چرا دائم دچار اسنادی همچون 2030 می‌شویم؟!‏

محسن حمیدبیگی: رهبر انقلاب در 3 ماه اخیر اشاره‌­ای 4 باره به سند 2030 داشته‌­اند و این توجه وافر به خودی خود نشان از اهمیت دو چندان این موضوع نسبت به سایر مسائل دارد. به نحوی که به عنوان مثال در مورد حادثه­ تروریستی مجلس شورای اسلامی ایشان با تعبیر ترقه‌بازی به راحتی از کنار آن عبور کردند.

درست است که سند 2030 دارای ابعاد مختلفی بوده و رهبری هم از جنبه‌­های مختلف به این سند پرداخته‌­اند ولی در هر 4 سخنرانی خود که حول این سند ایراد کرده‌­اند، به موضوع چرایی استفاده از این دست اسناد و علت آن پرداخته­‌اند و از این عبارت استفاده کرده‌­اند که «چه لزومی دارد این اسناد را بپذیریم و در عمل قبول کنیم که غربی‌­ها به ما الگو بدهند».

سوال اینجاست که چرا در حوزه‌­های مختلف به اسناد غربی مراجعه می‌کنیم و در بعضی مسائل قبول می­‌کنیم که غربی­‌ها ارائه‌دهنده‌­ی الگو باشند؟

برای جواب این سوال باید به اسناد بالادستی موجود در کشور برای عرصه‌های مختلف فرهنگی - اجتماعی نگاهی بیندازیم و ببینیم آیا این اسناد جوابگوی نیازهای روز جامعه هست یا خیر؟ اسناد بالادستی و محتوای الگوی پیشرفت ایرانی-اسلامی موضوعی است که سال‌ها به عنوان یکی از نیازهای اساسی کشور جهت تمدن‌سازی اسلامی مطرح بوده است و متأسفانه این مسأله تا حال حاضر مغفول مانده و مورد اقدام جدی قرار نگرفته است و این نیاز همچنان احساس می‌­شود. این اسناد در بسیاری از مسائل یا جامعیت لازم را ندارند و مبتلا به نگاه سلیقه‌­ایست و یا اینکه وجود خارجی ندارند.

رهبر معظم انقلاب حدود 2 سال پیش در دیدار با اساتید و نخبگان دانشگاهی ذیل همین موضوع فرمودند که ما در مسائل مختلف مثل آزادی اجتماعی هیچگونه منظومه­‌ی جامعی که پاسخگوی نیازهای روز و مسائل جوامع باشد نداریم و به نظر می‌­رسد به عنوان مثال همین نقصان سبب آشفتگی فعلی در موضوع آزادی اجتماعی شده است.

این در حالی است که جوامع غربی با سابقه‌­ی سال‌ها تسلط بر کشورها و موفقیتی که در تمدن‌سازی داشته‌­اند، در جنبه‌­های مختلف دارای منظومه‌­ی فکری، عملی، علمی و فرهنگی است. این جوامع به طور طبیعی هم سعی کرده‌اند این منظومه و جهان‌­بینی خود را به دیگر کشورها عرضه و تحمیل کنند تا موجب شود که کشورها تا حد امکان از منظر آنها به وقایع بنگرند که نمونه­ بارز و حاضر آن می‌­شود سند 2030.

این نیاز اساسی، یعنی تهیه­‌ی منظومات کامل در موضوعات مختلف از جمله عدالت اجتماعی، حجاب، سیاست خارجی و... زمین فرهنگ را آماده‌­ی کشت غربی کرده است و در سال­‌های اخیر سازمان‌­ها در اینگونه مسائل راحت‌­ترین کار یعنی تقلید را برگزیده‌­اند.

مسئله کمبود محتوا در دیدار آخر دانشجویان با رهبر معظم انقلاب هم به نحوی دیگر مطرح شد. رهبری دانشجوی مسلمان انقلابی را، پیروز در تسخیر لانه­ جاسوسی و دانشگاه‌ها دانستند ولی در ادامه فرمودند همین دانشجویان در ادامه با کمبود محتوا مواجه شدند. یعنی تحلیل و محتوای لازم  را برای ارائه در اختیار نداشتند.

این موضوع در جریانات فعلی فعال دانشجویی نیز حس می­‌شود و در بسیاری از مسائل گریبانگیر جریانات دانشجویی انقلابی شده است.

به نظر می­‌رسد که به خاطر نبود منظومه‌­ی کامل چه در حوزه‌­ی خرد یعنی مجموعه‌­های فعال دانشجویی و چه در حوزه‌­ی کلان یعنی نبود الگوی پیشرفت ایرانی-اسلامی، مسئولان امر به واکنش‌­های مقطعی و بعضا اشتباه رو می‌آورند. در واقع استفاده از منابع ناکارآمد و تقلید، راحت‌­ترین اتفاق ممکن است.

بنا بر این لازم است جریان آتش به اختیار که سالیان سال است با شدت و ضعف در حال فعالیت هستند به این موضوع ورود جدی داشته باشند و این موضوع را در حوزه‌­­ها و دانشگاه‌­ها پیگیری پیشگیرانه داشته باشند.