همه چشمشان را بستند جز رئیسی

به گزارش حلقه وصل: «سال ۹۷ کارخانه ماند و ۱۰ نفر نیرو. هیچ‌کس به ما کمک نکرد. همه چشمشان را به روی این کارخانه بستند. هر وقت صحبت می‌شد که به ما کمک کنید، می‌گفتند تحریم هستیم. مگر در دوره آقای رئیسی تحریم نبودیم؟» این صحبت‌های آریش، یکی از کارگران کارخانه کشتی‌سازی سپهر دریای جنوب است.»

تحریم‌ها، کشتی‌سازی سپهر را زمین‌گیر کرد
داستان از زمانی شروع شد که بعضی از کارخانه‌های تولیدی به‌خاطر تحریم‌ها نتوانستند موارد موردنیاز خودشان را وارد کنند. تعهداتشان عقب افتاد و چرخ کارخانه خوابید. شرکت کشتی‌سازی سپهر دریای جنوب هم از این قاعده مستثنی نبود و به حالت نیمه‌تعطیل در آمد. 

باگذشت یک سال از رفتن شهید جمهور و شهدای خدمت، به سراغ مدیرعامل شرکت کشتی‌سازی رفتیم تا برایمان از روزهای تعطیلی کارخانه و مشکلاتشان بگوید.

وقتی ۲۰۰ کارگر به ۱۰ نفر رسید
کامبیز عرب، مدیرعامل است و از سال ۱۳۸۲ کارخانه را راه‌اندازی کرده است. اوایل کار، شرکت هر روز بیشتر رونق می‌گرفت و تعداد نیروهای کارخانه به ۲۰۰ نفر هم رسید. ولی با شروع تحریم‌ها اوضاع به هم ریخت. کالاهایی که ثبت سفارش کرده بودند باید عیناً وارد می‌شد ولی تحریم‌ها اجازه نمی‌داد. بدهی‌شان هر روز بیشتر و بیشتر می‌شد. توان پرداخت حقوق کارگران را نداشتند. تا اینکه کارخانه به حالت نیمه‌تعطیل درآمده و فقط ۱۰ نفر از نیروهایشان باقی ماندند.

چطور شهید جمهور کشتی‌سازی را از غرق شدن نجات داد؟
فریبا راد افشار همسر کامبیز عرب می‌گوید: «همسرم بسیار اذیت شد. حتی سلامتی‌اش به خطر افتاد. سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ سال‌های بسیار سختی بود. کار به جایی رسید که همسرم به‌عنوان مدیرعامل به‌خاطر بدهی بازداشت شد. بعد از ۱۰ روز به قید وثیقه آزاد شد.» 

حتی یادآوری آن روزها برای کامبیز عرب سخت است. روزهایی که درمانده شده بود و به ته خط رسیده بود ولی یک تصمیم همه چیز را تغییر داد. وقتی آیت‌الله رئیسی پایش به ریاست‌جمهوری رسید اولین دغدغه‌اش شد احیای کارخانه‌های راکد یا نیمه‌تعطیل. دست پدرانه شهید جمهور کارگران شرکت کشتی‌سازی را هم بی‌نصیب نگذاشت.

یاد شهید جمهور در دل کارگران کشتی‌سازی
استاندار هرمزگان همه‌جوره پای‌کار ایستاد تا کارخانه‌ها سرپا شوند. از امهال وام‌ها گرفته تا فعال‌شدن مجدد کارت بازرگانی، گرفتن وام از بانک‌ها و مهلت گرفتن از شرکت‌هایی که به آن‌ها تعهد داشتند. 

عرب با شوق از روزهایی می‌گوید که کارخانه‌شان دوباره جان گرفت و تولید کشتی ازسرگرفته شد: «۱۲ بهمن ۱۴۰۲ بود که آیت‌الله رئیسی برای به‌آب‌اندازی یک کشتی به کارخانه‌مان آمد. وقتی وارد شدند دوستانه با کارگران راجع به معیشتشان، گذران زندگی و مشکلاتشان صحبت کرد. بعد از اینکه پای درد دل کارگران نشست مراسم راه‌اندازی کشتی انجام شد و یکی از کارگران به نام آریش در حضور ایشان سخنرانی کرد. از طرف همه کارگران از ایشان تشکر کرد. آیت‌الله رئیسی هم قول مساعدت‌هایی دادند که دیگر نشد.

امروز پدرمان را از دست دادیم
با شهادت آیت‌الله رئیسی، تک‌تک کارگران پدرشان را از دست دادند. پدری که به مدیریت کارخانه‌های کشورش اهمیت می‌داد.» 

حالا یک سال و اندی از حضور آیت‌الله رئیسی در کارخانه کشتی‌سازی می‌گذرد. ۱۰ کارگری که در حالت نیمه‌تعطیل در کارخانه مانده بودند به ۴۵۰ کارگر رسیده و در این کارخانه سالانه حدود ۹ کشتی به آب انداخته می‌شود.

وقتی صحبت‌های کارگران و مدیرعامل این کارخانه را می‌شنویم بیشتر به یاد فرمایش حضرت آقا می‌افتیم که از شهید رئیسی را به امیرکبیر تشبیه کرده و فرمودند: «امیرکبیر سه سال در کشور حکومت کرد. کارهای بزرگی را بنیان‌گذاری کرد. آقای رئیسی سه سال رئیس‌جمهور بود و کارهای بزرگی را پایه‌گذاری کرد که ان‌شاءالله ثمره‌اش را در کشور خواهیم دید.»