سرویس سیاست حلقه وصل - «وبلاگ حلقه وصل» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی حلقه وصل همراه باشید.
***
احزابی که وبال گردن مردم و نظام شده‌اند!
علی صوفی دبیرکل حزب پیشروی اصلاحات در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درباره آخرین تحولات حزب متبوعش گفته است: حزب ما به روال عادی کار خود را ادامه می‌دهد. جز برگزاری کنگره که سال گذشته برگزار و انتخابات شورای مرکزی مجددا انجام گرفت، تعداد افراد جدیدی وارد شورای مرکزی شدند و بعد از آن اتفاقی خاصی را شاهد نیستیم.
وی در ادامه گفت: بنده همچنان به عنوان دبیرکل حزب پیشروی اصلاحات انتخاب شدم و مهندس خرم هم به عنوان رئیس شورای مرکزی حضور دارد. در ادامه به تدریج می‌خواهیم هیئت اجرایی، دفتر سیاسی و ارگان زیر مجموعه، کمیته‌ها را تکمیل کنیم و به موازات آن هم اقداماتی انجام شده که همچنان ادامه دارد.
صوفی افزود: تقریبا در تمام استان‌ها نماینده داریم و در آنجا شوراهایی تعیین شده است. در برخی استان‌ها دفتر داریم و در حال تکمیل دفاتر برخی استان‌ها هستیم. کمیسیون‌ها کار تولید محتوا را انجام می‌دهند و اگر نیازی باشد، بیانیه‌ای صادر می‌شود. شورای مرکزی ماهی یک بار جلسه رسمی برگزار می‌کند و اگر نیاز باشد جلسه فوق‌العاده هم برگزار می‌کند.
صوفی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا حزب پیشروی اصلاحات درباره انتخابات آینده برنامه‌ای تدوین کرده یا خیر، گفت: برنامه‌های انتخاباتی حزب در کمیته انتخابات تعیین می‌شود. این کمیته فضای انتخابات را رصد کرده و پیشنهادات خود را ارائه می‌کند. سپس این پیشنهادات در شورای مرکز بررسی می‌شود و بعد از آن باید دید چند نفر از اعضای حزب، شرایط نامزد شدن دارند و می‌توانند کاندید شوند.[1]
*آنچه که خواندید؛ صفحه‌ای ملال‌آور از دفترچه روزهای زندگی یک حزب سیاسی در ایران است.
احزابی که به جای نمایندگی مردم در عرصه سیاست و اجرا، به جای رواج دادن مطالبات صحیح از دولت برای کاهش آلام مردم و به جای طرح‌ریزی اشتراکی با مردم برای تأثیرگذاری بر دولت اما سرگرم مقتضیات زیست نباتی هستند و هیچ اثری هم در زندگی مردم ندارند.
قضیه وقتی جالب‌تر می‌شود که مردم بدانند حزب مذکور و شخص دبیر کل آن یعنی آقای صوفی در زمره تحریم‌کنندگان انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1400 نیز بوده‌اند و این رخداد بدین معنیست که حزب مذکور ته‌مانده حیثیتی و آن چند خط رمقی که برای تأثیرگذاری در زندگی مردم با عملگری سیاسی داشته است را نیز به کناری نهاده و با خروج از جمهوریت عملا در ردیف معارضان مردم و نظام اسلامی قرار گرفته است.
تأسف بیشتر نیز آنجاست که آنچه در اعلام روزمرگی‌های حزب ملقّب به پیشرو اصلاحات خواندیم؛ بیماری مبتلی‌به عمده احزاب سیاسی در ایران (اعم از چپ و راست) است که بی‌اعتنا به شأن اصلی خود یعنی ارائه کارنامه و فرمول بهتر برای اجرائیات کشور و معیشت مردم مشغول سیاست‌بازی‌های بیفایده هستند و بماند که برخی از آنها هنرهای بیشتری مثل تحریم انتخابات هم دارند.
***
روحانی برای این شکایت پا پیش بگذارد
حجت‌الاسلام علیرضا سلیمی، عضو هیئت رئیسه مجلس درباره مشخص نبودن افزایش ۳۸ درصدی حقوق بازنشستگان از سوی دولت به ایلنا گفته است: در خصوص حقوق بازنشستگان آقایان باید سریع‌تر تصمیم بگیرند امروز و فردا کردن در این مسئله خیلی به مصلحت نیست.
او همچنین تصریح می‌کند: دولت در حال حاضر ۵۰۰ هزار میلیارد تومان دولت به –سازمان- تامین اجتماعی بدهی دارد که البته از دولت‌های قبل مانده که اگر همین مقدار زمان خودش سرمایه‌گذاری شده بود امروز این مشکلات نبود.
نماینده محلات در مجلس شورای اسلامی افزود: می‌دانید دولت آقای روحانی چه بلایی سر تامین اجتماعی آورده است؟ تامین اجتماعی در هر ماه ۱۲ هزار میلیارد تومان کسری بودجه دارد و این بلایی است که دولت آقای روحانی بر سر این سازمان آورده و این خرابه را تحویل داده است. وزیر اقتصاد، کار و سازمان تامین اجتماعی از آقای روحانی به دلیل این بدهی سنگین باید شکایت کنند.[2]
*به نظر می‌رسد این خواسته حجت‌الاسلام سلیمی مبنی بر لزوم شکایت 2 وزیر و رئیس سازمان تأمین اجتماعی از رئیس‌جمهور سابق؛ یک خواسته معقول است که می‌تواند موجب زدودن شبهات از افکار عمومی شود.
به زعم ما نه تنها ورود وزرای اشاره شده به بحث شکایت از رئیس‌جمهور سابق پیرامون بدهی دولت به سازمان تأمین یک ضرورت است بلکه حتی عقلانیت ایجاب می‌کند که رئیس‌جمهور سابق هم به عرصه بیاید و برای روشن شدن شبهات این موضوع پا پیش بگذارد.
دقت شود که با سکوت برگزار کردن قضایا و سپردن شبهات ذهنی جامعه به مقوله مرور زمان هرگز یک کار درست و یک سیاست‌ورزی اصولی نیست بلکه لازم است تا افرادِ در مظان و کسانی که در قضایا اسمی از آنها برده می‌شود؛ خود با توضیحات لازم و با تن دادن به پیگیری‌های نظارتی و قضایی؛ در راستای تعمیق روش‌های مطلوب حکومت‌داری و ریشه‌دار شدن عقلانیت در جامعه پیشقدم شوند.
***
مرثیه‌ای برای ورزش نکردن!
عادتی که آسیبش از کرونا بیشتر است
رییس فدراسیون ورزش‌های همگانی گفت: سیر صعودی کم تحرکی در کشورمان یک زنگ هشدار برای تمامی افرادی است که در حوزه حکمرانی ایفای نقش می کنند. بطوریکه در سال ۹۵، ۵۶ درصد جمعیت کشورمان دچار کم تحرکی بودند اما این میزان اکنون به ۷۰ درصد رسیده که خطرناک است.
به گزارش ایرنا، افشین مولایی روز شنبه گذشته در مجمع سالیانه و عمومی هیات های ورزش های همگانی استان زنجان به ضرورت توسعه ورزش همگانی از ابعاد گوناگون اشاره کرد و افزود: در ۲۰ سال گذشته زندگی فعال‌تری وجود داشت و متناسب با وضعیت آن تحرک بدنی انجام می گرفت اما امروزه زندگی ماشینی علاوه بر بروز بیماری‌های مختلف به چاقی افراد نیز منتهی شده است.
وی با بیان اینکه کشورمان به سمت کم تحرکی بیشتر حرکت می کند و سال به سال نیز این روند افزایشی است، اضافه کرد: بر این مبنا طی یک دهه یعنی از سال ۸۶ تا ۹۵، به میزان ۲۵ درصد کم تحرکی در کشورمان افزایش یافته که اقدامات متعدد نتوانسته آن را متوقف و یا کم کند.
این مقام مسئول ورزشی با اشاره به اینکه کم تحرکی در بخش بانوان اکنون به میزان ۷۵.۵ درصد رسیده، گفت: این روند و سرعت بالای آن برای یک جامعه خطرناک است.
مولایی با تاکید بر اینکه ورزش همگانی می تواند خلاء فعالیت بدنی در زندگی شهروندی را تامین کند، افزود: به نظر می رسد اگر بخواهیم فقط با ورزش همگانی این کم تحرکی را مدیریت کنیم، موفق نخواهیم شد، چون سرعت این مساله بسیار بالاتر از توانایی این فدراسیون است.
وی با تاکید بر اینکه این یک واقعیت تلخی است که بیماری‌های ناشی از کم‌تحرکی در کشور در حال افزایش است، اظهار داشت: این موضوع یک رویکرد فردی و سلیقه ای نیست، بلکه واقعیتی مبتنی بر آمار را شامل می‌شود.
مولایی با اشاره به اینکه از رییس جمهور تقاضا می‌شود همانند جراحی در حوزه اقتصاد این مهم را نیز در ورزش به ویژه ورزش همگانی مورد توجه قرار دهد، ادامه داد: سلامت و تندرستی در فعالیت‌های ورزشی روزانه سالیان سال نشاط اجتماعی را تضمین می کند.[3]
*ورزش یک اصل اساسی در زندگی جوامع پوینده است که هرگز نباید و نمی‌توان به آن صرفا بعنوان یک تفریح یا یک سرگرمی نگریست!
یعنی باید همه بپذیریم که ورزش یک جزء ضروری از زندگی مثل تمام ضروریات دیگر است که موجب تندرستی بیشتر، آمادگی بیشتر و نشاط بیشتر می‌شود و یاریگر ما در مقابل لطمات و رخدادهای سخت زندگی خواهد بود.
آمار بالای کم‌تحرکی در ایران همچنین تأثیرات سوئی در راهبردهای حاکمیتی مثل ازدیاد جمعیت، نشاط عمومی و حسّ سرزندگی ملی نیز دارد که مقامات مسئول کشور خاصّه در مجلس و دولت باید به این تأثیرات سوء توجه ویژه داشته باشند و برای آنها تدبیری بیاندیشند.
دقت شود که ورزش نکردن و کم‌تحرکی اثرات خود را در فراگیر شدن بیماری‌ها، شیوع چاقی، رواج عصبیت‌های رفتاری و افسردگی نشان می‌دهد که بایستی همه مراقب آنها باشیم. اثراتی که مستندا و تحقیقا آسیب‌های آنها از کرونا هم بیشتر است.
در این زمینه البته تدابیری مثل ارزان‌سازی ورزش، فرهنگسازی عمومی و اهتمام دسته‌جمعی به ترویج ورزش، قوانین الزام‌آور ورزشی برای کارمندان و کارگران و همچنین ایجاد راهبردهایی برای ورزش سالمندان می‌تواند به همه‌گیر شدن ورزش و فعالیت‌های بدنی مطلوب کمک کند.
ورزش از تأکیدات مداوم رهبر معظم انقلاب نیز هست که این مسئله باید برای تدبیرگران منزل یک سرمشق باشد.
بیان این نکته ضروری می‌نماید که ورزش یکی از ساده‌ترین راه‌های بهبود زندگی در هر شرایطی است و می‌توان آنرا در هر حالتی و بدون کمترین امکانات هم انجام داد.
***
1_https://www.ilna.news/fa/tiny/news-1231080
2_https://www.ilna.news/fa/tiny/news-1232868
3_irna.ir/xjJtHq