به گزارش حلقه وصل، زهره یزدان پناه کارگردان «میم مثل مسجد، آ مثل آتش»، با اشاره به دلایل ورود خود به عرصه فیلمسازی گفت: من در ابتدای ورود به عرصه هنر به نویسندگی و پژوهشگری مشغول بودم و در عرصه فیلم، فقط کار کارشناسی میکردم و ضرورتها، نیازهای فرهنگی، هنری در جامعه و تأثیرگذاری دوربین مرا به سمت فیلمسازی کشاند؛ به همین دلیل، همزمان با قلم و نوشتن کتاب، سعی کردم به سراغ فیلمسازی، به ویژه بخش مستند سازی که به دلیل مرتبط بودن با واقعیتها، بسیارمورد علاقه شخصیام هست، بروم.
وی حقیقت طلبی، عدالت خواهی و بصیرت افزایی را از مهمترین اهداف ساخت مستند «میم مثل مسجد، آ مثل آتش» برشمرد و افزود: این مستند، درباره به آتش کشیده شدن مسجد لولاگر تهران درفتنه سال 88 است که نویسندگی، پژوهشگری و کارگردانی آن را بــه عهده داشتم و مدرسه سینمایی عمار تهیه کنندگی آن را عهده دار بوده است.
قضایای سال 88 نیازمند یک بازنگری است
یزدانپناه با بیان این که قضایای سال 88 مصداق، موضوعاتی است که نیازمند یک بازنگری و واکاوی است، گفت: این واکاوی باید از سوی اهالی عرصههای مختلف به ویژه اهالی عرصه پژوهش و هنر، انجام شود. واقعهای که در سیام خرداد سال 88 درمورد مسجد لولاگر تهران اتفاق افتاد، فقط پازلی از یک پازل بزرگ بود.
وی با اشاره به روند ساخت این مستند، خاطرنشان کرد: ساخت این فیلم، دو مرحله پژوهشی و سپس پروسه تولید را داشت که هر دو مرحله، هم بــه دلیل حساسیت موضوع و محتوای آن و هم به دلیل خاصیت کارهای مستند، سختیهای خاص خودش را داشت. من یک پژوهش اولیه در مورد موضوع مربوط به این فیلم انجام داده بودم؛ بعد از تصویب طرح، مراحل پژوهشی کاملتر آن را شروع کردم که تقریباً بیش از سه ماه فقط کار پژوهشی آن طول کشید؛ بعد هم وارد مرحله تصویربـرداری و ساخت فیلم شدیم.
وی به نقل خاطرهای از روزهای تصویربرداری این مستند پرداخت و گفت: یک صبح جمعه که قرار بود در صحن مسجد، تصویربرداری داشته باشیم، من زودتر از تیم تصویر برداریمان در مسجد حضور پیدا کردم. تا رسیدم، متوجه شـدم بــه رغم هماهنگی قبلی ما و اما فراموشی دوستان، سه تا کارگراز شب درمسجد خوابیدهاند و قرار است که همزمان با تصویربرداری ما، آنها هم درمسجد، مشغول جوشکاری باشند. انگار دنیا، هم برسرمن خراب شد و هم بر سرآن سه تا کارگر؛ چون با جوشکاری آنها، ما نمیتوانستیم کارمان را انجام دهیم و با کارما هــم، جوشکاری آنها تعطیل میشد و آن سه تا کارگر، بــه دستمزد آن روزشان نمیرسیدند. مجبورشدم برای اینکه هر دو طرف راضی باشند، پنجاه درصد دستمزد آنها را از جیب خودم بدهم تا هم رضایت آن جلب شود و آن روز، سرکار دیگری بروند و هم ما بتوانیم کارمان را انجام دهیم.
یزدان پناه، به موضوعات و سوژههای مورد غفلت واقع شده از سوی مستندسازان و فیلمسازان در برهه کنونی اشاره کرد و افزود: کشور ما به خاطر تاریخ پر فراز و نشیب خود به خصوص پس از پیروزی انقلاب و پس از آن هشت سال دفاع مقدس، انباشته از سوژههای بکر و ناب است که مورد غفلت واقع شدهاند، گاهی فیلمسازان نیستند که غفلت میکنند، بلکه، مراکز و سازمانهایی که متولی فعالیت هنری هستند و برای همین هم برایشان بودجه تعریف شده، غفلت میکنند و به دلایل مختلف که آن هم جای بحث دارد، حمایت مناسبی انجام نمیدهند.
عماریها جان برکف در میدان رزم فرهنگی مقابل دشمن ایستادهاند
وی با اشاره به راهیابی این اثر مستند به ششمین جشنواره مردمی فیلم عمار تصریح کرد: در فضای فرهنگی و هنری که مدتهاست سایه سنگین خود را بر سر جامعهمان انداخته است، جشنواره عمار، امید هنرمندان دلسوز، متعهد و دغدغه مند است. عماریها، همان افسران جبهه فرهنگی، هنری در فضای جنگ نرم هستند که جان بر کف در میدان رزم فرهنگی، هنری که جبهه مقابل آن آمریکا، اسرائیل و صهیونیستم بین المللی است، بــه کارزار آمدهاند عماریها تا زمانی که درکنار بصیرت، اخلاص خود را همچنان حفظ کنند و ازآسیب شناسی عملکرد خود هم، غافل نشوند، آینده درخشانی در پیش خواهند داشت.
یزدان پناه، به مزیتها و برتریهای جشنواره عمار نسبت به دیگر جشنوارهها اشاره کرد و افزود: اکرانهای مردمی عمار، یکی از برکتهای خاص و همدلی است که ناممکنهای درنظر بعضیها را، اینطور ممکن کرده است و همین، افتخار بزرگی برای جشنواره مردمی فیلم عمار است که توانسته فیلمهای خود را به درون خانههای مردم حتی درنقاط دور دست کشور ببرد. کسی که حتی حاضر است با کمترین امکانات و بدون هیچگونه چشم داشتی، اکران کننده فیلمهای عمار درخانه و مغازه و روستاهای دورافتاده خودشان باشد.
وی قره تپه، نویسنده، منتقد، پژوهشگر و مستندساز، در تهران است. وی دارای کارشناسی تاریخ و کارشناسی ارشد تاریخ فرهنگ و تمدن ملل اسلامی و سابقه بیش از 30 سال فعالیت فرهنگی، هنری و ادبی همچنین پژوهشی و کارشناسی در مراکز مختلف فرهنگی، هنری و ادبی و شوراهای تخصصی و پژوهشی مختلف و مطبوعات را دارد آخرین اثر این نویسنده و کارگردان، فیلم مستند «میم مثل مسجد؛ آ، مثل آتش» است که نویسندگی، پژوهشگری و کارگردانی آن را عهده دار بوده است.