چرا دشمنان از ۴۰ سالگی انقلاب خشمگین هستند؟

سرویس حاشیه‌نگاری: 40سال از انقلاب اسلامی گذشت. انقلابی که سرشار از آرمان های مقدس و اعتقادات محکم قرآنی است و محقق شدن این آرمان ها آرزوی دیرینه اولیای خدا و اهل بیت پیامبر بوده است. حضرت امام خمینی ره که بنیانگزار این انقلاب هستند برای تمام آرمان ها و ارزشهای این انقلاب پشتوانه علمی و دینی قائل بودند و حتی برای برخی از آنها مثل "ولایت فقیه" کتاب نوشتند تا مردم بر اساس علم و استدلال آن را بپذیرند و بدیهی است پذیرش علمی و منطقی یک موضوع در ثبات قدم افراد به آن، کمک می کند.

اما مسئله اینجاست که در طول این 40 سال چقدر سعی کردیم با استدلال و منطق، سیاست های کلی نظام را برای مردم مطرح و اثبات کنیم؟

به عنوان مثال چند مورد را ذکر می کنم:
1-    یکی از سیاست های اصلی نظام از ابتدا این بوده است که زیر بار برخی از معاهدات بین المللی نرفت و حتی میزان نفوذ برخی از کشورها را در ایران بسیار کم کرد و در این راستا پس از آن که سفارت آمریکا توسط دانشجویان تسخیر شد، اجازه فعالیت دوباره به آن نداد.

این سیاست پشتوانه محکم قرآنی دارد که آیه 114 سوره مبارکه نساء می فرماید: " لن یجعل الله للکافرین علی المؤمنین سبیلا" یعنی خداوند هرگز راهی برای تسلط کفار بر مومنان قرار نداده است. و به مسلمانان اجازه نداده تحت هیچ شرایطی تن به ذلت دهند و زیر بار سلطه کافران بروند. به این قاعده، "نفی سبیل" می گویند.

این استقلال باید در همه زمینه ها رعایت شود؛ چه در معاهدات سیاسی و بین المللی، چه فرهنگی و چه اقتصادی. خارج کردن دلار از معاملات کشور هم یکی از راه های استقلال ماست که باید زودتر به آن دست پیدا کنیم. شعار "هیهات منا الذله" اباعبدالله الحسین علیه السلام هم برگرفته از همین قاعده است. حکومت اسلامی هر کاری که میتواند باید انجام دهد تا کفار بر آن مسلط نشوند و نتوانند با استفاده از تسلط خود، بر سر اعتقادات و ارزش های آن معامله کنند!

2-    دومین مطلب، موضوع قدرت موشکی ماست که خواب شب را از دشمنانمان گرفته است و باعث شده برای کنترل آن بحث برجام موشکی را به میان آورند. بعضی ها گمان می کنند جمهوری اسلامی با تقویت توان موشکی خود در حال کینه توزی و دشمن تراشی است در حالی که قرآن کریم به صراحت امت اسلامی را به تقویت نیروی نظامی دستور داده و ایران در این زمینه به تکلیف قرآنی خود عمل کرده است. آیه 60 سوره انفال می فرماید: "و اعدوا لهم ماستطعتم من قوة و من رباط الخیل ترهبون به عدو الله و عدوکم".

جالب اینجاست که آیه شریفه، به این قدرت نظامی نگاه بازدارندگی دارد و آن را باعث ایجاد رعب در دل دشمنان خدا و دشمنان مسلمین میداند. این دقیقا همان چیزی است که ما امروزه به آن دست پیدا کرده ایم و جرأت حمله نظامی به کشور ما را از ابرقدرت های دنیا سلب نموده است.

3-    موضوع سوم حمایت ایران از کشورهای منطقه مثل لبنان، سوریه و... است که امام خمینی(ره) می فرماید: "اگر کشورهای (بلاد) اسلامی و مرزهای آن را دشمنان احاطه کنند که به واسطه آن بر اسلام و امت اسلامی بترسند، بر همه مسلمین واجب است بدون هیچ قید و شرطی، با تمام وسائلی که در توان دارند و با جان و مال خود، از آن دفاع کنند." بحث پر چالش حمایت جمهوری اسلامی ایران از کشورهای منطقه با وجود مشکلات داخلی، یک بحث بسیار مهم است که سر دادن شعار "نه غزه نه لبنان" در اغتشاشات، فارغ از توطئه های خارجی، ناشی از یک ضعف اعتقادی است.

این سیاست مهم که از همان بدو پیروزی انقلاب و با نامگذاری روز قدس توسط بنیانگذار جمهوری اسلامی، خود نمایی کرد ریشه در آیات متعدد قرآن و سیره رسول خدا و اهل بیت ایشان صلوات الله علیهم اجمعین دارد. تا آنجا که نبی مکرم اسلام فرمودند: "مَنْ أَصْبَحَ لاَ يَهْتَمُّ بِأُمُورِ اَلْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً يُنَادِي يَا لَلْمُسْلِمِينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ ." الکافي , ج 2 , ص 164 یعنی هر کس شب را به صبح برساند در حالی که دغدغه مسلمین نداشته باشد از آنها (مسلمین) نیست و هر کس ندای مردی را بشنود که می گوید ای مسلمانان! (از مسلمانان درخواست کمک و یاری دارد) و به فریاد او نرسد پس او مسلمان نیست.

امروزه قدرتمند ترین کشور اسلامی که حکومت آن هم اسلامی باشد فقط ایران است. طبیعتا چشم امید مسلمانان مظلوم عالم به کشور ماست که به یاری آنها بشتابد.

البته با درایت دو رهبر حکیم انقلاب، این سیاست ها به گونه ای طراحی شده است که ضمن عمل به تکلیف ایمانی، برای منافع ملی ما نیز مفید است و تحلیلگران سیاسی هم به این مطلب ازعان دارند. حتی سیاستگذاری های اخیر مقام معظم رهبری از جمله شعارهای سال، بیانات مربوط به برجام و... نیز منطبق بر مبانی دینی است که در این نوشته درصدد تشریح آن نیستم.

آنچه که امروز به آن احتیاج داریم توسعه و ترویج این استدلال هاست که یک کار منسجم و درازمدت را می طلبد. در ابتدا باید نخبگان انقلابی حوزه علمیه با استخراج و تطبیق معارف دینی و سیاست های نظام، تولید محتوا کند. سپس این محتواها از طریق هنر، رسانه، کرسی های آزاد اندیشی و تبلیغ چهره به چهره به بدنه جامعه منتقل شود.

گزارش از محمدعلی ملکیان