
سرویس حاشیه نگاری: فتنه سال 88 یک نقطه عطف در نبرد دشمن علیه کشور عزیزمان ایران بود. طی 8 ماه آشوب و اغتشاش حوادثی به وجود آمد که هزاران گزارش صوتی و تصویری در رسانههای غربی و فضای مجازی از آن منتشر شد.
فتنه سال 88 کودتا علیه رای ملت بود. با اعلام نتایج انتخابات «دروغ تقلب» رمز فرمان آشوب شد و کشور را هشت ماه دچار تلاطم اردوکشی های خیابانی کرد. آشوبهایی که برای غلبه بر حریف نبود. بازخوانی شعارهای فتنهگران نشان میدهد که آنها اسلامیت و جمهوریت نظام را هدف قرار داده بودند.
این رسوایی آنقدر بالا گرفت که در تیرماه 88 نتانیاهو اعلام کرد که ما موسوی و جریان سبز را تحسین میکنیم. کمی نگذشت که اوباما نیز گفت موسوی منشا الهامبخش آن دسته از هموطنان خود شده که خواهان گرایش به غرب هستند.
رهبر معظم انقلاب نیز در سال 88 بارها و بارها به جدا شدن سران فتنه از مسیری که پیش گرفته بودند اشاره کردند و اعلام کردند این افراد باید موضع خود را نسبت به فتنه اعلام کنند.
در آن روزها موضعگیری صریح و منصفانه تبدیل به یک کیمیا شده بود. هنرمندان، نویسندگان، شاعران نیز هرکدام سهمی در خاموش کردن آتش فتنه یا دمیدن در آن داشتند.
در عرصه هنر نیز عدهای همراه با این جریان و همراه با سران فتنه بودند و همسو با این جریان حرکت میکردند. تا جایی که در آشوبهای خیابانی نیز با این جریان همراه بودند و چندی از این به اصطلاح هنرمندان نیز در ایام فتنه سال 88 بازداشت شدند.
نمونه این موارد نمایشی بود با نام «نوشتن در تاریکی» که نویسنده این کار در ابتدا میخواهد به مخاطب القا کند که این کار اجتماعی است اما واقعیت این است که موضوع این کار اشاره به فتنه سال 88 دارد. حتی نویسنده این کار مستقیم اشاره میکند به این که «فضای دوران تلخ سال88» را در قالب این اثر نمایش داده است.
اگر به طور واقعبینانه به این اثر نگاه شود کاریست صرفا سیاسی که با سیاهبینی تمام به فضای سال 88 نگاه شده و همانطور که در متنهای بالا اشاره شد بعد از گذشت هشت سال از فتنه سال 88 هنوز هم هستند عدهای از صاحبان هنر که در گمراهی به سر میبرند.
برخلاف گفتههای نویسنده این کار محمد یعقوبی که گفته بود از خطوط قرمز حکومتی عبور نکردهام اما این کار سراسر سیاهنمایی است و از ممیزیها نیز عبور کرده و بعضا سراسر توهین است.
جایی که جریان فتنه سال 88 به شکل بازجویی نمایش داده شده و کارگردان این اثر خواسته با مظومنمایی به نقش مثبت این اثر و ظالم نشان دادن نقش منفی این اثر به مخاطب این طور القا کند که جریان این دوران به این شکل به صورت خفقان بوده و این را به شکل بازجویی نمایش داده است. از دیالوگهای این اثر مشخص است که خیلی احساسی و شبیه به آثاریست که ضد انقلاب در همان ایام فتنه 88 میساختند و سعی داشتند دستگاه امنیتی کشور را به شکل ساواک و گروههای منحله قبل از انقلاب نشان دهند.
جای سوال از وزارت ارشاد است که چطور چنین کاری از فیلترها عبور کرده و مجوز گرفته است و هر شب در تهران به روی صحنه میرود؟!