به گزارش حلقه وصل، در تمام جهان از قدیم الایام تا کنون تقریباً مرسوم بوده است که هنرمندان یا قشر فرهیخته و روشنفکر جامعه در مواردی سعی کرده اند با اظهار نظر های خود به شیوه مستقیم که از طریق رسانه ها یا نشست هایی که به بهانه های مختلف برگزار می شده است و یا به روش غیر مستقیم از طریق تولید آثارشان به صورت های مختلف از قبیل کتاب، فیلم و… چراغ راهی برای مردم جامعه باشند و آنها را به آگاهی و دانایی بیشتری نسبت به اوضاع سیاسی و اجتماعی جامعه برسانند.
چه بسا در موارد زیادی افرادی از این دست وجود داشته اند که توانسته اند راهبرانی مفید برای جامعه خود و یا حتی جامعه جهانی باشند؛ در کشور ما نیز دیده و می بینیم افرادی وجود دارند که به واسطه شهرت و محبوبیتشان سعی بر اظهار نظرهایی کرده اند که به زعم خود چراغی باشند بر جاده پر پیچ و خم تاریک جامعه که گاهی توسط مدیران نالایق به بن بست و یا حتی پرتگاه های مدنی جامعه ختم می شود.
اینکه مشاهیر ما تا چه حد توانسته اند در این راه موفق باشند مساله ای است که مردم بدان آگاه هستند، اما مساله دیگر این است که آیا این افراد صلاحیت آن را دارند که مردم سرنوشت سیاسی، اجتماعی خودشان را به آنها بسپارند یا خیر؟
معمولاً در چنین مواردی آن روشنفکر راهنما، سلایق و منافع شخصی خویش را در نظر نمی گیرد و مطالبه گر احقاق حقوق عمومی جامعه است اما باید دید که این فعالان عرصه سیاسی، اجتماعی ما چنین بوده اند یا خیر؟
هر جایی که کانون توجه قرار می‌گیرد، سلبریتی‌ها هم حضور دارند. اینستاگرام، توییتر، فیسبوک، قاب دوربین‌های عکاسی در جشنواره‌ها و خیلی موقعیت‌های حقیقی و مجازی، فرصتی خوب برای دیده شدنشان است.
از شهرت طلبی بازیگران جالب‌تر، اظهار نظرهای جالب و موج‌هایی است که جماعت سلبریتی راه می‌اندازند. همین چند ماه پیش بود که هشتگی با عنوان، سانسورچی راه انداختند. امیر مهدی ژوله که خود به واسطه‌ی حضور در مسابقه‌ی «استندآپ کمدی» برنامه‌ی خندوانه در شبکه نسیم شهرت یافت، این هشتگ انتقادی را راه انداخت و یک طرفه صدا و سیما را زیر سوال برد.
علاوه بر این، این سلبریتی‌های همه چی دان در حوزه‌های مختلف اظهار نظر می‌کردند و خود را صاحب سخن می‌دانستند. این در حالی بود که بسیاری عملکرد همین افراد را زیر سوال می‌بردند؛ از پوشش، تا سبک زندگی و نگرش‌های این افراد، موضوعاتی بوده که بارها به دست متفکران و صاحب نظران زیر سوال رفته است.
اظهار نظر سلبریتی‌ها فقط معطوف به موضوعات هنری نیست؛ چند ماه قبل مهناز افشار درباره‌ی مصرف مواد مخدر و معتادان توضیحات جالبی داد. او به معتادان توصیه کرد، برای درمان سوء‌مصرف احتمالی مخدرها (اوردوز Overdose)، داروی تزریقی "نالوکسان" با خود همراه داشته باشند. در ادامه او بیان کرد که "نالوکسان" آمپول ارزانی‌ست و "بدون نسخه" قابل تهیه است (!)
پس از اظهارات این بازیگر که ظاهراً علاقه‌ی فراوانی به طبابت هم دارد، سخنگوی سازمان غذا و دارو، سریعاً واکنش نشان داد و گفت: «اظهارات این بازیگر صحت ندارد. هرچند آمپول نالوکسان برای اوردوز مواد مخدر کاربرد داشته باشد، اما استفاده آن عموماً بیمارستانی و به تجویز پزشک است، چرا که ممکن است حین تزریق عوارض خطرناک و حتی مرگ آوری برای بیمار در پی داشته باشد.»
نکته قابل توجه این است که مهناز افشار پس از این انتقاد عذرخواهی نکرد و در ویدیوی دیگری اعلام کرد که این قضیه را به سفارش یکی از خواننده‌های لس آنجلسی انجام داده است و او نه فروشنده این دارو است و نه مصرف کننده یا وارد کننده. افشار گفت: «من قصد داشتم ثواب کنم، ولی کباب شدم!»
تا کی باید به برخی هنرمند بگوییم / این‌ها ملیجکند نه هنرمند
علیرضا قزوه شاعر و نویسنده که سابقه‌ی فعالیت در حوزه هنری را در کارنامه اش دارد، در شبکه‌ی چهار سیما به انتقاد از شرایط جامعه نسبت به سلبریتی‌ها پرداخت و گفت: «الان نام هنر را عوض کردند؛ این افراد که سلبریتی نام دارند و من اسمشان را شومن گذاشتم، الان هنرمند شدند، استعمار نو هستند. من اصطلاح اتاق گاز را برای این‌ها قرار می‌دهیم. این‌ها جامعه را در اتاقی قرار دادند و گاز را باز کردند که آرام آرام جامعه را بکشند. درد جامعه ما این است که این سلبریتی‌ها با چشم و لبخند خوشگل معروف شدند، اما ابوالفضل زرویی نصرآباد اگر در خیابان ولیعصر از راه آهن تا تجریش پیاده می‌رفت، کسی او را نمی‌شناخت.»
اما جدیداً به جای آنکه سلبریتی‌ها اظهار نظر درباره همه چیز بکنند، مردم به انتقاد از آنها پرداختند. پس از آنکه لیست هنرمندانی که برای فرزندانشان تبعه کشورهای خارجی را گرفتند، منتشر شد. این خبر انتقاد شدید مردم را در پی داشت و بسیاری آنها را وطن فروش خطاب کردند.
در سال ۹۶ که انتخابات ریاست جمهوری را پیش رو داشتیم، بسیاری از سلبریتی ها از جمله هنرمندان و ورزشکاران به کارزار سیاسی پا نهادند و به حمایت از نامزدهای انتخاباتی خود بر خواستند که این عمل در سرنوشت سیاسی، انتخاباتی کشور تاثیر بسزایی گذاشت، این گونه حضور سلبریتی ها در جریانات سیاسی، اجتماعی جامعه به احتمال زیاد نمی تواند به صورت خودجوش و صرفاً برای هدایت جامعه به سمت و سویی درست و روشن باشد، جالب است که پس از گذشت تنها چندماه از انتخابات و برگزیده شدن حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور دولت دوازدهم، اکثر قریب به اتفاق این سلبریتی ها از حمایت‌شان نسبت به رئیس جمهور در دوره انتخابات ابراز پشیمانی کردند.
سلبریتی ها تاکنون ثابت کرده اند که صلاحیت راهنمایی مردم را ندارند و بهتر است در هر مسئله ای ورود نکنند، مردم نیز دیگر به این نتیجه رسیده اند که نمی‌توان به این افراد اعتماد کرد زیرا زمانی که پای مافع شخصی به میان آید خللی در خلوص نیت افراد نیز به وجود می آید که می تواند آنها را از راه راست و درست دور کند.