به گزارش حلقه وصل، کانال تلگرامی اندیشکده راهبردی تبیین نوشت: شامگاه دوشنبه و بر اثر حمله راکتی به نزدیکی فرودگاه اربیل و براساس اعلام رسانه‌ها حداقل 9 نفر زخمی و یک تن کشته شدند. درباره این رویداد به چند نکته حائز اهمیت می‌توان اشاره کرد:
در ماه‌های گذشته، تمرکز تقریباً قطعی نیروهای مقاومت بر حمله به کاروان‌ها و پایگاه‌های آمریکایی در مناطقی غیر از اقلیم کردستان عراق بود. حمله اخیر اما منطقه‌ای را هدف قرار داد که همواره احتمال انتقال نیروهای آمریکایی از محدوده دولت فدرال به آن‌جا وجود داشته است. بنابراین حمله اخیر را می‌توان امنیت‌زدایی از انتخاب احتمالی واشنگتن دانست.
بخش مهمی از فضای تحلیلی و رسانه‌ای در ایران نسبت به عملیات گروه‌های مقاومت خوش‌بین است و از آن‌ها استقبال می‌کند. از منظری البته این رویکرد می‌تواند مبتنی بر واقعیت‌های میدانی صحنه عراق باشد. طبیعتاً یکی از عوامل اثرگذار بر خروج نیروهای اشغالگر، چنین حملاتی خواهد بود.
با این وجود اما از این واقعیت نیز نمی‌توان چشم‌پوشی کرد که این حملات بعضاً کارکرد دوگانه دارد. به این معنا که علاوه بر نکته پیش‌گفته، بهانه‌ای برای تداوم حضور اشغالگران در عراق خواهد بود. چه‌اینکه در روزهای اخیر برخی اخبار حاکی از افزایش شمار نیروهای ناتو در عراق است.
فارغ از نکته پیش‌گفته به نظر می‌رسد دولت جدید در آمریکا اگرچه احتمالاً در چارچوب سیاست کلی کاهش تمرکز بر خاورمیانه رفتار خواهد کرد، اما عملکرد سال‌های گذشته دموکرات‌ها در قبال مسئله تروریسم و جریان‌های سلفی در عراق و سوریه از پیچیدگی‌های خاصی برخوردار بوده است. از این‌رو دور از ذهن نیست که تمایل آن‌ها به افزایش بی‌ثباتی در منطقه باشد و چنین حملاتی بستری برای آن.
به هر روی به نظر می‌رسد دستاوردها و مخاطرات حملات گروه‌های مقاومت در عراق را باید همزمان ارزیابی کرد. آنچه احتمالاً مسیری کم‌هزینه‌تر خواهد بود، هماهنگی و انسجام در جریان‌های داخلی عراق برای خروج اشغالگران است؛ مسئله‌ای که اما با مطلوبیت‌های بعضاً متناقض فعلی میان گروه‌های شیعه، چندان در دسترس به نظر نمی‌رسد.