«بی‌مادر» به‌دنبال خودپرسشگری از آدم‌ها است

به گزارش حلقه وصل، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی بی‌مادر عصر امروز با حضور سید مرتضی فاطمی، کارگردان، علی اوجی و محمدرضا مصباح، تهیه‌کننده‌ها، محمود دهقانی طراح گریم، مسعود سلامی فیلمبردار، میترا حجار،  پردیس پورعابدینی، پژمان جمشیدی بازیگران فیلم و جمعی دیگر از عوامل فیلم در خانه جشنواره فیلم فجر برگزار شد.

در این نشست، سید مرتضی فاطمی کارگردان فیلم درباره چگونگی شکل‌گیری ایده ساخت، گفت: ایده فیلم هنگامی به ذهنم رسید که در حال مطالعه کتابی بودم. در آن کتاب، موقعیتی ترسیم شده بود که کودکی میان دو مادر قرار گرفته است؛ یک مادر خونی و یک مادر غیرخونی.

وی درباره انتخاب امیر آقایی به‌عنوان بازیگر نقش اول فیلم گفت: انتخاب آقایی مثل انتخاب همه بازیگران فیلم، مجموعه‌ای از پارامترها را به دنبال خود داشت. او یکی از بهترین بازیگران سینمای ایران است. من بازی‌اش را در فیلم بدون تاریخ، بدون امضا خیلی دوست دارم و جهان شخصی او به جهان شخصی دکتر امیرعلی مؤذن کاراکتر قصه ما، بسیار نزدیک بود؛ به‌همین دلیل، او را انتخاب کردیم.

پژمان جمشیدی بازیگر فیلم بی‌مادر نیز در سخنانی گفت: من به سینما نگاه حرفه‌ای ندارم. نقشی که دوست دارم را بازی می‌کنم و به این فکر نمی‌کنم که این نقش را قبلا کسی بازی کرده است یا خیر. اگر  فیلمنامه را دوست داشته باشم، کار می‌کنم و اندازه نقش برایم مهم نیست. اگر احساس کنم کاری درست است آن را انجام می‌دهم.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا برای دریافت سیمرغ از جشنواره چهلم آماده است یا خیر، گفت: خیلی زود است که بخواهم به سیمرغ فکر کنم. البته از ته دل خوشحال می‌شوم که سیمرغ بگیرم اما طرح این موضوع در مقطع فعلی کمی نگرانم می‌کند؛ چراکه باید بازی همه را ببینیم. مهم این است که جشنواره به خوبی برگزار شود و سینمای ما با قدرت پیش برود. هرکس که سیمرغ بگیرد من خوشحال می‌شوم.

پردیس پورعابدینی دیگر بازیگر فیلم نیز درباره نقش خود گفت: نقش من بسیار سخت بود و کاراکتر از هر لحاظ به شخصیتم دور بود. اگر کمی دردهای جامعه را ببینیم و به اطرافمان نگاه کنیم، می‌بینیم که به راحتی می‌شود با چنین شخصیت‌هایی همذات‌پنداری کرد. در جامعه ما مادران و پدران زیادی وجود دارند که فرزندانشان را با چنگ و دندان بزرگ می‌کنند.

وی درباره چالش حضور در سکانس پایانی فیلم، بیان کرد: سکانس آخر فیلم برایم بسیار سخت بود. حتی وقتی حالا هم به یادش میفتم، سعی می‌کنم جلوی بغضم را بگیرم. فکر می‌کنم که روح مادرانه در وجود همه ما زنان دمیده شده است و ناخودآگاه می‌توانیم آن را حس کنیم.

سید مرتضی فاطمی در بخش دیگری از سخنان خود به چالش‌های کار کردن با کودکان اشاره کرد و گفت: کار کردن با کودکان مثل هندوانه دربسته است. خوشبختانه فضای همدلی میان تیم ما بسیار زیاد بود و به نظرم امیررضا (بازیگر کودک فیلم) در این فیلم درخشید. من از همکاری با او کاملا راضی هستم.

وی همچنین درباره آهنگسازی فیلم گفت: وقتی فیلم تمام شد، گزینه‌های زیادی برای آهنگسازی وجود داشتند اما بامداد افشار که طی سال‌های اخیر در سینمای ما درخشیده است را انتخاب کردیم. او نبوغ و فهم بالایی در زمینه موسیقی دارد. برای تم اصلی کار، از یک لالایی هراتی استفاده کردیم که در جای جای فیلم نوت‌های مختلفی از آن شنیده می‌شود.

این کارگردان یادآور شد: سعی کردم از موقعیت ایجادشده برای یک زن که باید همه چیزش را از دست بدهد، به پیچدگی‌های روابط انسانی برسم. بنابراین عمد و تمرکزی روی ورود به موضوع رحم اجاره‌ای نداشتم و موضوع فیلم فراتر از این بود. سعی کردیم از انسان‌ها خودپرسشگری کنیم که اگر جای این انسان‌ها بودند، چه تصمیمی می‌گرفتند.

فاطمی بیان کرد: سینما و فلسفه از جایی به هم می‌رسند و آن خودپرسشگری است. تمام تلاشم را کردم که درام بسازم، قصه‌ بگویم و سؤالاتی که برای خودم ایجاد می‌شود را با شما به اشتراک بگذارم. سعی نکردم به سؤالات پاسخ دهم. تلاش نکردم فیلم روانشناسی یا فلسفی بسازم. امیدوارم مخاطبان فیلم را دوست داشته باشند.

محمدرضا مصباح تهیه‌کننده فیلم بی‌مادر نیز در پاسخ به این پرسش که آیا فیلم سانسور شده است یا خیر، گفت: من واژه سانسور را خیلی نمی‌پسندم. اصلاحات مختصری با نظر کارگردان در فیلم اتفاق افتاد. شاید در اکران به نسخه جمع و جورتری برسیم اما در مجموع، گمان می‌کنم که اشکالات فیلم چندان چشمگیر نیست.

وی در پاسخ به این پرسش‌که آیا فیلم در راستای سیاست‌ فرزندآوری که مسئولین آن را ترویج می‌کنند، ساخته شده است یا خیر،  گفت: ما به سیاست‌های دولت کاری نداریم. ما فیلمسازیم، مستقل کار می‌کنیم و فیلم خودمان را می‌سازیم. امیدوارم تجربه شیرین ساخت چنین فیلمی بازهم برایمان تکرار شود.

مسعود سلامی فیلمبردار فیلم نیز در پاسخ به این پرسش که چرا بازیگران فیلم، زیاد به افق خیره می‌شوند، گفت: آنچه شما می‌گویید، افق نیست، لوک روم است که با افق فرق دارد. لوک‌روم می‌تواند باز و بسته باشد و هرکدام از اینها روانشناسی خاص خود را دارد. این بحث، بحثی تخصصی است که در طرح و بسط آن در مجال این نشست نمی‌گنجد.

انتهای پیام/