چرا حتی برخی مسئولان از وضعیتِ امروز ناراضی هستند؟

حلقه وصل:

به کزارش حلقه وصل، عموما سوالات اساسی زیادی از مردم درباره ماهیت انقلاب و دستیابی انقلاب اسلامی ایران در بهمن 57 به آرمان‎ها و اهداف تعیین شده خود، وجود دارد و در هر کوی و برزنی از تحقق یا عدم تحقق اهداف انقلاب سخن بسیار به میان می‎آید. یک سوال مهم این است که چرا برخی از مسئولان هم و نخبگان هم از وضع فعلی ناراضی هستند؟

چرا با وجود دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی و تلاش‌های مسئولین و کارگزاران آن، عده‌ای از مردم و حتی نخبگان از وضعیت موجود اظهار نارضایتی می‌کنند؟
در پاسخ باید گفت که عوامل متعددی در این قضاوت منفی دخیل بوده است. از جمله این عوامل می‌توان ‏به موارد زیر اشاره کرد.
- تغییر الگوی مصرف جامعه و بهتر شدن نسبی سطح زندگی مردم بخصوص از دهه دوم انقلاب به بعد که به تدریج باعث افزایش سطح انتظارات آنان از زندگی شد.
-   افزایش چشمگیر سطح آگاهی‌های اجتماعی و اقتصادی افراد جامعه پس از انقلاب و در نتیجه، آرمانگرایی و توجه بیشتر آنان به نقاط ضعف و نارسایی‌های وضع موجود به جای توجه به نقاط قوت آن.    
 -   ترویج و حاکمیت فرهنگ نادرست اجتماعی در جامعه در سال‌های اخیر. به‌صورتی که افراد، رفع تمامی مشکلات را تنها از حکومت و دولت -آن هم در کوتاه مدت-  انتظار دارند.    
-     انعکاس نیافتن مناسب دستاوردها و عدم ارائه آمارهای دقیق، شفاف و تطبیقی از ابعاد اقدامات و تلاش‌های صورت پذیرفته از سوی کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، به خصوص در مقایسه با قبل از انقلاب و کشورهای منطقه.    
-     عدم اطلاع‌رسانی مناسب به مردم در خصوص مشکلات موجود از جمله کاهش شدید درآمد سرانه نفتی کشور و ورود خسارت‌های هنگفت به دلیل جنگ تحمیلی که در کاهش توان و عملکرد کارگزاران نظام و کارآمدی آنان بسیار موثر بوده است.
-     توجیه نکردن مردم در خصوص سیاست‌های اقتصادی دولت همچون واقعی کردن قیمت‌ها که در نگاه آنان، بی‌توجهی دولت به مشکلات مردم، تداعی شده است.
-     فضاسازی و فعالیت گسترده تبلیغاتی مخالفان داخلی و خارجی نظام در سیاه‌نمایی وضع موجود و بزرگ‌نمایی مشکلات.
- افزایش سطح توقعات و مطالبات جمعیت روستایی کشور تحت تاثیر رسانه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی و بالا رفتن سطح معلومات و ارتباطات فراگیر آنان با شهرها.    
-   جوان بودن جمعیت کشور که ایجاد نیاز روزافزون جهت تخصیص بودجه و امکانات در حوزه¬های آموزشی و تحصیلی، تفریحی و رفاهی، مسکن و بویژه اشتغال و ازدواج را به دنبال دارد.    
   به این فهرست می‎توان عوامل دیگری را هم اضافه کرد، اما  آنچه باعث تاسف می‌شود این است که امروزه به هنگام اظهارنظر درباره وضع موجود کشور -جدا از برخی تحلیل‌های مغرضانه و جهت‌دار دشمنان- بخشی از تحلیل‌ها و قضاوت‌های دوستان نیز منصفانه و واقع‌بینانه ارائه نمی‌شود. موارد منفی بزرگ‌نمایی شده و بسیاری از اقدامات و دستاوردهای مثبت نادیده گرفته می‌شود یا حتی تلاش جهت‌دار و معنی‌داری در خصوص القای این نکته به مردم و بخش بزرگی از فرهیختگان و خواص جامعه صورت می‌گیرد تا وضعیت اقتصادی و درجه توسعه‌یافتگی کشور حتی در مقایسه با قبل از انقلاب نیز بدتر نشان داده شود. با این وجود تامل واقع‌بینانه و تحلیل علمی تحولات پس از انقلاب، به وضوح نشان می‌دهد که با توجه به شرایط و محدودیت‌های موجود، جمهوری اسلامی در مدت عمر خود توانسته ضمن مقاومت در برابر فشارها و تجاوزات بیگانگان، در اصلاح و بهبود وضعیت معیشتی و اجتماعی مردم خود نیز توفیقات فراوانی به دست آورد.    
   البته پرداختن به اقدامات مثبت نظام، به معنی نفی یا نادیده گرفتن معضلات و نواقص موجود نیز نیست. مشکلات موجود، اکثرا محسوس و مشهود برای عموم مردم است اما ممکن است نگاه و ذهنیت آنها تنها از زاویه کمبودها و نواقص شکل گرفته باشد. بنابراین، در این بحث سعی شد به منظور تعدیل و تصحیح نگرش افراد نسبت به وضع موجود، تلاش‌ها و اقدامات انجام گرفته مدنظر قرار گیرد و مواردی که لازم است جهت قضاوت منصفانه لحاظ گردد. در عین حال باید اذعان کرد که اگر مقصود و تعریف ما از کارآمدی؛ «تخصیص بهینه امکانات در جهت دستیابی به اهداف تعیین شده از سوی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی برای تحقق الگوی مطلوب از یک جامعه دینی، انقلابی و انسانی برخوردار از حداکثر مواهب مادی و معنوی» باشد، در این صورت قطعا تا تحقق آرمان مطلوب و مدینه فاضله، فاصله‌ای بسیار داریم و ضروری است برای رسیدن به آن وضعیت، ضمن نقد وضع موجود به علت‌یابی مشکلات و بررسی دلایل عدم تحقق برخی از اهداف و آرمان‌ها بپردازیم و با ارائه راهکارها و پیشنهادها جهت رفع آنها اقدام کنیم.