«تصویر ایران» توسط چه کسانی در ونیز ارائه می‌شود؟!

به گزارش حلقه وصل به نقل از فارس،تنها چهار روز تا برگزاری بی‌ینال ونیز و برپایی غرفه «بازی بزرگ» کشورمان باقی مانده است. این رخداد مهم که پیچیده در ابهام‌های بی جواب و اعتراض‌های هنرمندان و رسانه‌های عمومی در حالی به اجرا نزدیک می‌شود که پاسخ‌ها و توضیحات مدیر دفتر هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ کس را قانع نکرد.

یکی از وعده‌های عملی نشده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارائه نمونه پیش‌نمایشی از آثار انتخاب شده هنرمندان ایرانی و خارجی است که قرار است زیر پرچم ایران در کشور ایتالیا به نمایش درآید. وعده‌ای که با گذشت هشت روز از اعلام آن هنوز انجام نشده است. اعتراض رسانه‌ها و هنرمندان تنها در صورت دیده شدن آثار انتخابی است که قابل راستی‌آزمایی و اصلاح است. اکنون و در پی خلاء موجود نیم نگاهی به سوابق و عملکرد هنرمندان انتخابی ایران در این رخداد مهم خواهیم داشت:

از مخاطبین محترم بابت انتشار تصاویر موجود در این گزارش که ممکن است باعث جریحه‌دار شدن عواطف افراد شود، پوزش می‌خواهیم.

«سارا رهبر» متولد تهران است. خانواده وی در سال‌های ابتدایی جنگ تحمیلی به آمریکا رفتند. وی از همان سال‌ها مقیم آمریکاست. رهبر، نمایشگاه‌های متعددی در گالری‌های خارج از کشور بر پا کرده است. در بین آثار وی تصاویری دیده می‌شود که پرچم عزاداری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام  را در کنار پرچم استکبار جهانی قرار داده است! وی در توضیح نمایشگاه خود با عنوان "خشونت بی‌قرار"  با استفاده از پارچه‌های سنتی و اشیاء کلاژهای متضادی که نماد خشونت هستند را طراحی می‌کند.

اثر «سارا رهبر»

سارا رهبر معتقد است که «با هنر می‌توانم از سیاستمدارها قدرتمندتر باشم؛ چون همه چیز را می‌توانم بگویم».

«نیوشا توکلیان» از دیگر افرادی است که آثارش در بی‌ینال ونیز به نمایش گذاشته می‌شود. همسر وی «توماس اردبرینگ» خبرنگار روزنامه واشنگتن پست در تهران است. از وی عکس‌هایی از اعتراض اغتشاشگران به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در سال 88 و همچنین مجموعه عکسی با نگاهی تحقیرآمیز به جوانان ایرانی منتشر شده است.

عکس‌ نیوشا توکلیان از اعتراض به نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 88

اثر «نیوشا توکلیان»

این مجموعه عکس از توکلیان به ناامیدی جوانان ایرانی پرداخته که در نیویورک هم به نمایش گذاشته شده است.

«شادی قدیریان»، عکاسی است که او را به عنوان هنرمند فمینیست ایرانی می‌شناسند؛ در آثار وی پروژه‌های مختلف عکاسی از جمله کارهای تکراری زنان خانه‌دار را نشان می‌دهد که آنها را به اشیاء مختلف خانه تبدیل کرده است. وی در این مجموعه موهن، به شخصیت زنان خانه‌دار ایرانی و حجاب توهین کرده است.

اثر «شادی قدیریان»

وی مجموعه دیگری به نام «زنان قاجاری» دارد که این زنان را با ابزار آلات مدرن نشان داده است؛ قرار است این مجموعه در بی‌ینال ونیز به نمایش گذاشته شود.

«سمیرا علی‌خان‌زاده» از چهره‌های رشته نقاشی، متولد 1346 در تهران است. آثار وی در موزه‌هایی از جمله هنرهای معاصر تهران، لس‌آنجلس و فرجام دوبی نگهداری می شود.

«سمیرا علی‌خان زاده» در کنار آثارش

«رفتن اما بازماندن» یکی از مجموعه‌های نمایشگاهی وی است که محور تمامى آثار تصویر زنى 18 ساله است که اگر زنده می‌ماند، 96 سال داشت. برای هر کسی که هویت و فرهنگ ایرانی برایش اهمیت دارد، این سؤال مطرح است که هویت ایرانی در این تصاویر چه نقشی دارد که سمیرا علی‌خان‌زاده با این تفکر به عنوان معرف ایران در بی‌ینال ونیز شرکت خواهد داشت؟!

«محمود بخشی‌زاده» از مجسمه‌سازانی است که قرار است در بی‌ینال ونیز به نمایندگی از دولت ایران در غرفه حضور پیدا کند. حضور در حراج کریستی دوبی و دریافت جایزه‌ نهایی هنر معاصر «جادوی ایران» در گالری ساچی لندن از سوابق وی به شمار می‌رود.

اثر «محمود بخشی‌زاده»

ضمن اینکه از وی چیدمانی در هنگ کنگ به نمایش گذاشته شد که در برگیرنده 16 تابوت پوشیده با پرچم جمهوری اسلامی ایران است؛ این کار به شکل هرم در سرای نمایشگاه چیده شده بود و هنرمند آن را با آرامگاه کوروش در شهر پاسارگاد مقایسه می‌کند. این اثر متأثر از صحنه‌ای بوده که در طول جنگ‌ها دیده شده است.

«جمشید بایرامی» از عکاسان دوران دفاع مقدس بود. وی در طول سال‌های اخیر عکس‌هایی از اماکن مذهبی و مراسمات را به تصویر کشیده است.

اثر «جمشید بایرامی»

اما در بین یکی از آثار وی، تصویری از عزاداری دیده می‌شود که در این تصویر عزاداران اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام، زنجیرهای عزاداری را بر صورت خود می‌زنند، طوری که دست و صورتشان از تکرار این کار، سیاه شده است؛ با توجه به تلاش اسلام‌ستیزان برای نشان دادن چهره‌ای خشونت‌آمیز از دین مبین‌ اسلام، شاید پرداختن به این موضوع در مراسم عزاداری شایسته نباشد.

«امین آقایی» از کاریکاتوریست‌های بین‌المللی کشورمان است که طی چند سال اخیر به نقاشی روی آورده است.

اثر «امین آقایی»

مجموعه‌ای با نام «لب کارون» از آثار وی به شمار می‌رود که در این مجموعه فرهنگ جنوبی و خوزستانی را به تصویر کشیده است و در هر قسمت از آن، قوم‎ها و قبیله‎ها و فرهنگ متمایزی وجود دارد.

«شهریار احمدی» نقاشی است که مجموعه‌های فنون کهن عشقبازی،"معراج، فنون کهن کیمیا، کشتی نجات و بوسه‌ها را طی سال‌های 88 تا 92 در گالری (AB) زوریخ به نمایش درآورده است. معمولا در نقاشی‌های شهریار احمدی آشفتگی و حضور هم‌زمان متن و تصویر، خوشنویسی سنتی و مدرن در کنار نقاشی، تابلویی مبهم ایجاد کرده است که ذهن مخاطب را درگیر می‌کند.

اثر «شهریار احمدی»

در یکی از کارهای وی تصویری از رنگ‌های بهم ریخته دیده می‌شود که این رنگ‌ها یک هرم را ساخته؛ در کنار هرم نیز مردی به ظاهر سرخپوست، تیر و کمان به دست است.

«پرستو آهوان» اهل کرمانشاه و مجسمه‌ساز است؛ او را با مجموعه «ورای احساس شکستن» و «سمفونی آخر» می‌شناسند. اولین مجموعه‏ کارهای بزرگ او که عمدتاً از سنگ است، در شهرهای تهران، آنتالیای ترکیه و بارادوای هند نصب شده است.

قابل ذکر است که این تصاویر بخشی از آثار این افراد است که علاقه‌مندان می‌توانند شرح حال بیشتری از آنها را در فضای مجازی و حقیقی بدانند؛ ضمن اینکه بیشتر این افراد در حراج‌های‌ کریستی و نمایشگاه‌های خارج از کشور حضور داشتند و رسانه‌های غرب هم در معرفی برخی از این افراد تلاش‌هایی داشته است.