کنار او در روزهای پایانی رقابت‌های انتخاباتی بود. شکل‌گیری یک دوگانه که نوید ادامه همکاری وزیر فعلی امور خارجه را با او در دولت احتمالی آینده بدهد. لاریجانی در پاسخ به این اکتفا کرد که: در انتخابات هر چیزی محتمل است. هیچ‌چیزی غیرممکن نیست. او در پاسخ‌های قبلی هم فحاشی‌ها به ظریف را نقد کرد و او را چهره‌ای تأثیرگذار و خدوم دانست».
این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت:«لاریجانی گفت من آقای ظریف را فرد بسیار توانایی در بحث دیپلماسی می‌دانم و شاید جزء بهترین وزرایی بودند که در مذاکرات خوب عمل کردند. ایشان فرد توانایی هستند و برخی فحاشی‌ها به ایشان را واقعا قبول ندارم»
شرق در ادامه این گزارش نوشت:«لاریجانی‌ای که از جبهه اصولگرایی اخراج شده اما در جبهه اصلاح‌طلبی هم هضم نشده، سعی دارد در حوزه سیاست چهره یک روشنفکر حامی حقوق مردم و مدافع آزادی و حقوق شهروندی از خودش نشان دهد و این یعنی مرزهایش را با مرزهای اصلاح‌طلبی یکی کرده و به دنبال جذب حمایت بدنه مردمی آنهاست».
بنابر مستندات متعدد، ظریف یکی از ضعیف ترین وزرای دولت روحانی بوده است. خسارت های متعدد برجام، کارنامه تأسف بار در «فاجعه منا»، اخراج و بازداشت بی سابقه دیپلمات های ایرانی، فشل بودن دیپلماسی اقتصادی، از دست رفتن فرصت های بی نظیر در دیپلماسی منطقه ای، لگدمال شدن عزت پاسپورت ایرانی
دلار ۳۲ هزارتومانی، افزایش تحریم ها در پسابرجام، اشتباهات فاحش در متن برجام، بی عملی وزارت خارجه در رعایت ۲۸ شرط ابلاغی، عدم مشاوره با صاحبنظران و کارشناسان و توهین و فحاشی به آنان و...تنها بخشی از کارنامه بسیار ضعیف و غیرقابل دفاع ظریف در وزارت خارجه است.
حالا اصلاح طلبان با اعلام ترکیب «لاریجانی-ظریف» طوری وانمود می کنند که گویی قرار است تحولی عظیم در مدیریت اجرایی کشور رخ دهد. ظریف که هشت سال وزیر دولت روحانی بوده و یکی از بانیان اصلی وضع موجود است. لاریجانی نیز در مقطعی که رئیس مجلس بوده در موارد متعدد و از جمله برجام کاملا با روحانی هم نظر و هم عقیده بوده است.
بنابراین ترکیب لاریجانی-ظریف، نه تنها مصداق تحول و تغییر وضع موجود نیست، بلکه نماد استمرار وضع فعلی است. به عبارت دیگر ترکیب لاریجانی- ظریف همان «دولت سوم روحانی» است؛ یعنی استمرار وضع موجود حداقل تا ۴ سال آینده.
این یعنی همچنان تمام امور کشور و از جمله آب خوردن مردم به برجام گره زده می شود و همه ظرفیت دولت به وزارت خارجه خلاصه شده و ظرفیت عظیم وزارت خارجه نیز به برجام خلاصه می شود.
ترکیب لاریجانی-ظریف یعنی احتمال تکرار دلار ۳۲ هزارتومانی و صف های عریض و طویل مرغ و مدیریت ضعیف بورس و بی عملی در ساخت مسکن برای مردم و مدیریت ضعیف بازار خودرو و...تا حداقل ۴ سال آینده وجود دارد.
** راه حل رفع مشکلات «مذاکره مستقیم» با آمریکاست
«حسین انصاری راد» فعال سیاسی اصلاح طلب و نماینده مجلس ششم در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت:«به نظر می‌رسد زمان تجدید نظر در مدیریت کشور فرا رسیده است. در شرایط کنونی کشور در حال مذاکره با کشورهای غربی است. این در حالی است که هنوز مذاکره مستقیمی بین ایران و آمریکا صورت نگرفته و طرفین در هتل‌هایی جداگانه نتایج مذاکرات خود را با کشورهای اروپایی بررسی می‌کنند. واقعیت این است که شرایط برای مذاکره با ترامپ فراهم نبود و وی را نمی‌شد فرد قابل‌اعتمادی قلمداد کرد. این در حالی است که بایدن با وی متفاوت است. از سوی دیگر خود وی به برطرف شدن مناقشات بین ایران و کشورهای غربی علاقه نشان داده است».
انصاری راد در ادامه گفت:«در نتیجه باید فضای مذاکرات به سمتی هدایت شود که ایران و آمریکا بدون‌واسطه دیدگاه‌های همدیگر را بشنوند و تلاش کنند مناقشات فی‌مابین را از بین ببرند. بنده قصد ندارم آمریکا را از برخی اقدامات خود در مقابل کشورهای ضعیف‌تر تبرئه کنم. با این وجود هیچ ضرورتی ندارد که ایران دشمنی با آمریکا را جزئی الزام‌آور از سیاست خارجی خود قرار بدهد».
همچنین «عبدالرضا فرجی راد» فعال سیاسی اصلاح طلب و دیپلمات سابق در مصاحبه با آرمان گفت:«بسیار مهم است که ایران و آمریکا همکاری اقتصادی داشته باشند زیرا این احتمال وجود دارد که با توجه به سن بالای بایدن او یک دوره رئیس جمهور باشد و ممکن است پس از او یک جمهوری خواه بر سر کار آید به همین علت باید همکاری اقتصادی با آمریکا توسعه یابد تا رئیس جمهور آینده مجاب شود برجام را برهم نزند».
فرجی راد در ادامه گفت:«باید ایران یک تضمین از آمریکا بگیرد. تایید این تفاهم توسط مجلس دو کشور کمی دشوار است زیرا در آمریکا پیچیدگی‌های زیادی دارد اما می‌توان راه حل دیگری پیدا کرد. باید شرایطی ایجاد کرد که علاوه بر اروپا، روسیه و چین، خود آمریکا نیز در اقتصاد ایران همکاری کند. در همین راستا ایران می‌تواند پیگیر خرید هواپیما از آمریکا باشد و در قسمت نفت نیز همکاری‌های مشترکی صورت گیرد. این همکاری اگر در بلندمدت به حوزه‌های دیگر اقتصاد نیز کشیده شود یک تضمینی ایجاد می‌کند که دولت‌های آتی آمریکا با توجه به سهم اقتصادی که دارند برجام را برهم نزنند».
علیرغم تجربه پرهزینه برجام، اصلاح طلبان همچنان دلخوش به «تضمینِ مقامات آمریکایی» بوده و تصور می کنند که اگر با آمریکا ارتباط اقتصادی برقرار کنیم، فتح الفتوحی عظیم در اوضاع اقتصادی کشور رخ می دهد.
این در حالی است که ساختار حاکمیتی آمریکا- دموکرات ها و جمهوری خواهان- به دلیل خوی دیکتاتوری، سلطه گری و غارتگری، در مقابله با کشورهای دیگر سه گزینه را انتخاب می کند؛ تحریم، جنگ، مذاکره. این سه گزینه، اهداف یکسانی را دنبال می کند.
در مورد ایران از میان سه گزینه مذکور، مذاکره و توافق، تنها گزینه ای است که پیش روی مقامات آمریکایی وجود دارد. اما آیا آمریکا در مذاکره و توافق به دنبال «برد-برد» و لغو تحریم ها و گشایش اقتصادی برای مردم ایران است؟! پاسخ قطعا منفی است.
ساختار حاکمیتی آمریکا در پی آن است تا اهدافی را که نتوانسته از طریق جنگ و تحریم به آن دست یابد، به وسیله مذاکره تحقق ببخشد. برجام مصداق روشن این رفتار آمریکاست. به واسطه برجام در صنعت هسته ای ایران بتن ریخته شد، اما تحریم ها در سر جای خود باقی ماند. برای همین بود که «وندی شرمن» عضو ارشد تیم مذاکره کننده در دولت اوباما و مقام ارشد فعلی در دولت بایدن صراحتا گفت:«کاری که برجام با برنامه هسته ای ایران کرد، جنگ هم نمی توانست انجام دهد».
تجربه ثابت کرده است که فرمول «خنثی سازی تحریم ها» برای مقابله با مشکلات ایجاد شده بابت تحریم ها، بسیار کارساز و راهگشا می باشد.
علاوه بر این، مقامات آمریکایی صراحتا اذعان کرده اند که در مسئله ایران، تحریم ها به سقف خود رسیده و این در حالی است که هدف اصلی آمریکا از اعمال تحریم های ضدایرانی، برآورده نشده است. از سوی دیگر، کارشناسان و متخصصان حوزه اقتصاد بارها تاکید کرده اند که تحریم ها نهایتا ۲۰ الی ۳۰ درصد در مشکلات اقتصادی کشور سهیم است و ۷۰ الی ۸۰ درصد مشکلات ناشی از سوءمدیریت است.
** آقای ربیعی؛ چرا در سال ۸۸ هویت صندوق رأی را پاس نداشتید؟!
«علی ربیعی» سخنگوی دولت و از اعضای ستاد میرحسین موسوی در سال ۸۸ که در دولت روحانی در کسوت وزیر کار به دلیل عملکرد بسیار ضعیف استیضاح شده بود، در یادداشتی در روزنامه ایران با عنوان «صندوق های رأی و مخالفانش» نوشت: «اگر کسی فکر کند بدون صندوق کشور قابل ثبات خواهد بود تفکری اشتباه است. صندوق‌ها تنها راه بی‌بدیل پیوند دادن خواسته‌های نسل‌های جدید در دل جمهوری اسلامی ایران است و این امری است که در مسیری باثبات، خواست‌ها، نیازها، آمال و آرزوها را می‌تواند متجلی سازد. صندوق‌ها جلوی عبورها را خواهند گرفت و انرژی انسانی جامعه را تبدیل به پویایی و پیشرفت امور می‌کنند».
ربیعی در ادامه نوشت:«فارغ از هرگونه آزرده شدن‌های سال‌های اخیر، سختی‌های متحمل شده و نگرانی و دلشوره‌های عمومی باید هویت صندوق‌ها را پاس بداریم و تلاش کنیم که صندوق‌ها کارکردی بهتر از گذشته داشته باشند. جریانات ناامیدساز از مشارکت و صندوق‌ها به‌دنبال ماجراجویی هستند».
ربیعی در یادداشت مذکور تاکید کرده که «باید هویت صندوق‌ها را پاس بداریم»؛ این در حالی است که وی در سال ۸۸ جزو اعضای ارشد ستاد موسوی بوده و نامزدی که وی به او مشاوره می داده، با دروغ تقلب، رای مردم را لگدمال و کشور را چندین ماه دچار التهاب و ناآرامی کرد.
موسوی و کروبی در سال ۸۸ پس از اینکه دروغ تقلب را مطرح کردند،پیشنهاد بازشماری کل آرا را نپذیرفته و از پیگیری قانونی اعتراض به نتایج آرا سر باز زدند.
موسوی و کروبی از خرداد ۸۸ تا زمستان ۸۹ همچنان مشغول فتنه انگیزی و تحریک مردم به ایجاد آشوب و اغتشاشات بودند. نزدیکان این دو کاندیدای شکست خورده به مقامات ارشد آمریکایی پیغام دادند که برای کمک به جنبش سبز در ایران، تحریم های فوری و فلج کننده علیه ایران تصویب و اعمال شود.
در ۹ دی ماه ۸۸، مردم ایران با گرایش های سیاسی مختلف- و از جمله کسانی که در انتخابات به موسوی و کروبی رای داده بودند- به خیابان آمدند و فتنه انگیزی موسوی و کروبی و خاتمی را محکوم کردند. با این حال، سران فتنه با دهن کجی به مردم، همچنان آدرس آشوب و اغتشاش خیابانی می دادند.
سال گذشته «باراک اوباما» رئیس جمهور سابق آمریکا در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در این کشور گفت:«دونالد ترامپ گفته ممکن است قبل از این که همه آرا شمرده شوند، اعلام پیروزی کند. این چیزی است که یک دیکتاتور ذلیل انجام می‌دهد. اگر به دموکراسی اعتقاد دارید، پس بگذارید همه آرا شمرده شوند».
وقتی ترامپ در سال گذشته ادعای تقلب را مطرح کرد و پیش از آنکه شمارش آراء به پایان برسد، خود را پیروز انتخابات نامید، در سوی مقابل از باراک اوبامای دموکرات تا هم حزبی های جمهوری خواه ترامپ و از توئیتر و فیسبوک تا بی بی سی فارسی، این اقدام را محکوم و آن را مصداق دیکتاتوری، حمله به دموکراسی، اقدامی مستبدانه و خطرناک نامیدند.
این در حالی است که در سال ۸۸ و در شرایطی که مردم هنوز مشغول رأی دادن بودند و انتخابات به اتمام نرسیده بود، میرحسین موسوی با برگزاری کنفرانس خبری!- که علی ربیعی نیز در آن حصور داشت- در اظهارنظری تأمل برانگیز گفت:«برابر اطلاعاتی که ما از ستادهایمان داریم، در سطح کشور، برنده قطعی، برنده قطعی با نسبت آراء بسیار زیاد اینجانب هستم»!
وقتی که میرحسین موسوی این ادعا را در کنفرانس مطبوعاتی خود مطرح کرد، هنوز ۲ ساعت به پایان ساعت رای گیری باقی مانده بود و اساسا پس از این دو ساعت (اگر زمان رای گیری تمدید نمی شد) تازه شمارش آراء آغاز شده و طبعا ساعت ها به طول می انجامید.
یک نامزد انتخاباتی در ایران، در شرایطی که هنوز رای گیری به پایان نرسیده و شمارش آراء نیز آغاز نشده بود، اعلام کرد که در انتخابات تقلب شده و خود را برنده قطعی انتخابات نامید! نامزد دیگر منتسب به اصلاح طلبان-کروبی- نیز با تشکیک در انتخابات، خواستار ابطال آن شد.
این اقدام میرحسین و کروبی مصداق دیکتاتوری و استبداد و قانون شکنی و حمله به دموکراسی بود؛ اما در آن مقطع، خاتمی و حجاریان و تاجزاده و ... به تشویق و تمجید از میرحسین و کروبی پرداخته و بر آتش فتنه ۸۸ دمیدند و مردم ایران را ماهها درگیر آشوب و التهاب کرده و خسارت های زیادی به کشور و مردم وارد کردند.