تهران: سال ۹۵، برایم سال نگارش زندگی یک شهید است/ سینمای دفاع مقدس در اکران ۹۴ مهجور بود

به گزارش حلقه وصل، رضا ایرانمنش از جمله هنرمندان جانباز سینمای ایران است. هنرمندی که هر سال مدتی را به دلیل عوارض برآمده از شیمیایی شدن در دوران دفاع مقدس در بیمارستان سپری می کند اما با این حال همچنان سری پر سودا و پر ایده برای پیشبرد برنامه های کاری خویش دارد.

ایرانمنش درباره نگاهش به سال 94 گفت: حدودا سه ماه از سالی که گذشت را در بیمارستان بودم اما به لطف حق باز هم توانستم از جایم بلند شوم و فعالیتهایم را ادامه دهم.

*مدیرانی که زمان بستری شدن به سراغم آمدند

وی ادامه داد: در همه این سالها به هنگام بیماری مدیرانی را دیده ام که نزد من آمده اند و عکس یادگاری انداخته اند اما بیماری را که پشت سر گذاشته ام برای گرفتن یک وقت ملاقات نیم ساعته با آنها باید کلی پیغام و پسغام بفرستم با این حال اما به لطف حق این بی مهری کمترین تردیدی در ذهنیت من نسبت به انقلاب اسلامی به وجود نمی آورد.

این بازیگر با اشاره به فیلمنامه ای که استارت تحقیق و نگارش آن را سال گذشته زد گفت: مشغول تحقیق بر روی زندگی شهید ایرج رستمی بودم که به ناگاه با یک سری اطلاعات جالب و کاملا بکر درباره ستاد جنگهای نامنظم که پیشتاز آن شهید چمران بود روبرو شد و هر چه بیشتر در این زمینه تحقیق کردم بیشتر و بیشتر متوجه بخشی از ناگفته های جنگ شدم.

*درگیری در نگارش سریال "مردان آسمانی" باعث شد نتوانم نوروز به مادرم سر بزنم

وی ادامه داد: این تحقیق با حمایت سپاه جوادالائمه خراسان شمالی انجام شده و خیلی زود زمینه ای شد برای نگارش فیلمنامه ای با نام "مردان آسمانی" که انشاء ا.. در سال جدید به یک سریال مستند-داستانی گیرا بدل خواهد شد؛ سریالی که خودم آن را کارگردانی می کنم.

رضا ایرانمنش با تأکید بر اینکه نگارش سریال "مردان آسمانی" باعث شده در تهران بماند و نوروز به شهر مادری اش نرود بیان داشت: من تقریبا همه این سالها نوروز را کنار مادرم در جیرفت گذرانده اما امسال بعد از مدتها درگیری در سریال زندگی شهید رستمی باعث شد تهران بمانم و همچنان به کار ادامه دهم بلکه کار را زودتر به پیش تولید برسانیم.

*درگیری سران صنف سینمای ایران با سیاسی بازی باعث دور ماندن صنف از اهدافش شد

بازیگر "سجاده آتش" و "آخرین شناسایی" مشکل اصلی سینمای ایران در سال 94 را درگیری سران صنف سینمای ایران در سیاسی بازی دانست و بیان داشت: در همه این سالها درگیری بیخود و بی جهت برخی از سران صنف سینمای ایران با سیاسی بازی موجب آن شده که این صنف از اهداف اصلی خود که کمک به بهبود رفاهی اعضای صنف است بازبماند. متأسفانه هنرمندان ما به جای آن که به سیاسیون خط بدهند در این سالها تبدیل شده اند به پیاده نظام جریانات سیاسی و دقیقا سیاسیون هم زمانی به سراغ این جماعت می آیند که به آنها نیاز دارند و وقتی هم که این نیاز مرتفع شد اصلا یادشان می رود سینمایی هم وجود دارد که بعضی از اهالی اش درآمد ماهانه شان به 500 هزار تومان هم نمی رسد!!!

وی خطاب به سینماگرانی که مهره سیاسی بازان شده اند گفت: اگر به فکر خودشان هستند که هیچ اما اگر ذره ای حرمت برای صنف قائلند هر چه زودتر رویه خود را عوض کنند. آنها هستند که باید به سیاستمداران خط بدهند نه آنکه از آنها خط بگیرند.

*در اکران 94 سینمای دفاع مقدس مهجور بود

ایرانمنش با اشاره به اینکه سینمای دفاع مقدس در سال گذشته حال خوبی نداشت گفت: انتظارمان این است که لااقل سالی 5 فیلم جنگی خوب تولید شود اما متأسفانه در اکران 94 حتی یک فیلم دفاع مقدسی ارزنده هم نداشتیم. چرا؟

این بازیگر ادامه داد: این فقط و فقط یک دلیل دارد و آن هم کم کاری مدیرانی است که بودجه های خوبی برای حمایت از تولیدات دفاع مقدس در اختیارشان است. وای به حال مسئولینی که بودجه فرهنگی دستشان است و جوانانی را می بینند که روی تی شرتشان عکس چه گواراست!

بازیگر سریال "ستایش" خاطرنشان ساخت: ما در جنگ قهرمانانی را داشتیم که از شدت بی ادعایی واقعا شمایلی اسطوره ای داشتند. همین شبها در این شهر یکی از همراهان شهید چمران به نام اسماعیل دهناد وجود دارد که با بازیافت زباله و جمع آوری پسماند غذاها، روزگار می گذراند! چرا سینما و تلویزیون ما نباید برای تصویرسازی زندگی این قهرمانان گمنام کاری کند؟ مدیران بیایند و سال 95 فقط 5 اسطوره جنگ را سینمایی کنند.

*سال 95 سال به ثمر رساندن "مردان آسمانی" است

ایرانمنش درباره برنامه های شخصی اش برای سال 95 گفت: اصلی ترین برنامه همین به نتیجه رساندن پروژه "مردان آسمانی" است که باید با ظرافت تمام و با لحاظ کردن استانداردهای روز تولید شود تا مخاطبان حتما از آن استقبال کنند.

وی ادامه داد: به جز این سعی زیادی خواهم کرد که با جمع آوری یک گروه از جوانان مستعدی که علاقه به همکاری در تولید این سریال دارند هم تجربیاتی سینمایی ام را در اختیار آنها بگذارم و هم کمک کنم از نزدیک با آدمهای جنگ آشنا شوند. من تا ابد که زنده نیستم پس باید تا می توانم تجربیات و آنچه طی سالهای حضور در جبهه ها دیدم را با جوانترها به اشتراک گذارم.