
سرویس حاشیه نگاری: در پنجمین روز از سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، فیلم های «طلا» ساخته پرویز شهبازی و «شبی که ماه کامل شد» ساخته نرگس آبیار دو تا از فیلم هایی بودند که اکران شدند.
طلا با وجود نام های آشنا مانند، رامبد جوان، هومن سیدی، طناز طباطبایی و... یک فیلم متوسط دیگر در سینمای ایران بود. نه آنقدر که مسعود فراستی از آن تعریف کرده خوب بود و نه آنقدر بد که مثل خیلی از فیلم های امسال جشنواره مخاطب نتواند آن را تحمل کند و سالن را ترک کند. عادی سازی برخی روابط نامشروع در حدی که حتی باردار شدن دختری از روابط نامشروع نیز خیلی طبیعی و عادی نشان داده می شود. هرچند در این فیلم اتفاق جدیدی که در دیگر فیلم های سینمایی سالهای گذشته شاهد آن بوده ایم اتفاق نمی افتد اما همین که طلا قصه ای داشت و با وجود دیر شروع شدن اما می توان نام فیلم سینمایی روی آن گذاشت.
شهبازی در این فیلم میخواست از خودگذشتگی دریا (نگار جواهریان) را نشان دهد که برای منصور (هومن سیدی) پول تهیه می کند، از او به صورت نامشروع باردار می شود ولی برای اینکه منصور ناراحت نشود از او مخفی می کند، بعد هم جای پول های پدرش را به او می گوید و حتی وقتی میفهمد منصور در کشته شدن پدرش نقش داشته نیز به او کمک می کند تا از ایران فرار کند. این از خود گذشتی غیر قابل باور در فیلم بسیار نمایان بود. شخصیت پردازی فیلم ها بسیار ضعیف بود و هیچ کدام از شخصیت ها شکل نگرفته بودند.
اما آخرین فیلمی که شب گذشت اکران شد «شبی که ماه کامل شد» از نرگس آبیار بود. آبیار که با ساخت فیلم «شیار 143» شناخته شد و بعد از آن فیلم نفس را در کارنامه خود دارد که جزو آثار خوب سینمای ایران محسوب می شوند، امسال با فیلمی مربوط به عبدالمالک ریگی سرکرده معدوم تروریست های جندا... وارد عرصه رقابت های سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شده است.
در بین فیلم هایی که در پنج روز گذشته از اکران های سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در پردیس سینما گالری ملت دیده ایم شاید بهترین و جذاب ترین فیلم، فیلم خانم آبیار بود که چند پله بالاتر از کارهای قبلی بود، «شبی که ماه کامل شد» قصه ی عشقی است در دل نفرت و خشونت که خانم آبیار با توجه به سابقه درخشان در نویسندگی قصه اش را روان و جذاب روایت می کند. شبی که ماه کامل شد بخشی از تاریخ معاصر ایران است در میان یک گروه افراطی و تروریست که آبیار توانسته تصویری واقعی از چهره خبیث و شرور تکفیری ها نمایش دهد. آبیار فیلم سازی است قصه گو که فیلم اخیرش پرکشش است و مخاطب از دیدن آن شگفت زده می شود. شاید کمتر کسی بتواند تصور کند که این صحنه های اکشن و جذاب کار یک کارگردان زن باشد.
این فیلم برخلاف اکثر فیلم هایی که تا به اینجا جشنواره اکران شده جذاب است و مخاطب را تا آخر با خود همراه می کند، هرچند شاید داستان اصلی فیلم کمی دیر شروع می شود ولی داستانی است جذاب و پر کشش که می تواند به عنوان یکی از بهترین فیلم های جشنواره امسال شناخته شود.