تهران: فاطمیون؛ طنین آوازه مجاهدان بی‌ادعای افغانستانی+نماهنگ

به گزارش حلقه وصل، بیش از شش سال از جنگی که تروریست‌ها در سوریه و عراق راه انداخته‌اند، می‌گذرد. تمام هجمه و توان و نیروی نظامی خود را به صحنه آوردند اما سوریه مقاومت می‌کند. نسلی تازه از مجاهدان و مدافعان حرم برای دفاع از کیان اسلام، پا به بیرون مرزهای خاکی گذاشته‌اند. آسمان شام، بیروت، تهران، کابل، مشهد، بغداد، و... برای همه آن‌ها یکی است. در میان همه این غیورمردان آوازه رشادت‌های فاطمیون بلندتر از دیگران شنیده می‌شود. مردانی از سرزمین افغانستان، خط مقدم دفاع از اسلام شده‌اند. مردان افغانستانی‌ای که سال‌ها تجربه جهاد افغانستان و دفاع مقدس ایران را با خود به همراه داشتند. رزمندگانی از سپاه محمد(ص) و تیپ ابوذر که سال‌ها در میادین دیار خود برای ریشه کن کردن ظلم و ستم جنگیدند و در این راه بسیاری از دوستان و همرزمان خود را از دست دادند.

فاطمیون پیش از این هم مردانه جنگیده و ایستادگی کرده‌اند. سال‌های سال است که خاکریز به خاکریز اسلحه به دوش می‌گیرند و برای دفاع از حقیقت دین، در برابر کمونیست کافر، لیبرال ولنگار و وهابی تکفیری می‌ایستند. اما نه مدال شجاعتی گرفتند و نه عنوان رسمی برای همه روزهای ایستادگی‌شان، مطالبه کرده‌اند. توقعی هم ندارند. نمونه واقعی «مردان بی ادعا» در روزگار اسم‌ها و رسم‌ها شده‌اند.

مجاهدان افغانستانی گویا هیچگاه از کسی مزدی برای مجاهدت شان طلب نکردند و هیچ‌گاه بابت تمام سال‌هایی که اسلحه در دست در سخت ترین شرایط جنگی ایستادگی کردند، موقعیت خاصی اجتماعی، مالی یا سهمیه‌ای نخواستند. دوباره همانند قبل از نبرد در افغانستان به سراغ شغل‌های سخت و کم درآمد رفتند. از فرمانده‌ای که گچ بری پیشه کرد تا پرچمدار مقاومتی که تن به چوپانی و قنات کنی داد. این شغل‌ها در عین اینکه مانند صاحبانشان شریف‌اند، اما حرف بزرگی دارند از بی پیرایگی قهرمانی که آن‌ها را برمی‌گزیند و تلخی اجحافی که در هدر رفت استعداد و قدردانی از ایثار آنان صورت گرفته است. مردان فاطمیون مانند «حکیم فاطمیون» و «ابوحامد» کاری به قضاوت‌های عامه یا بی‌توجهی مسئولان نداشتند و سر معامله با کسی دیگر، بازکردند.

بعد از مدتی دوباره شیپور جنگ در امت اسلام نواخته شد. دوباره در گوشه‌ای از این دیار مسلمانان به دست تروریست‌ها به خاک و خون کشیده شدند و ناموس اسلام مورد تعرض تکفیری‌ها قرار گرفت. این بار نه در افغانستان که در سوریه. ندای هل من ناصر ینصرنی مسلمانان بی پناه، مردان مقاومت را از گوشه و کنار جغرافیای اسلام فراخواند تا برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) و نجات مسلمانان مظلوم به پا خیزند و خیزشی دوباره در خط مقاومت اسلامی به پا شد. در این نبرد باز دوباره مردان مقاومت افغانستانی پیشقراول بودند.

حالا بعد از گذشت چند سال، نام فاطمیون(س)، آشناتر از قبل همچون نگینی در پهنه جهاد و مقاومت اسلامی می‌درخشد و آوازه سرداران بی ادعای افغانستانی در دنیا طنین انداز شده است. سردارانی که کتوم بودند، حالا خدا نامشان را بر سر زبان‌ها زنده کرده و رعب از هیبتشان را در دل تروریست‌های داعش انداخته است. جهاد فاطمیون رنگ سهم‌خواهی ندارد و برخلاف تمام تلخی‌هایی که به واسطه برخورد ناپسند با مهاجران افغانستانی در کامشان ریخته شد، بی‌منت برای دفاع از امت اسلام جان خود را بر سر دست گرفته و رهسپار نبرد با هولناک‌ترین و دژخیم‌ترین سربازان کفر شده‌اند.

فاطمیون در سال 1390 هجری شمسی با استعداد یک گروهان اعلام موجودیت کرد، تبدیل به تیپ شد و اکنون به نام لشکر شناخته می‌شود. در ابتدا این جمع برای تجدید خاطره آن دوران، هیئت مذهبی را تشکیل داده و جمعه هر هفته دعای ندبه برگزار می‌کردند که با آغاز تجاوز به خاک سوریه، در اولین نوبت یک گروه 22نفره به‌صورت داوطلبانه به این کشور رفتند. می‎گویند نام «فاطمیون» به این دلیل انتخاب شد که این تیپ در ایام شهادت حضرت زهرا(س) شکل گرفته است. فرمانده فاطمیون، سردار علیرضا توسلی اهل افغانستان ملقب به ابوحامد بود که سال 93 در پی یک جنگ نابرابر و دفاع شجاعانه از این حریم مقدس به درجه رفیع شهادت نایل آمد و سرداری شد که بی‌سر به دیار یار شتافت. 22 اردیبهشت سالروز تاسیس فاطمیون است. سالروز تاسیس گروهی از مبارزان خط مقاومت اسلامی که نامشان در تاریخ ماندگار شد. گروه فرهنگی فاطمیون(س) نماهنگ زیر را به مناسبت سالگرد تاسیس فاطمیون منتشر کرده است: