
به گزارش حلقه وصل، عینی بودن، یکی از ویژگیهای مهم فیلمهای ابراهیم حاتمیکیاست؛ کارگردانی که هنوز میتواند با صحنههایی که پشت دوربین خلق میکند، با هر عنوان و هر رنگ و لعابی اما حس و حال خاص جبهها و فرهنگ دفاع مقدس و امروز فرهنگ دفاع از حرم را متجلی کند.
محمد میرزایی، یکی از خبرنگاران حاضر در مجلس شورای اسلامی در زمان حمله تروریستی عناصر داعش به ساختمان بهارستان بود؛ وی که به تماشای فیلم «به وقت شام» حاتمیکیا نشسته است، نظر جالبی دارد. وی معتقد است که حاتمی کیا خوب توانسته جنایات و خباثت داعش را پیاده کند، آنطور که او حس کرده است:
وقتی فهمیدیم حمله کار داعش بوده، دل تو دل کسی نبود؛ عدهای ترسیدن، بعضی ها خدا خدا میکردن پای داعشیها به صحن [مجلس شورای اسلامی] نرسد، یک عده هم نگران کسانی شدن که در ساختمان کناری گیر افتاده بودند.
میشد ترس را در چشم تک تک آدمهایی که کنارمان بودند ببینید، در آن میانه بعضی ها هم اشهد میخواندند، چون معلوم نبود اگر انتحاری خودش را منفجر کند چه اتفاقی می افتد.
خانوادهها هم آرام آرام از حمله مطلع شدند؛ تماسها برای پرسیدن اینکه اوضاع چطور است، شروع شد!
آن میانه خیلیها نگران یکی از همکاران که باردار بود شدند، خودشم که معلوم بود نگرانیش برای جان خودش نیست، برای سلامتی بچه اش صلوات میفرستاد.
لابلای آن نگرانیها خبر شهادتها هم یکی یکی رسید؛ و دردناک بود شنیدن خبر شهادت یکی از رفقا، شهید تیموری!
آن روز با تمام خاطرات تلخ و عجیبش رفته بود ته ذهنم تا اینکه "به وقت شام" را دیدم. آنچه که در صحنه حس کردم، در فیلم حاتمی کیا دیدم! گروگان گرفتن ایرانیها و عاقبتی که انتهایش انتظار ما را میکشید، آن هم به دست داعش چیزی بود که آن روز هر ثانیه از جلوی چشم همه ما در ساختمان پارلمان رد میشد و فیلم این حس را در من زنده کرد. حس اینکه اگر یک داعشی باز هم سلاحش را به سمتم بگیرد و فقط ممنتظر باشم ماشه را بچکاند، من چه حالی خواهم داشت؟!
و زمانی آرام میشوم که یادم می آید، هستند مدافعان وطن و حرمی که معادلات دنیایی برایشان بی اهمیت است و مرگ را به آغوش میکشند تا راه و هدفشان زنده بماند.
فیلم سینمایی "به وقت شام" به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، روایتی نزدیک به واقعیت ساخته از آنچه در سوریه میگذرد را در خود دارد.
در این فیلم نشان داده میشود رزمندگان ایرانی چرا در سوریه هستند و چرا در حال جنگ با داعش آن هم در خاک یک کشور دیگرند و به زیبایی مشقت این جنگ با داعشی ها را به تصویر کشیده است؛ هرچند بهتر بود کمی بیشتر به علل حضور ایران در سوریه پرداخته میشد اما به کلیت موضوع به صورت تقریبا مناسبی پرداخته شده!
روایت حاتمیکیا از آنچه در سوریه میگذرد، هم باید برای مردم کشور خودمان به نمایش درآید و هم مخاطب خارجی تا برخی سوالات و ابهامات از جمله علل حضور ایران در یک کشور خارجی و مرز بین اسلام حقیقی با اسلام تحریف شده، پاسخی پیدا کنه!
البته حاتمی کیا تلاش کرده این فیلم خوش ساخت باشد که به نظر در این تلاش موفق بوده و حتی فراتر از سینمای ایران قدم برداشته است؛ موفقیت داستان، جلوههای ویژه مناسب و موسیقی جذاب را می توان به وضوح در میخکوب شدن تماشاگر به پرده سینما و اظهارنظرهای بعد از تماشایش درباره فیلم فهمید.
منبع: خبرنامه دانشجویان ایران