تهران: چه کسانی می‌دانند که باید حمد برای رب العالمین باشد؟

به گزارش حلقه وصل، همزمان با فرارسیدن ماه مبارک رمضان ماه میهمانی خداوند، برای آشنایی با مضامین دعاهای روزانه هر روز از این ماه مبارک، آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر مدرسه علمیه امام مهدی(عج) و از اساتید اخلاق به شرح دعای روز سی‌ام پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم:

در دعای روز سی‌ام و آخرین دعا از خداوند می‌خواهیم ما را اینگونه قرار دهد یعنی همیشه این طور باشد که ما نسبت به صیام و روزه‌مان شاکر باشیم «اللهمّ اجْعَلْ صیامی فیهِ بالشّکْرِ والقَبولِ»؛ یکی از نکات بسیار مهم این است که انسان بداند که باید از خدای متعال تشکر کند؛  شکر از ناحیه انسان از یک طرف که توفیق پیدا کرد ماه مبارک رمضان را روزه بگیرد و این طور نباشد که به خاطر روزه‌هایی که گرفتیم بر خدا منت بگذاریم برعکس ما باید تشکر کنیم که پروردگار عالمیان لطف و عنایت کرد و باعث شد ما بتوانیم روزه بگیریم.  

یک مرحله هم طبیعی است، شکری  که از جانب خدای متعال به وجود می‌اید که آن جزای خیر است اینکه عمل ما پسند حضرت حق باشد، خدایا روزه‌ من روزه‌ای باشد که به شکر باشد و خدا در قبال این کاری که من انجام دادم عنایت کند و جزای خیر به من بدهد و آن را قبول کند.

در دعای ماه مبارک رمضان که این شبها می‌خواندیم می‌گفتیم که: «اَللّـهُمَّ اَدِّ عَنّا حَقَّ ما مَضى مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ»؛ خدا ادا کن حق ماه مبارک رمضان را و خدایا قبول کن از ما یعنی اگر از ما قبول بشود مهم است.

هر عملی که انسان انجام می‌دهد دو حالت دارد؛ ۱- صحت عمل، ۲- قبولی عمل

صحت عمل به دست ما است؛ اینکه نمازمان را صحیح بخوانیم ، مقدماتمان از جمله طهارت و وضو را به درستی انجام دهیم و حواسمان در نماز باشد، اما قبولی آن به دست خداست،  روزه هم همین طور  مبطلات روزه را انجامم ندهیم، برای خدا روزه بگیریم،  اما قبولی‌اش به دست خداست،‌قبولی و صحت عمل دو مطلب متفاوت با هم هستند.

هر عملی که به طور صحیح انجام شود که قبول نیست چرا که قبولی یک عمل به دست خداست و قبولی به منزله امضا است، امضایی که پذیرفته شده، این قبولی را می‌فرمایند: «علی ما ترضاه»؛ رضایت و قبولی درگاه حق را داشته باشد. در مثل، مناقشه نیست اما چون با محسوسات سرو کار داریم، می‌توان اینگونه مثال زد که: یک دانش‌آموزی نمره قبولی 10-12 می‌گیرد اما دانش‌آموز دیگری علاوه بر اینکه نمره قبولی می‌گیرد، رضایت استادش را نیز دارد و فقط قبولی نیست، عمل ما طوری است که فراتر از قبولی، رضایت حضرت حق را هم دارد و این مهم است و قبول‌تر از همه اعمال این است که خدای متعال راضی باشد.

 علامت رضایت حضرت حق در قبولی عمل چیست؟ اول آنگونه که خدا خواسته انجام داده باشد و ۲ – فقط برای خدا باشد

خدای متعال می‌فرماید: روزه متعلق به من است و جزایش راهم خودم می‌دهم، در صیام کمتر حال ریا وجود دارد، کسی که نماز می‌خواند، می‌شود ریا کرد اما در روزه می‌تواند انسان روزه‌اش را بخورد اما برای اینکه می‌خواهد رضای حضرت حق را به دست آورد، روزه‌اش را نگه می‌دارد لذا در روزه کمتر حال ریا و یا اصلا ریایی وجود نداشته باشد ورضایت حضرت حق به وجود می‌آید

«و یرضاه الرسول»؛ رضایت رسول: اولا یک جواب محکمی است به وهابیت ملعون.که می‌گویند شما مشرک هستید. حتی شبهه می‌اندازند که دعاهای هر روز ماه مبارک رمضان برای اهل سنت است اینکه بیان می‌شود «بحق سیدنا محمد و آله الطاهرین» ما خیلی نمی‌توانیم باور کنیم چون در دعاهای دیگر نیز صلوات بر محمدو آل محمد وجود دارد.

 رضای حضرت  رسول(ص) همان رضایت خدای متعال هم بیان می‌شود و اطاعت از حضرات معصومین اطاعت از رسول و اطاعت از خودِ خدا به شمار می‌رود؛ «اطیعوالله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم» و این یک جواب محکم و دندان شکنی برای وهابیون ملعون به شمارمی‌رود و اینها قصدشان این ایت که ابتدا آوردنده دین را بزنند و سپس بتوانند دین را مورد هجمه قرار دهند و این نقشه یهود است و ما قائل به این هستیم که وهابیت و بهائیت دو بازوی یهود است که از طریق انگلستان تراشیده شده‌اند.

و انگلستان وهابیت را در اهل جماعت و بهائیت را در تشیع قرار دادند؛ بهائیت نتوانست به دلیل وجود مرجعیت قوی و ولایت مردم در میان تشیع  پا بگیرد اما متاسفانه وهابیت پا گرفت تا جایی که می‌بینیم مکه  ومدینه در اختیار آنهاست، این دو رکن اساسی که انسان به آنها اعتقاد دارد و به عنوان حرمین شرفین هم محسوب می‌شود.

به هر حال می‌فرماید: رضای حضرت رسول(ص) هم باید باشد،‌ چراکه آورنده دین حضرت رسول(ص) بوده و هر آنچه که داریم از ایشان است و حتی کیفیت نماز و روزه ما نیز از جانب حضرت رسول(ص) است. ۳ رکعت نماز مغرب، چهار رکعت نماز عشا و دو رکعت نماز صبح را در خود قرآن را نمی‌توانیم پپدا کنیم این از لسان پیامبر است که تحت عنوان سنت مطرح می‌شود و خود قرآن نیز می‌گوید هر آنچه که پیامبر(ص) می‌گوید چیزی جز وحی نیست «وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَىٰ» این وحی است که از طریق جبرئیل(ع) بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است.

حتی افعال پیامبر همگی وحی است جراکه ایشان معصوم است و چیزی از خودش ندارد از این رو ما رضای ایشان را می‌طلبیم، همین که از ما راضی باشد به عنوان امتش، بنابراین  رضایت رسول(ص) در کنار رضایت خدا قرار می‌گیرد.

«مُحْکَمَةً فُروعُهُ بالأصُولِ»؛ خدایا فروع آن را به واسطه اصول آن محکم کن. چون می‌دانیم که نماز و روزه و حج و خمس و زکات و.. همگی به عنوان فروع دین است اما این فروع دین چه زمانی می‌تواند محکم باشد، آن زمانی که به اصول تکیه داده شود.  

یک سؤال پیش می‌آید: درخت میوه می‌دهد آیا اگر درخت نباشد میوه‌ای وجود دارد، خیر. «إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَىٰ» که مطرح می‌شود  اگر درخت رسالت نبود طبعاً  شما چیزی را به نام نماز و روزه داشته باشید،‌ نداشتید واگر خدا به بندگانش لطف نمی‌کرد، چیزی به نام انسان بتواند برای انسان‌ها رسول بفرستد و آنها را هدایت کند و انسان‌ها بتوانند از طریق همین فروع به خدای متعال نزدیک شوند.

تکالیف باعث قرب و نزدیک شدن به خداوند است و ما نماز می‌خوانیم ومی‌گوییم: دو رکعت نماز می‌خوانم برای رضای خدا قربتاً الی الله. پس فروع، عاملی برای نزدیکی به خداست و ما از این فروع به اصل می‌رسیم، اصل خود خداست بنابراین کسی نمی‌تواند بگوید: من به اصل می‌رسم بدون فروع یا اینکه کسی بگوید من میوه دارم بدون اینکه درختی، عامل این میوه باشد. من نماز می‌خوانم اما کاری به رسول خدا ندارم، رسول‌الله آمد ویه چیزی گفت و رفت در حالی که اصل قضیه رسول‌الله است که آمد و بیان کرد و رفت.

این دعای روز سی‌ام ماه مبارک رمضان بسیار زیبا مسائل اعتقادی را بیان می‌کند ،‌باید این فروع به اصول وابسته باشد و غیر از این هم نمی‌تواند باشد. «مُحْکَمَةً فُروعُهُ بالأصُولِ»؛ این «با» به عنوان تعلق محسوب می‌شود و به واسطه این اصول است که فروع، عالی و محکم خواهد بود.

چگونه باید دعا کرد؟

بهترین دعا از لسان معصومین است اینجا هم به ما یاد می‌دهند که بگویید «بحق سیدنا محمد و اله طاهرین». زیرا خدای متعال می‌فرماید اینها حقی برما دارند، خدای متعال از طریق انبیاو حضرات معصوم مردم را هدایت می‌کند در دعا بیان کرده‌اند اول و آخر دعا صلوات بفرستید که صلوات دعای پذیرفته شده است و خدا می‌فرماید من حیا می‌کنم که دعایی را اولش را بپذیرم، آخرش را بپذیرم ولی میانه‌ آن را رها کنم.

آخر کلام هم معلوم است؛ «و آخر کلامنا الحمدلله رب العالمین»؛ انسان باید در پایان هر کاری، حمد خدا را انجام دهد، از خدا تشکر کند و حمد خدا را داشته باشد اینکه توانستیم یک ماه روزه بگیریم فکر کنیم خودمان بوده‌ایم بلکه لطف و کرم خداوند بود و این موضوع جای تشکر و شکر دارد و کسی متوجه این مسئله می‌شود که بداند همه چیز از جانب خداوند متعال بوده است.

چه کسانی می‌دانند که باید حمد برای رب العالمین باشد؟

 آنهایی که می‌دانند همه چیز از جانب خداست لذا از او تشکر می‌کنند و حمد و ثنای خدا را می‌گویند و حتی اعضا و جوارح انسان متعلق به خداست و اینکه اجازه استفاده انسان از این ماه را داد توفیقی بود که خدا به ما داده و باید بتوانیم شکر خدای متعال را بجا بیاوریم. و جا دارد که بگوییم دعای روز اول ماه مبارک رمضان را در هر روز از این ماه مبارک بخوانیم.