تهران: گلعلی بابایی از ابوالفضل سپهر می‌گوید

بابایی از کسانی است که با ابوالفضل سپهر ارتباطی صمیمی و تنگاتنگ داشت و با هم به دیدار خانواده شهدا و مناطق عملیاتی می‌رفتند. ابوالفضل در بستر احتضار، وکالت نشر شعرهایش را به بابایی سپرد. هرچند بابایی توضیحات کوتاهی درباره سپهر داده است، اما همین نکات موجز و مختصر، روزنه‌ای است برای شناخت مردی که اهل زمین نبود.

سرویس پرونده: گلعلی بابایی را همه کسانی که علاقه‌ای به ادبیات جنگ دارند می‌شناسند، حتی آنهایی که اهل کتاب خواندن نیستند. گلعلی‌ بابایی متولد مهر 1339 است. او هم از بچه‌های بسیار خوب و صمیمی مسجد «جواد الائمه(ع)» است. کار نویسندگی را در کلاس‌های بهزاد بهزادپور فرا گرفت و از چند سال پیش مشغول نوشتن خاطرات سرداران شهید جنگ در مقاطع مختلف شد. این روند خاطره‌نویسی تا امروز و به صورت مستمر ادامه داشته است. حالا کتاب‌های بابایی را همه می‌شناسند و شیفته آنها هستند. «گردان عاشقان»، «همپای صاعقه» و «ضربت متقابل» از کتاب‌هایی است که حاصل زحمات اوست.

***

دلیل جذب مخاطبان به سپهر، نوع بیان اشعار بود. ایشان اشعار را با احساس خاصی می‌خواندند و باعث می‌شد مخاطب با جان و دل اشعار را حس کند و آنها را برای خود متصور نماید.

سکوت یک اردوگاه

یک روز از سپهر خواستیم بیاید اردوگاه تفریحی فرزندان شاهد در لواسان. فرزندان شاهد و جانبازان دور هم جمع شده بودند. حسابی شلوغ می‌کردند. کسی نتوانسته بود از پس آنها بربیاید. همه را دست انداختند. نوبت سپهر شد که برود شعر بخواند. رفت بالای سن. بچه‌ها هم دوباره شروع کردند به شلوغ بازی و هو کردن. سپهر بی‌اعتنا به آنها شروع کرد به خواندن اشعار اتل متل... چند لحظه‌ای گذشت. بچه‌ها کم‌کم آرام شدند. دقایقی بعد دیدم بچه‌ها همه تحت تاثیر اشعار قرار گرفتند و آن چنان گریه می‌کردند که باورمان نمی‌شد. مسئول اردوگاه می‌گفت آقای سپهر اولین کسی بود که توانست بچه‌ها را آرام کند. بعد از مراسم، فرزندان شهدا و جانبازان دور ابوالفضل حلقه زدند و از او تشکر می‌کردند.

به ساسان خوش آمدید

دائماً به جانبازان سرکشی می کرد. خصوصاً جانبازان مستقر در بیمارستان ساسان. حالات آنها را به خوبی می‌دانست و این درک دو طرفه بود. جانبازان هم سپهر را دوست داشتند.

کانال ماهی

سپهر شعر «کانال» را قبل از بازدید کانال ماهی در فکه سرود. واقعاً عجیب بود. وقتی شعر را می‌خوانیم انگار بغل دستیمان در کانال این شعر را گفته. اتفاقاتی که در شعر بیان شده بود، همانی بود که واقعاً حادث شده بود. ولی نکته جالبش این بود که ابوالفضل قبل از اینکه کانال را ببیند، این شعر را گفته بود.

بیم و امید

یکی از خوبی‌های سپهر این بود که در اشعارش مشکلات را می‌گفت و امید هم می‌داد واقعاً سبک خوبی بود که جایی دیده نشده است. در کل سبک اشعار سپهر، سبک امیدواری بود. مثلاً در همین شعر «کانال» ابتدا از مشکلات بچه‌ها می‌گفت و در انتها هم می‌گفت کانال هنوز دست ماست. این خودش پیام امید بود.

برچسب ها: حلقه وصل جبهه فرهنگی انقلاب گلعلی بابایی ابوالفضل سپهر پرونده سپهر شعر انقلاب ادبیات جنگ کانال ماهی شعر انقلاب شعر دفاع مقدس جبهه فرهنگی انقلاب شعر ادبیات و داستان پرونده آخرین خبر - پرونده افراد جوان تیتر یک برگزیده ها اسلایدر ویژه ها عادی انقلاب اسلامی دفاع مقدس تهران