فارس: مدعیان صلح‌طلبی، عاملان آشوب

به گزارش حلقه وصل، جمعی از مردم شهرستان کوار فارس در پی اهانت دراویش گنابادی این شهر به یک طلبه شهر، شهریورماه سال 90؛ قبل از نماز جمعه همان هفته، دست به راهپیمایی زدند که بعد از دقایقی تعدادی از دراویش گنابادی این شهر با سلاح سرد و گرم  به سمت مردم حمله کردند که پنجاه نفر در این درگیری و تیراندازی زخمی شدند.

مصطفی آزمایش که همکاری نزدیک وی با فعالان بهایی و طیف‌های سکولار و اسلام‌ستیزی مانند گروه‌های سلطنت‌طلب و منافقین به اثبات رسیده و همکاران وی در پروژه ایران و شیعه‌هراسی در کنار افرادی چون احمد شهید و کشورهای غربی و ارتجاع عرب منطقه هستند؛ در خصوص این خبر با رادیو فردا مصاحبه‌ای انجام داده است که این مصاحبه دست‌آویزی شده برای رسانه‌های جببه معارض که به هدف خود، یعنی ایران‌هراسی بپردازند.

مصطفی آزمایش در مصاحبه خود گفته است: «مشکلات و محدودیت‌های درویشان و دیگر تشکل‌های عرفانی در ایران، به ویژه از سال ١٣٨۴ شدت گرفت. در آن سال، آیت‌الله هاشمی شاهرودی، رئیس قوه قضاییه، ممنوعیت فعالیت این نوع گروه‌ها را اعلام کرد».

در این خصوص سایت «مجذوبان نور؛ پایگاه خبری دراویش گنابادی» با اشاره به این خبر نوشت: «٣ تن از دراویش به تبعید مادام‌العمر و ٤نفر دیگر به ۲۸ سال تبعید محکوم شدند. قبلاً، این احکام عیناً توسط دادگاه انقلاب شیراز صادر شده بود».

در ادامه مصاحبه آزمایش با رادیو فردا آمده است: «٣ تن از درویشان به «عضویت در گروه غیرقانونی و تبانی برای بر هم زدن امنیت کشور» متهم هستند. این افراد حدود ٣ سال قبل در شهر "کوار" استان فارس زندانی شدند».

برخی از رسانه‌های معارض در انعکاس این مصاحبه به تاریخچه‌ای از جریان بازداشت این 7نفر پرداختند و نوشتند: «در سال ١٣٩٠ در این شهر تظاهراتی علیه درویشان به راه افتاد که به نوشتۀ سایت مجذوبان نور، «با تحریک ٤تن از آخوند‌های این شهرستان» برپا شده بود. در این تظاهرات که به ناآرامی کشید، یک نفر به ضرب گلوله به قتل رسید؛ سایت مجذوبان نور مقتول را  "مهندس وحید بنانی" معرفی می‌کند و می‌افزاید که او «درویش» بوده است. در پی این رویدادها، گروهی از دراویش بازداشت و سپس راهی دادگاه انقلاب شدند. اینک دیوان عالی کشور احکام صادرشده در شیراز را تأیید کرده است».

 در ادامه مصطفی آزمایش، سخنگوی دراویش گنابادی و مسئول روابط عمومی«انجمن پاسداشت حقوق بشر در ایران»، در مصاحبه خود گفت:  «در سال ١٣۶٠ خورشیدی، آیت‌الله خمینی فرمانی صادر کرد و تصریح کرد که «احدی حق تعرض» به سلطان حسین تابنده (قطب دراویش) و وابستگانش را ندارد.اما در سال ١٣٨۴ آیت‌الله هاشمی شاهرودی، رئیس وقت قوۀ قضاییه، با صدور بخشنامه‌ای، فرمان خمینی را نقض کرد و مقرر نمود که فعالیت همۀ تشکل‌های عرفانی در کشور منع گردد».

گفتنی است که این نقل قول از جانب امام خمینی(ره)؛ بدون هیچگونه مستند و برهانی بیان می شود؛ و باید در این مواقع به وصیت‌نامه ایشان اشاره کرد، که فرموده‌اند: «اکنون که من حاضرم، بعض نسبتهای بی‌واقعیت به من داده می‌شود و ممکن است پس از من در حجم آن افزوده شود؛ لهذا عرض می‌کنم آنچه به من نسبت داده شده یا می‌شود مورد تصدیق نیست، مگر آنکه صدای من یا خط و امضای من باشد، با تصدیق کارشناسان؛ یا در سیمای جمهوری اسلامی چیزی گفته باشم».

بنابراین ادعای این موضوع که امام درباره ما چنین گفته یا چنان، بدون سند هیچ‌گونه ارزشی ندارد، مگر اینکه سند ارائه دهد. که تا به امروز دروایش هنوز سندی نسبت به این ادعا ارائه نکرده‌اند.

لازم به ذکر است سال ها پیش عده ای از درویش‌ها به صورت غیرقانونی محلی را تحت عنوان حسینیه در خیابان ارم شهر مقدس قم احداث کردند که این کار با اعتراض شهرداری مواجه و به کمیسیون ماده ۱۰۰ ارجاع شد و در کمیسیون نیز رای به تخریب محل داده شد. همزمان با صدور رای کمیسیون ماده ،۱۰۰ با توجه به موقوفه بودن محل مذکور، شکایتی مبنی بر عدم مشروعیت تولیت آن توسط اداره اوقاف به مراجع قضایی تقدیم شد که پس از رسیدگی، حکم به نفع اداره اوقاف صادر و محل به حکم دادگاه پلمپ شد. در مجموع مشخص شد که این مجموعه نه تنها قائل به تمکین در برابر دستور قضایی نیستند بلکه با متشنج کردن فضا به دنبال ایجاد درگیری هستند که در آخر با حضور خودجوش مردم قم و مداخله نیروی انتظامی خانقاه تخلیه و عده زیادی دستگیر شدند.

همچنین دراویش با مردم بروجرد نیز درگیری داشتند و ماجرا از آنجا شروع شد که فعالان مسجد النبی بروجرد از دراویش درخواست مناظره کرده بودند که هر بار با طفره رفتن از این کار ممانعت می کردند. همچنین دراویش بروجرد آبان سال ۱۳۸۶ به مسجد النبی (ص) این شهر حمله کرده و ضمن گروگانگیری، تعداد زیادی از نمازگزاران آن را مجروح کردند.

ماجرای دراویش گنابادی و مواضع آنها نسبت به انقلاب و ضرباتی که قصد دارند با همکاری دشمنان اسلام و انقلاب، به کشور و تشیع بزنند، مفصل است که انشاءالله در روزهای آتی به آن می‌پردازیم.