تاسف برای سینمایی که این فیلم‌ها، برگزیده‌اش هستند!

حلقه وصل: وحید کرایلی/ «آخرین داستان» اولین فیلم از دومین روز جشنواره برای اهالی رسانه بود که باز هم مورد استقبال قرار نگرفت و گویا باید تاسف خورد به حال اهل قلمی که آنها هم به مانند خیل عظیم دوستداران سینما، فقط دنبال چهره ها و نامهای پر آوازه هستند.

از این که بگذریم اما خود انیمیشن بازخوانی داستان ضحاک و کاوه آهنگر از شاهنامه فردوسی است که از قالب کمیک استریپ و انیمیشن برای بازروایت آن بهره گرفته شده است. مخاطب فیلم دقیقا مشخص نیست که کودک و نوجوان است یا بزرگسال اما استفاده از نامهای پرآوازه ای چون پرویز پرستویی و لیلا حاتمی و همچنین اسامی نام آشنای سینمای ایران در بخشهای فنی نشان میدهد که گویا سازندگان آن نیم نگاهی هم به گیشه داشته اند که هر چند بعید است موفق باشند.

فیلم دومی که در دومین روز جشنواره در پردیس ملت به نمایش درآمد «بنفشه آفریقایی» مونا زند حقیقی بود و فیلم بعدی هم آخرین ساخته کیومرث پوراحمد یعنی «تیغ و ترمه» که بهتر است از کنار این دو فیلم عبور کنیم و کمتر درباره آنها صحبت کنیم تا نه وقت نویسنده را تلف کنیم و نه وقت گرانبهای شما خواننده محترم را! در یک جمله فقط می توان تاسف خورد از سینمایی که این آثار می شود برگزیدگان مهم‌ترین جشنواره سینمایی اش و حیف و صدحیف از وقتی که برای تماشای این آثار از مردم هدر می‌رود. البته نباید هر دوی این آثار را با یک چوب راند چون «بنفشه آفریقایی» زند حقیقی به مراتب اثر بهتری بود و لااقل ابتدائیات یک اثر سینمایی را رعایت کرده بود اما متاسفانه «تیع و ترمه» پوراحمد آنقدر فاجعه بود که دوباره صدای خنده ها و تشویق! اهالی رسانه را به کاخ جشنواره برگرداند.

گویا ماندن در رودربایستی برخی افراد موفق پا به سن گذاشته دارد به سنتی متداول در جشنواره فیلم فجر تبدیل میشود. سالهای قبل که کیمیایی و مهرجویی و حالا هم کیومرث پوراحمد! خالق "قصه های مجید"، "خواهران غریب" و "اتوبوس شب" که حالا با اثری زیر متوسط از او روبرو هستیم و حتی در نشست خبری هم خبرنگاران رعایت سن و سابقه اش را میکنند.

آخرین اثر روز دوم "درخونگاه" سیاوش اسعدی بود که برای اهالی رسانه و منتقدین به نمایش درآمد. اسعدی این بار هم مانند کارهای قبلی به سراغ سینمای به اصطلاح اجتماعی رفته بود با این تفاوت که با روایت داستانش در سالهای دهه ۶۰ پا را از گلیمش درازتر کرده و به فیلمی ضدجنگ هم تبدیل شد. موضوعی که کارگردان هم در نشست خبری بر آن صحه گذاشت. از متلک‌های کوچک و بزرگ فیلم به عدد ۸ سال که یادآور سال‌های دفاع مقدس است بگذریم تاویل‌های مهم‌تری هم می‌توان از فیلم داشت که کارگردان آن را برعهده خود مخاطب گذاشته است.