به گزارش حلقه وصل، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: رنگ عوض کردن، جزو فیزیک و طبیعت برخی موجودات مثل مارمولک است. اما بوقلمون صفتی، زیبنده شخصیت انسانی نیست. پی در پی رنگ عوض کردن، تا جایی کاربرد دارد که دست فرد رو نشده باشد.
با نشریات اصولگرا همکاری می کرد، اما بی سر و صدا و تدریجا از محافل مدعیان اعتدال و اصلاحات سر درآورد. او را پذیرفتند، چون پالس می داد که در پوشش ما اصولگرا ها، می تواند تخریب کند.
سالها از طریق همین عنوان دزدی، نان خورد. جزو تیم مشاوران رسانه ای دفتر روحانی شد و در نشریات زنجیره ای مقاله نوشت. خبرگزاری خبرآنلاین را که با همراهی دو مدیر دیگر دولت روحانی اداره می کرد، در خدمت دولت قرار دادند.
او و رفقایش، در خسارت های بی سابقه دولت روحانی شریک هستند:
کسری بودجه 450 هزار میلیارد تومانی، بدهی 1500 هزار میلیارد تومانی، 60 میلیارد دلار ارز حراج شده به نرخ 4200 تومان و خزانه منفی شده، نقدینگی 9 برابر شده و از 430 هزار میلیارد به 4000 هزار میلیارد تومان رسانده شده، تورم 60 درصد، اختلاس 14 هزار میلیاردی صندوق ذخیره فرهنگیان و بانک سرمایه، واگذاری آمیخته با فساد ده ها کارخانه و شرکت دولتی مثل نیشکر هفت تپه، خسارت حداقل 12 میلیارد دلاری قرارداد کرسنت، حقوق های نجومی، تحقیر مردم در صف سبد کالا برای جشنواره های خارجی، بی کفایتی در مدیریت بحران کرونا و بر جا گذاشتن رکود مرگ و میر 709 نفر در یک روز، و...
با همه اینها، خیلی رو می خواهد که کارچاق کن رسانه ای مدیریت اشرافی، بنویسد اگر دیگران بعد از 8 سال به بانیان وضع موجود تبدیل شدند، دولت رئیسی در طول 9 ماه دارد به همان رکود می رسد.
خوش غیرت! دولت رئیسی، در حال مهار و جمع کردن انبوه خسارت هایی است که مدیران مورد حمایت شما، بانی آن بوده اند و حتی همین اواخر در خانه خود، برای برخی از همان مدیران مهمانی ترتیب دادید.
شاید خیلی از مخاطبان یادشان نیاید، اما خبر آنلاین، ۱۹ بهمن۱۳۹۲، در تمجید و تملق روحانی، یادداشت موهنی را با عنوان «جایزه بهترین کارگردانی برای روحانی؛ در حاشیه چگونگی توزیع کالاهای اساسی» منتشر کرد:
«توزیع سبد کالا باشیوه‌ای که انجام شد،نه یک اتفاق بود ونه عملی که تبعات آن برای روحانی ومردانش غیرقابل پیش‌بینی باشد. او دقیقا همین-ازدحام، دعوا و مرافعه و احیانا له شدن زیر دست وپا- را پیش‌بینی می‌کرد و اصلا آن را برای پیشبرد استراتژی خارجی خود لازم داشت... روحانی به یک نمایش برای ارائه در جشنواره‌های خارجی نیازمند بود؛ اینکه مردم حاضرند برای چند کیلو مرغ و برنج باهم درگیر شوند. درست است که روش توزیع چندان مناسب نبود، اما اگر بتوان جایزه فستیوال جهانی را به خود گرفت، به تحقیر چند روزه‌ای که بازیگران آن شدند، می‌ارزید.
ناراحتی حامیان مدیریت اشرافی از تعبیر بایان وضع موجود، نشان می دهد که این عنوان، تعبیر درستی است و نباید در بیان و تبیین آن کم گذاشت.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.