تهران: «دایه دایه» شناسنامه و هویت ملی ماست

به گزارش حلقه وصل، مراسم بزرگداشت خواننده سرود حماسی دایه دایه با حضور چهره های فرهنگی، هنری و جمع زیادی از دوست داران این خواننده لرستانی برگزار شد و در ابتدا سجاد نوروزی مدیر فرهنگسرای اندیشه ضمن تشکر از افرادی که در مراسم بزرگداشت استاد میرزاوندی حاضر شده‌اند ابراز امیدواری کرد ایشان سرلوحه جوانان علاقمند به موسیقی باشند.

*محسن رضایی: میرزاوندی یک حقیقت زلال است، سراب نیست

در ادامه محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه پاسداران و دبیر مجمع تشخیص مصلحت پشت تریبون قرار گرفت و اظهار داشت: برای من افتخار بزرگی است که در مراسم بزرگداشت میرزاوندی که صدای ایشان در دوران دفاع مقدس یکی از پشتوانه‌های رزمندگان بود شرکت کرده‌ام. من به آقای موسوی گفتم حتما به این مراسم خواهم آمد و افتخار می‌کنم که در این جلسه حضور داشته باشم.

رضایی در ادامه گفت: وقتی هنرمند، هنر خویش را به تعهد پیوند می‌زند، یک هنر حقیقی خلق می‌شود. میرزاوندی یک حقیقت زلال مثل اشترانکوه است. او سراب نیست، او یک حقیقت است و به همین دلیل است که مردم از لهجه‌های دیگر بدون آنکه از محتوای آثار میرزاوندی کامل سر دربیاورند، از طریق دل با این سرودها ارتباط برقرار کرده و اشک از چشمانشان جاری می‌شود.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت با اشاره به سابقه هنری محمد میرزاوندی اشاره کرد و افزود: حقیقت هنر چیزی جز وصل شدن آسمان به زمین و پیوند مضمون و واژه‌ها نیست. میرزاوندی در سن 16 سالگی متوجه عطیه‌ای که خداوند به او داده، شد و از این هدیه خداوندی استفاده کرد و توانست به‌عنوان یک هنرمند روشنفکر با تحصیل در این زمینه در مقطع حساسی که ایران در زمان جنگ با آن روبه‌رو شده بود، غیرت مردم ایران را به خروش بیاورد.

وی در ادامه گفت: ارتباط من با سرود «دایه دایه» از دوران کودکی بود، از آن زمان که در مدرسه درس می‌خواندم و در مسجد سلیمان زندگی می‌کردم. آن زمان فردی بود که این سرود را می‌خواند. سرود «دایه دایه» سرود مشترک همه لرهاست. آن زمان هیچ وقت فکر نمی‌کردم دورانی پیش بیاید که این سرود در زمان جنگ مرا به نشاط برساند. میرزاوندی وقتی می‌گفت دایه دایه وقت جنگ است، مادرانی را نشان می‌دهد که سربند یا ابالفضل را به سر بچه‌هایشان می‌بندند و آنها را رهسپار جبهه می‌کنند. این همان چیزی است که هنر واقعی و حقیقت هنر است. هنر اگر از تعهد خارج شود، یک صنعت و سراب می‌شود، اما میرزاوندی نشان داد که هنر می‌تواند معجزه کند.

فرمانده اسبق سپاه پاسداران گفت: در کنار میرزاوندی حاج صادق آهنگران نیز از این خطه در زمینه دیگری برای مردم ماندگار شد. هنوز هم سرود میرزاوندی جایگاه ویژه‌ای دارد و ایران ما همچنان باید سربلند زندگی کند و در برابر دشمنان سربلندی‌اش را حفظ کند. این سربلندی تنها به جنگ و تفنگ نیست، بلکه جنگ با بیکاری هم نوعی جنگ است و این سرود به ما می‌گوید که این روحیه را باید برای خودمان حفظ کنیم. سرود می‌گوید تا نفس داریم، می‌جنگیم و با همه ظلم‌هایی که می‌خواهند به ایران و ایرانی بکنند، مقابله خواهیم کرد.

محسن رضایی در پایان سخنانش از برگزار کنندگان مراسم و سیدنظام الدین موسوی تشکر کرد.

«دایه دایه وقت جنگه» و «سوار»  میرزاوند  فرهنگ انتظار شیعه را ترویج می‌کرد

بازوند، مدیرکل صداوسیمای مرکز لرستان دیگر سخنران مراسم بود که ضمن خیر مقدم به همه حاضرانی که در مراسم شرکت کرده بودند گفت: قبل از انقلابی که در بهمن ۵۷ اتفاق افتاد انقلابهای دیگری مثل انقلاب فرانسه، روسیه ، چین ، انقلاب کوبا و دوبار انقلاب در مصر که یکبار برای رهایی از استعمار انگلیس و بار دیگر برای رهایی از پادشاهی اتفاقا افتاد، کارشناسان تا پیش از انقلاب ایران می‌گفتند هرجا انقلابی رخ دهد باید شرایط یکسانی وجود داشته باشد، بنابراین دیگاهشان این بود که در ایران نیز باید وضعیتی قبل از انقلاب وجود داشته باشد که با انقلابهای دیگر همسان باشد.

دستاورد بزرگ انقلاب ایران این بود که این انقلاب نظریه همگونی انقلابها را برهم زد، همه انقلابهای جهان پس از گذشت زمان از آرمانهایشان عدول کردند اما انقلاب ایران پس از ۴ دهه در روزهای پیش دیدیم که با افرادی که چند مایل به آبهای ایران تجاوز کرده بودند چگونه برخورد کرد، در همین کشور و در زمان شاه اگر کوچکترین تصمیمی قرار بود گرفته شود نه از سولیوان و ... بالکه از نیروهای دست چندم کشورهای ابرقدرت باید اجازه می‌گرفت اما در شرایط فعلی به برکت تفکر بسیجی میبینیم که ایران در زمره کشورهای برتر علمی محسوب می شد و ایران در صدر اخبار کشورهای دنیاست. افتخارشان این است که وزیر خارجه قدرتمندترین کشور دنیا چند قدم با وزیر خارجه ما همقدم باشد و یا اینکه رئیس جمهور آمریکا در ورودی و خروجی مسیر رئیس جمهور ایران کمین می کند که با او سلام و علیکی داشته باشد.

همه شما اذعان دارید که صدام در زمان حمله به ایران بنا داشت ظرف مدت کوتاهی ایران را به تصرف درآورد اما مردم خرمشهر 45روز مقاومت کردند و پس۵۷۵ روز اشغال و آزادسازی خرمشهر آن جوانی که چفیه بر صورت داشت و روبروی مسجد خرمشهر بلند شد و گفت ای مرغ بی بال پرم ... را خواند او فرزند خرم آباد بود و آن موسیقی موسیقی لرستان بود .

«دایه دایه وقت جنگه» و «سوار»  میرزاوند در زمان جنگ فرهنگ انتظار شیعه را با موسیقی ترویج می‌کرد بسیار بار معنایی و ارزشی دارد و نشان از این دارد که ما مردم لر با دشمن متجاوز آشتی نخواهیم کرد. حنجره میرزاوند زخمی نیست بلکه ماندگار است. در این جمع بزرگانی مثل استاد رحمان پور که بنده به عنوان یک رسانه ای اعتراف میکنم موسیقی لرستان را نجات داد. برای ما مردم لرستان معلول سرشت آدمی است و ما میان فطرتمان و موسیقی پیوندی ناگسستنی داریم.

موسیقی در مردم لر و لک قبل از زندگی و بعد از آن جریان دارد و دخترکان ما هنگام بازی با عروسک هایشان موسیقی برایش می خوانند و وقتی بزرگ می شوند و تشکیل خانواده می دهند نیز موسیقی در زندگی آنها جریان دارد تا پس از مرگ که موسیقی بر مزارها وجود دارد. در همه مراحل زندگی ما موسیقی لرستان رواج دارد، ضمن عرض ادب مجدد به شما مردم لر زبان و لک زبان تهرانی این در خواست را از شما دارم که رسانه استانی را از فکر و اندیشه خلاق خودتان محروم نکنید.

علی مرادخانی معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از دیگر حاضران در این برنامه بود که در سخنانی کوتاه گفت: میرزاوندی یکی از هنرمندان خوب ایران است که همچنان در ذهن مردم زنده و جاریست، گرچه کسالتی که برای وی پیش آمد کمی او را مکدر کرد اما همچنان وی جایگاه ویژه و ارزشمندی دارد و در پایان برای او آرزوی موفقیت کرد و از دست اندرکاران برای برگزاری این مراسم تقدیر و تشکر کرد.

*ایرج رحمان‌پور: اولین بار که صدای میرزاوندی را شنیدم به خود لرزیدم

ایرج رحمان‌پور نیز در این مراسم ضمن تشکر از حضار گفت: خیلی از حرفها را دیگران زده اند و من چیزی برای تجلیل از این صدای ظاهرا خاموش ندارم. هیچ صدایی بجز صدای میرزاوندی در اول انقلاب پاسخگوی هیجان و شور مردم انقلابی نبود، بدون هیچ تعارفی و از عمق جانم می گویم  اولین بار که صدای او را شنیدم با آنکه خواننده بودم به خود لرزیدم. این عجوبه صدا را دست تقدیر خواست این صدا را همان دوران و همان جا قاب کرد و نگهه داشت این تقدیر که میرزاوندی را در آن دوران به ما داد خودش تصمیم می گیرد همان جا در اوج اقتدار و عزت نگه دارد. حق میرزاوندی بیش از این‌هاست.

وی گفت: من در مسایل سیاسی و نظامی دخالت نمیکنم و در حد من نیست اما چند سال قبل سربازان انگلیسی که به آبهای ایران تجاوز کرده بودند و دستگیر شده بودند در موبایل یکی از آنها کلیپی بود که یکی از خوانندگان آنها برای تهییج سربازانشان برای کشتن مردم خاورمیانه اثری اجرا کرده بود، آیا مسئولان ما نیز برای باز آفرینی و ابدی بودن میرزاوندی ها به کمک فرهنگ می آیند؟ ارگانهای مالیاتی ما چقدر در زمینه فرهنگی کار کرده اند؟ مادر هستی در دوران های حساس امثال میرزاوندی ها را به ما نشان می دهد اما چه کسی این یاقوت ها را درمی یابد و آنها را سیقل میدهد؟ میزراوند‌ها را دریابید، هنر را بیشتر دریابید.

در ادامه مراسم ایرج رحمان‌پور با همراهی کمانچه استاد فرج علیپور به اجرای زنده یک قطعه بداهه موسیقی پرداخت که حاضران را به وجد آورد.

در ادمه شجاع ریگوند، مشاور استاندار لرستان در امور اقوام ضمن خیر مقدم به سردار محسن رضایی گفت: نکته‌ای که میرزاوندی را در انقلاب نگهداشت دینداری و عشایری بودن وی است، میرزاوندی برای سربلندی ایران و دلگرمی امام سرود و در زمانی که این سرود را خواندند مورد تفقد رهبر انقلاب قرار گرفت، موسیقی او مورد علاقه خانواده شهدا و رزمندگان قرار گرفت. ریگوند پس از این سخنان پیام استاندار لرستان را خطاب به استاد میرزاوندی قرائت کرد. و در انتها خطاب به محسن رضایی گفت: شما هنرمندان لرستان را فراموش نکرده‌اید اما خواهش می‌کنم دیر به سراغ لرستان نیایید.

*سیدنظام‌الدین موسوی: سرود معروف «دایه دایه» با صدای میرزاوندی یک آوای ملی شد

سیدنظام الدین موسوی، مدیرعامل خبرگزاری فارس در بزرگداشت خواننده سرود حماسی «دایه دایه» گفت: افتخار دارم در این شامگاه در کنار شما ارجمندان برگ سبزی به بزرگمرد حماسه تقدیم کنم. مردی که نزدیک به یک ربع قرن سکوت ظاهری هنوز صدای حماسی او در تار و پود ما طنین‌انداز است. استاد میرزاوندی یکی از مفاخر هنر لرستان و ایران است که با سروده‌های حماسی خود در دوران جنگ، شناسنامه هنری ماست.

مدیرعامل خبرگزاری فارس در ادامه اظهار داشت: استاد میرزاوندی از مفاخر و ستارگان موسیقی لرستان و ایران است که سرود «دایه دایه» ایشان در دوران جنگ بخشی از شناسنامه و هویت ملی ما شده است.

وی در ادامه گفت: جنگ می‌گذرد و خرابی‌های آن آباد خواهد شد، جراحت‌های جنگ بواسطه امید التیام می‌یابد اما آنچه می‌ماند نمادهایی است که در حافظه تاریخی یک ملت جاودانه است و سرودهای استاد میرزاوندی از این جنس است. سرود معروف «دایه دایه» اگرچه یک فولکلور محلی در لرستان است و پیش از این نیز خوانده شده بود اما در زمان جنگ تحمیلی با خوانش استاد میرزاوندی این ترانه محلی از چکاچک شمشیرهای غیورمردان لرستان تبدیل به یک آوای ملی شد.

سرود سوار آوای امید و انتظار است که از لرستان با تشیع شیعی پیوندی حماسه‌وار ایجاد کرد و مخاطب احساس می‌کند یک ترانه حماسی همراه با امید و انتظار را در حال شنیدن است که این موسیقی نیز یکی دیگر از کارهای ارزشمند استاد میرزاوندی است.

*رونمایی از تمبر بزرگداشت محمد میرزاوندی

در ادامه با حضور دکتر محسن رضایی، اردشیر کامکار، سید نظام‌الدین موسوی، علی مرادخانی،لاله افتخاری، بازوند و تعداد دیگری از مسئولان فرهنگی و هنری استان لرستان تمبر یادگاری مراسم بزرگداشت استاد میرزاوندی و کتاب «تا نفس دارم می‌جنگم» نوشته محمد عزیزیان و سامان سپهوند، رونمایی شد.

پس از مراسم رونمایی از تمبر، هدایایی از سوی استاندار لرستان، معاونت هنری شهردای تهران، معاونت هنری ارشاد، شهردار محترم تهران، فرهنگسرای اندیشه، فرهنگسرای ارسباران به استاد میرزاوندی اهدا شد. و یکی از حاشیه‌های جالب این مراسم تشویق طولانی و ممتد حضار برای استاد میرزاوندی بود.

اجرای میرزاوندی یکی دیگر از بخش‌های ویژه این برنامه بود که حاضران منتظر آن بودند و علیرضا سپهوند پیش از اجرا با اشاره به چگونگی ضبط این قطعه موسیقی گفت: میرزاوندی برای ضبط این اثر سه ماه وقت گذاشت تا اثری فاخر را برای شما آماده نماید که در ادامه استاد میرزاوندی در جایگاه حاضر شد و این اثر را برای حاضران در سال اجرا کرد.

پایان بخش مراسم بزرگداشت استاد محمد میرزاوندی اهدا هدیه ویژه به همسر میرزاوندی، اردشیر کامکار، ایرج رحمان‌پور، فرج علیپور و محمد میرزاوندی بود که توسط سید نظام‌الدین موسوی به این هنرمندان اهدا شد.