به گزارش حلقه وصل، روزنامه «کیهان» در ویژههای خود نوشت:
عباس آخوندی در گفتوگو با عصر ایران اظهار داشت: برجام یک توافق بینالمللی است و ماهیت این توافق، امنیتی است و همین اخیر در بالاترین سطح در ایران به آن استناد شد. این توافق ثمرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعیاش ثمرات دسته دوم است؛ ثمره اصلیاش، ماهیت اصلیاش امنیت ملی ایران است. آن بقیه ثمرات منوط به یک سری مقررات و قراردادهای مکمل است.
در حوزه امنیتی، فهم من این است که با توجه به مجموعه شرایط امنیتی منطقه و مجموعه تحولات جهانی، قاعدتا هیچگاه ما نباید پیشگام شکست این توافق و پیشگام خروج از آن باشیم. حالا هم به دلایل اسلامی که حتی شاید یکی، دو بار رهبری هم به این موضوع اشاره کردند و هم به دلایل مصلحتاندیشی و امنیت ایران.(!)
وی میافزاید: بنابراین، بحث امیدواری یا ناامیدی نیست، بحث یک استراتژی است. این استراتژی ما نباید تابعی باشد از رفتار آمریکا و حتی نباید تابعی از رفتار اروپاییها باشد. یعنی ما از جهت حقوق بینالمللی همواره باید پایبند به تعهد باقی بمانیم.
آخوندی سپس مدعی شد: فکر کنم خانم مرکل یک بار در این باره اظهار نظر جالبی کرد. او گفت که ایران میتواند حتی اگر همه از توافق خارج شوند، خودش به تنهایی باقی بماند. این حرف از نظر استراتژیکی خیلی حرف مهمی است، یعنی ما قاعدتا باید آن موقعیت استراتژی و رفتار استراتژیک و رفتار راهبردی خودمان را حفظ کنیم... خرد سیاسی میگوید ما هیچوقت نباید از این توافق خارج شویم.
آخوندی در ادامه گفت: دولت آمد، یک مسئله را صورتبندی کرد و آن را با رهبری در میان گذاشت و نهایتا توافق را امضا کرد. قطعا اگر ایشان توافق نکرده بود، چنین اتفاقی رخ نمیداد و شخص ایشان همین اخیرا در ارتباط با آمریکا به آن رجوع کردند.
یادآور میشود آخرین بار انگلا مرکل صدراعظم آلمان در جریان سفر درمانی به نیویورک با وقاحت گفت: «انتظار لغو تحریمها ]تعهد غرب در برجام[ قبل از مذاکره ایران با آمریکا واقعبینانه نیست.» با این وجود اولا معلوم نیست آقای آخوندی به چه اعتباری به خانم مرکل استناد میکند؟ ثانیا مهمترین وعده تیم روحانی برای شیرین و جذاب کردن برجام، برداشته شدن تحریمها بود و نه دعاوی امنیتی. البته در طرف مقابل، اروپاییها مدعی شدند با تضعیف ایران از طریق برجام، امنیت ما در غرب بیشتر تأمین میشود. ثالثا استناد به ادعایی عجیب از خانم مرکل، میزان فهم آقای آخوندی از سیاست و مسائل سیاسی را نشان میدهد. یک توافق، وقتی توافق است که طرف مقابل هم به اجرای آن متعهد باشد. اما این که اگر حتی همه خارج شوند، باید ایران همچنان در توافق بماند (و تعهداتش را یک طرفه اجرا کند)، چیزی نیست جز طلبکاری و وقاحت که متأسفانه به جای تقبیح، با استقبال بیخردانه آقای آخوندی مواجه میشود! دولت ایران به تنهایی در برجام بماند که چه بشود؟! بدهکار آمریکا و اروپاست؟ قرار بوده یک طرفه امتیاز بدهد؟ خب! این که توافق نمیخواست، میخواست؟!
مطلب چهارم درباره نسبت دادن برجام به توافق با رهبری است. مجوز رهبری برای اجرای برجام- پس از همه هشدارها و نصایح و تذکرات، و پس از تأکید بر نظارت مجلس و شورای عالی امنیت ملی- یک موافقت مشروط بوده است؛ یعنی رهبر حکیم انقلاب، اجرای برجام را منوط به پایبندی طرف مقابل به تعهد و همچنین مشروط به ۲۸ شرط (شامل شروط رهبری، شورای عالی امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی) کردند. اما آنچه دولت با نقض تعهد خود به نظام انجام داد، عبور از همه شرطها و اغماض در برابر همه عهدشکنیهای اروپا و آمریکا بود. اما با این همه، تازه آقای آخوندی میگوید حتی اگر همه اعضای برجام از آن خارج شدند، دولت باید در برجام بماند!!