به گزارش حلقه وصل، شب گذشته برنامه راز میزبان حسین لیالستانی، فیلمساز کشورمان بود. وی در این برنامه با بیان اینکه قبل از اینکه فیلمساز شود از چهره رزمندگان دفاع مقدس برای زمان شهادتشان نقاشی میکشیده است گفت: چهار سال آخری که در لاهیجان بودم رزمندگان قبل از اینکه عازم عملیات شوند، عکسهای خود را می آوردند تا از روی آن نقاشی بکشم.
این هنرمند در مورد نوع آثارش که بیشتر انتزاعی است گفت: در سینما انتزاعی کار کردن بسیار سخت است، حتی سخت تر از نقاشی. سعی کردم در فیلمهایم خودم باشم، چیزی که در سینمای امروز جرم محسوب میشود و فیلمساز چیزی باید بسازد که برای دیگران باشد. در جشنوارههای خارجی هم تا فقر فرهنگی را در فیلمتان به کشور سنجاق نکنید،فیلمتان دیده نمیشود.
لیالستانی راجع به تم مرگی که در تمام کارهایش وجود دارد، گفت: مرگ حتی از خود زندگی به انسانها نزدیکتر است. مرگ همیشه با آدمها همراه است هر چند اگر برایشان مشروعیت نداشته باشد. این هنرمند دلیل استفاده از مرحوم خسرو شکیبایی در مجموعههای تلویزیونی خود را احساسی و شریف بودن این هنرمند عنوان کرد و وی را فردی دانست که پشت و جلوی دوربین از نظر شخصیتی تفاوتی نداشت.
این فیلمساز با انتقاد از رویه تلویزیون در قبال مخاطبین گفت: گویا مدیران به این نتیجه رسیدهاند سینما باید باعث خنده شود. این موضوع البته از تلویزیون تزریق شده است. نگاه کنید حتی در تبلیغات تلویزیون گفته میشود بزنگ تا بخندی! تلویزیون میخواهد در خانواده ای که چهار نفر بیکار وجود دارد مردم را به زور بخندانند. راهبرد تلویزیون اشتباه است چرا که فکر میکند قیم مردم است. من سه سال پیش یک مسابقه فوتبال تماشا میکردم که یکی از تیمهایش بارسلونا بود. گزارشگر فوتبال میگفت ما چقدر خوشبخت هستیم در زمانی زندگی میکنیم که لیونل مسی بازی میکند، از آن روز همواره احساس خوشبختی میکنم!
لیالستانی که تا به حال چهار کتاب به نگارش درآورده در مورد کتاب «خاطرات گوسفند» آن را کتابی دانست که فضایش، فضای حفاظت از محیط زیست است. وی در مورد دیگر کتابهایش یعنی «پلنگ علف خوار» و «اعترافات کلاغ شیرهای»، علت پرداختن به حیوانات را علاقه زیادش به حیوانات دانست چرا که هیچ زیر و رویی ندارند.
وی با اشاره به اینکه فیلمهای سینماییش که در مورد فلسطین و بوسنی هرزگوین است در داخل هرگز دیده نشده گفت: من کوتاه نمی آیم، هروقت اراده کنم هر جای دنیا که بخواهم میتوانم فیلم بسازم. من دلم برای کره زمین میسوزد. من تلویزیون را محکوم میکنم. اگر سینما راهش را گم کرده به خاطر تلویزیون است. سیاستمداران دوست دارند با سرگرم کردن کاری کنند که مردم به یاد فقر و بدبختیهای خود نیفتند. سرگرمی مسکن است ولی راه حل نیست.
این هنرمند برافراشته شدن پرچم کشور را وقتی دانست که مسئولین زندگی مانند مردم داشته باشند و گفت: برخی مسئولین در قصر زندگی میکنند در حالی که بسیاری از مردم فقیر هستند. وقتی هم که همین افراد فقیر رای میدهند مسئولان تنها از آنها تشکر میکنند!
این برنامه با یادی از مرحوم عباس کیارستمی و خاطرهای از علاقه او به آثار لیالستانی به پایان رسید.