سرویس حاشیه نگاری _ وحید کرایلی: اولین قسمت از سری جدید برنامه سینمایی «هفت» با اجرای بهروز افخمی دیشب روی آنتن شبکه سوم سیما رفت. البته خود افخمی هم اشاره کرد که تا سه هفته آینده، خبری از برنامهی خبری تحلیلی سینمای ایران نیست و ما قرار است نیمچه مستندِ بسیار بلند! آقای «دن کیشوت» را به نظاره بنشینیم تا ببینیم که چه میشود!
افخمی در اولین قسمت از این به اصطلاح مستند خود، برنامهای کسالتآور را به روی آنتن برد که اگر نبود مصاحبه کوتاه او با جیرانی که انصافا برای دقایقی این برنامه را قابل تحمل و جذاب کرد، میشد به راحتی این رپرتاژ آگهی افخمی برای مدیران رسانه ملی را یک افتضاح کامل نامید.
در این برنامه مثلا قرار بود افخمی خیلی خودمانی و راحت با مخاطبین ارتباط برقرار کند و داستان شکلگیری دور جدید «هفت» را به تصویر بکشد. اما نه تنها در این کار موفق نبود بلکه «سالی که نکوست از بهارش پیداست!» خدا به خیر کند برنامه تولیدی این گروه را برای سینمای ایران!
واقعیت این است که حرفهای کلی و شعاری و روضه خواندن و همه را مقصر دانستن، نمیتواند دوای درد سینمای ایران باشد. اگر قرار بود با این «ننه من غریبم» بازیهای آقای افخمی و حرفهای شعاری آقای معاون سیما که «سینمای ارزشی را ترویج دهید!!!»، سینمای ایرانی و انقلابی داشته باشیم که تا الان حدود 7 یا 8 تا هالیوود را در جیب کوچک بغل شلوارمان گذاشته بودیم و داشتیم با قدرت هرچه تمامتر به سوی نهمین هالیوود میرفتیم!
نه آقای افخمی! اشتباه نکیند!
تلویزیون را با سینما اشتباه نگیرید!
اگر در سینما بشود پول گرفت و 120 دقیقه پیام بازرگانی ساخت و کمترین فروش را داشت و به کسی هم برنخورد اما در رسانه ملی نمیتوان از اینکارها کرد. اینجا شما با مخاطب میلیونی طرف هستید که اگر بخواهید پیام بازرگانی تحویلشان بدهید به راحتی شما را حذف کرده و به تماشای رقابت جذاب استندآپ کمدی ژوله و علی مشهدی در شبکه نسیم خواهند پرداخت!
با همه این اوصاف تنها کاری که از دستمان برمیآید فعلا امیدواری است! حال آنکه آقای معاون سیما با برادر بهروز افخمی خیلی رفیق است؛ پس چارهای نداریم تا برادرِ دوست صمیمی آقای معاون را تحمل کنیم!
اما وقتی قرار باشد هر هفته پای تلویزیون بنشینیم و از پاپاراتزیخواندن بعضی افراد بشنویم و تاثیرات شگرف سرمقالههای آقای افخمی در یک روزنامه را تحلیل کنیم، چطور میشود امیدوار بود؟!