تهران: از مدیران متعهد فرهنگی تا فرصت‌طلبی دیپلمات‌های فرنگی

به گزارش حلقه وصل، اساساً نفس حضور دیپلمات‌ها و وابستگان آنان در حوزه فرهنگ و هنر کشور نه‌تنها اتفاقی بی‌ضرر که در اغلب موارد به سود این حوزه آن‌ هم در بُعد بین‌المللی و تعاملات مربوطه می‌توان قلمداد کرد اما تجربه و سابقه سه دهه انقلاب اسلامی و مواجهه آنان با ارکان اساسی انقلاب ثابت کرده است که تنها اگر به‌اندازه یک‌چشم بر هم زدن از اقداماتشان در داخل کشور غفلت شود قطع به‌یقین نتیجه و ماحصلی جز خسارت فراوان برای انقلاب، کشور و مردم در پی نخواهد داشت.

اتفاق ناخوشایندی که تاریخ این سرزمین کم به خود ندیده و هزینه‌های بسیاری که برای جبران آن پرداخت‌نشده است و حال در آستانه چهارمین دهه از انقلاب اسلامی و با خلأ و کم‌کاری ایجادشده در بدنه دولت روزبه‌روز شاهد جولان دادن‌های بیش‌ازپیش این عناصر نامطلوب تحت عناوینی چون سازمان‌ها و انجمن‌های مردم‌نهاد بین‌المللی، اعضا و دیپلمات‌های ارشد سفارت‌خانه‌ای همچون سفرا، رایزنان فرهنگی و سایر وابستگان آنان در حوزه‌های تخصصی هنری کشور هستیم از حضور مستمر و گسترده در سالن‌های تئاتری و سینمایی گرفته تا بازدیدهای نمایشگاهی، گالری گردی و علی‌الخصوص میزبانی هنرمندان در مهمانی‌های خصوصی و نیمه‌خصوصی که نه‌تنها قرابتی در راستای تعاملات فرهنگی و هنری نداشته بلکه بیش‌ازپیش در خدمت نقشه‌های از پیش طراحی‌شده برای ضربه زدن به‌نظام و انقلاب بوده اما با علم و آگاهی از این بدیهیات ذکر چند مورد بسیار لازم و ضروری است.

ابتدا به‌ ساکن باید توجه داشت قاطبه فرهیختگان و هنرمندان کشور دل درگرو نظام و انقلاب دارند و اگر نقدی نیز از جانبشان مطرح و به هر نوعی بیان می‌شود در چارچوب درون نظامی بوده و هرگونه خط‌کشی و دسته‌بندی به‌واسطه بیان دیدگاه‌ها دقیقاً نعل به نعل برنامه ای است که دشمن سالیان سال در پی انجام آن بوده اما از طرفی اینکه عده‌ای از هنرمندان و جامعه هنری بدون اطلاع و آگاهی مجدد تأکید می‌شود -بدون اطلاع و آگاهی- با این عناصر نامطلوب وارد مراوداتی می‌شوند خدای‌ناکرده نه به هدف ضربه زدن به کشور که تنها برای رونق و پیشرفت تخصصی خود و آثارشان صورت گرفته است وظیفه‌‌ای است که انجام آن بر عهده دولت بوده و درنهایت تأسف و در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن مدیران مربوطه و منتسب به دولت در انجام آن کم‌کاری! محض و محرز کرده و زمینه اقدامات فردی و شخصی هنرمندان و جامعه هنری کشور را با این محافلِ نفوذ عملاً و علناً فراهم کرده است.

اجازه دهید نگارنده به این واقعیت تلخ اشاره کند که وقتی بعضی مدیران فرهنگی دولت برای دلالان، وابستگان سفارتخانه‌ها و حتی کارمندان دون‌پایه و محلی -که اغلبشان نیز به‌ واسطه ایجاد روابط فرا اداری از قضا خانم! انتخاب می‌شوند- اختیارات فراوان و حمایت‌های بی‌حدومرزی در حیطه‌ مسئولیت خود فراهم می‌کنند در مواجهه با یک دیپلمات مؤثر از یک سفارتخانه دقیقاً می‌شود مصرع معروف آن شاعر شیرین‌سخن که فرمودند: «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل»

و این واقعیتی تلخ از رویدادی است که در حوزه‌های تئاتر و سینما علی‌الخصوص در سال‌های اخیر به‌وفور رخ‌داده و روزبه‌روز دامنه آن گسترده‌تر و ژرفای آن عمیق‌تر نیز می‌شود اما در این میان و در مقوله تئاتر به‌واسطه ارتباط مستقیم با هنرمندان و ضریب نفوذ بسیار بالای این حوزه، بیش از سینما موردتوجه و هدف سفارتخانه‌ها قرارگرفته که متأسفانه متولیان امر به‌جای جلوگیری از نفوذ روزافزون تنها سکوت اختیار کرده و خود را حسابی به کوچه دیگر زده‌اند به گونه‌ی که گویی نه خانی آمده و نه خانی رفته.

به‌عنوان نمونه و در همین مورد اخیر می‌توان به فعالیت‌های کاملاً مشکوک ، نامتعارف و شائبه برانگیز سفارتخانه انگلیس به‌خصوص شخص سفیر در حوزه تئاتر و سینما اشاره کرد، از حضور علنی و پررنگ در پشت‌صحنه‌ فیلم‌ها و سریال‌ها تا حضور در سالن‌های تئاتری و رایزنی‌های مستقیم با هنرمندان برای برقراری ارتباط ناگفته پیداست که چه اهداف و برنامه‌هایی علیه کشور در سردارند اما نکته مهم این یادداشت نه این حضور و فعالیت‌هایشان که همگان می‌دانند و سال‌های سال نیز علی‌رغم عدم توجه بارها و بارها تذکر داده‌شده بلکه غفلت و غیبت مدیران فرهنگی متعهد به انقلاب و نظام در این حوزه است که فضا را برای جولان دادن عناصر نامعلوم و نامطلوبی چون امثال این سفارتخانه و دیپلمات‌های آن فراهم کرده است.

از مدیران دولتی که نتیجه کارشان همین وضع موجود شده است دیگر نمی‌توان انتظاری بیش از این داشت اما هستند مسئولین فرهنگی متعهد به آرمان‌های انقلاب و کشور که با حضور پررنگ‌ و فعال‌ با بدنه حقیقی و واقعی هنرمندان و آثارشان در تئاتر و سینما عرصه را برای جولان دادن چنین عناصری به‌شدت تنگ می‌کنند و مجال عرض‌اندام را از آنان قطع به‌یقین خواهند گرفت، نمونه موفق و افتخارآمیز آن حضور مستمر سردار نقدی در جشنواره سال گذشته تئاتر  فجر بود.

مدیر ارشد فرهنگی که نه آثاری که توسط برخی باهدف خوش‌آمدِسردار، بلکه اغلب نمایش‌ها اصلی و بدنه تئاتر کشور را بدون تشریفات خاص به نظاره نشست و بسیاری از هنرمندان را در بهت چنین اهتمامی به مقوله تئاتر آن‌هم نه از نوع سفارشی و مناسبتی فروبرد و تحسین همگان را برانگیخت.

رفتاری که اگر در طول سال مداوم صورت بپذیرد بدون شک نه‌تنها باعث ایجاد یک علقه قلبی میان مسئول و هنرمند و گروه هنری می‌شود بلکه فرصتی مهیا می‌شود تا هنرمندان به بیان مشکلات و معضلات بدون واسطه، با آرامش و در فضای صمیمی اهتمام ورزند درحالی‌که بسیاری از این عدم حضورها، فضا را برای میدانداری سفرا و دیپلمات‌هایی فراهم می‌کند که با هزاران وعده وعید به‌واسطه حل‌وفصل مشکلات و حمایت از آثار هنری و شخص هنرمندان در کشور مطبوع آغوش گشاده و بسیاری را به دام خود گرفتار کرده‌اند.

بدون شک و همان‌طور که پیش‌تر بیان شد نگارنده چندان به اصلاح امور توسط مدیران دولتی امید نداشته و نخواهد داشت اما چشم به حضور مدیران متعهد به‌نظام و انقلاب همچون سردار نقدی دوخته است زیرا می‌داند اگر امثال نقدی‌ها پا به سالن‌های تئاتری و سینمای کشور -آن‌هم نه آثار سفارشی و مناسبتی توصیه‌شده بلکه دقیقاً همان‌طور که در جشنواره تئاتر فجر برنامه‌ریزی و دیده شد- بگذارند قطع به‌یقین مجال برای جولان دادن سفرا و سایر عناصر نامطلوب و همپالگی هایشان فراهم نخواهد شد و معضلات و مشکلات ناشی از بی‌تدبیری مدیران منفعت‌طلب فرهنگی دولت به دست مسئولین متعهد به‌نظام و انقلاب گشایش خواهد یافت و انشالله که با چنین حضور فعالی روزبه‌روز شاهد محدود و محدودتر شدن عناصر نامطلوب بیگانه در حوزه فرهنگ و هنر کشور باشیم.

نویسنده: محمد محمدی