«ائو»؛ ترکیبی خوب و زیبا از همه رذالت‌های اخلاقی

«ائو» قصه تلخی دارد و در انتها با ناباوری، مخاطبش را از این همه سنگدلی فرزندان حیران می‌کند. هر چند کارگردان حتی تلاش کرده با رگه‌هایی از طنز موقعیت، این تلخی را بیشتر کرده و تبدیل به طنز تلخ هم بکند.

سرویس حاشیه نگاری _ صادق یزدانی: همیشه دیدن فیلم با زیرنویس، یکی از عذاب‌هایی است که بیننده ناآشنا به زبان اصلی فیلم باید آن را تحمل کند. در حقیقت چشم، میان خواندن متن و دیدن تصاویر حیران و سرگردان می‌شود و نمی‌داند باید کدام را اولویت بدهد.

حالا اگر این اتفاق در جشنواره فیلم فجر بیفتد و برای دیدن یک فیلم ایرانی از ابتدا تا انتها مجبور باشی زیرنویس بخوانی و فیلم ببینی، قصه عجیبی رخ داده است.

«ائو» چنین فیلمی است چون تمام فیلم به زبان ترکی ضبط شده و هیچ کس فارسی صحبت نمی‌کند اما فیلم آن‌قدر خوب و روان و جذاب جلو می‌رود که با وجود خواندن زیرنویس‌ها، احساس بدی به بیننده دست نمی‌دهد.

«ائو» درباره بی‌وفایی فرزندان نسبت به پدرومادر است و مانند غالب فیلم‌های سیاه جشنواره سی و پنجم، تلاش می‌کند همزمان «خیانت» و «جنایت» و «مکافات عمل» و «تجاوز جنسی» و «دروغ» و «بددهنی» و «بی‌توجهی به اطرافیان» و «وقاحت» و «دزدی» و «چشم‌چرانی» و «بی‌ناموسی» را در یک فیلم به تصویر بکشد و الحق که کارگردان در ترکیب همه این صفات رذیله و تصویری کردن آن موفق می‌شود.

فیلم، در یک بازه زمانی کوتاه چندساعته و فقط در یک خانه که شامل اتاق و پذیرایی و حیاط است می‌گذرد؛ هرچند کارگردان، دستشویی و کوچه را هم برای مدت کوتاهی به نمایش می‌گذارد.

پیرمردی برای پس از مرگش، وصیت عجیب و غریبی کرده و دختر بی‌وفای پدر که سال‌هاست به دیدن او نیامده، اکنون مدعی است که چنین وصیتی وجود ندارد و اجازه نمی‌دهد که این وصیت اجرا شود. دختر با غوغا و فریاد و نعره‌های جانانه همه را به گوشه‌ای می‌راند و خودش میدان‌دار می‌شود. فارغ از بازی نه چندان خوب بازیگر نقش اول زن و مرد این فیلم، اما میزانسن‌ها و تقطیع‌های بجا و دوربین روی دست که اصلا مزاحم نیست، باعث شده تماشاگر با خیال راحت و بدون مزاحمت زیرنویس فیلم، آن را تا انتها ببیند.

تعلیق‌های خوب فیلم و ضربه سهمگینی که روایت قصه در انتها به بیننده وارد می‌کند، لذت یک کار خوب پلیسی اما بدون پلیس را به او می‌چشاند.

البته از حق نمی‌توان گذشت که «ائو» بیان واقعی مکافات عمل اشتباه انسان در زندگی و تربیت فرزند ناخلف را نیز به تصویر می‌کشد. علاوه بر اینکه نقشِ روحانی فیلم هر چند کم‌رنگ، اما نقشی مثبت و تاثیرگذار است و برخلاف فیلم‌هایی از این دست، تلاش نمی‌کند با این همه تلخی، جلوه‌ای نادرست از روحانیون تصویر کند.

«ائو» همه توانش را به خرج می‌دهد که تلخی و خیانت را کامل به جان بیننده بنشاند و در این کار موفق است. کاش همین هنر و توان و تسلط بر کار، برای فیلمی استفاده می‌شد که این همه رذالت‌های اخلاقی را به مردمان وطنش نچسباند.

برچسب ها: حلقه وصل جبهه فرهنگی انقلاب ائو سینمای ایران جشنواره فیلم فجر خانواده فیلم و سینما حاشیه نگاری آخرین خبر - حاشیه نگاری اتفاق - حاشیه نگاری جوان بانوان دانشجویان برگزیده ها عادی انقلاب اسلامی سبک زندگی مدیریت فرهنگی

لینک کوتاه خبر: hvasl.ir/news/26294

ارسال نظرات

اخبار مرتبط

شهید رئیسی فاصله روشنی با تحجر و غرب‌زدگی داشت

میدان‌داری فرمانده در خلیج فارس

چرا ماجرای واردات کالا‌های خارجی موجب انتقاد رهبر انقلاب شد؟

رهبرانقلاب: نباید ممنوعیت ورود کالاهایی با مشابه داخلی برداشته شود/ برگرداندن تعداد زیادی از کارخانه‌های تعطیل و یا نیمه تعطیل از افتخارات شهید رئیسی است

بهشت مالی ستاره‌های سینما

تهران: اولین گروه از بانیان روضه‌های خانگی به زیارت عتبات عالیات مشرّف شدند+تصویر

رهبر انقلاب: آمریکا چه‌کاره است که درباره‌ خلیج فارس اظهار نظر کند

ویژگی‌های رفتاری و مدیریتی شهید رئیسی؛ پاک بود و برای خدا کار میکرد

چرا موسیقی انقلابی صدای امروز نیست؟

از دغدغه رهبری تا اقدام میدانی؛ دومین دوره نمایشگاه اصحاب اندیشه درحال برگزاری