تهران: ابعاد پنهان شخصیت امام را بازکاوی کنیم/ عشق امام به همسر وخانواده

به گزارش حلقه وصل، غلامرضا خارکوهی، پژوهشگر تاریخ در خصوص ابعاد ناگفته شخصیت امام خمینی (ره) گفت: آنچه تاکنون بیشتر بازشناسی شده محدود به جنبه های سیاسی- مذهبی شخصیت امام به عنوان یک رهبر بزرگ بین المللی، و بُعد مرجعیت و فقاهت او است. در حالی که امام ابعاد ناگفته دیگری نیز دارد که باید برای مردم و به خصوص نسل جوان ترسیم شود. یکی از این ابعاد علاقه و محبت به همسر و فرزندان و استحکام روابط خانواده است.

این پژوهشگر تاریخ انقلاب اضافه کرد: یکی از ویژگی های بارز امام علاقه به همسرش و استحکام کانون گرم خانواده بود. امام در عین حالی که به تربیت و محبت نسبت به بچه ها و فرزندانش اهمیت می داد، ولی بیشترین احترام را برای همسرش قائل بود. حتی هنگام نشستن در منزل بهترین جا را برای همسرش در نظر می گرفت و همواره به فرزندانش رعایت حال مادرشان و احترام و کمک به او را سفارش می کرد.

به گفته خارکوهی، دلبستگی و علاقه فوق العاده ای بین امام و همسرش برقرار بود. این را همه فامیل می دانستند. بطوری که همسر امام  خود این زمینه می گفت: امام به من خیلی احترام می گذاشتند و خیلی اهمیت می دادند ، یک حرف بد یا زشت به من نمی زدند. ایشان حتی در اوج عصبانیت ، هرگز بی احترامی و اسائه ادب نمی کردند، همیشه در اتاق جای خوب را به من تعارف می کردند . همیشه تا من سر سفره نمی آمدم ، خوردن غذا را شروع نمی کردند، به بچه ها هم می گفتند صبر کنید تا خانم بیاید. ولی این که من بگویم زندگی مرا با رفاه اداره می کردند، نه ، چون طلبه بودند و نمی خواستند دست پیش این و آن دراز کنند. دلشان می خواست با همان بودجه کمی که داشتند زندگی کنند. ولی احترام مرا نگه می داشتند.

خارکوهی با اشاره به یکی از نامه های عاشقانه امام به همسرش که حدود سال ۱۳۱۲ شمسی نوشته ، گفت: در آن ایام حضرت امام خمینی(ره) به منظور کاری از ایران به شهر بیروت در کشور لبنان سفر کرده بود، و از آنجا نامه ای برای همسرش نوشت که سرتاسر آکنده از محبت و تواضع و عشق و دلبستگی به خانواده است. امام در قسمتی از این نامه ی زیبا چنین نوشته بود: "همسر عزیزم؛ تصدقت شوم؛ الهی قربانت بروم؛ در این مدتی که مبتلا به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوت قلبم گردیدم، متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آیینه‌ی قلبم منقوش است. عزیزم؛ امیدوارم خداوند شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. (حال) من با هر شدتی باشد می‌گذرد، ولی بحمدالله تاکنون هر چه پیش آمده، خوش بوده. الآن در شهر زیبای بیروت هستم. حقیقتاَ جای شما خالی است. فقط برای تماشای شهر و دریا، خیلی منظره‌ی خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم، همراهم نیست که این منظره‌ی عالی به دل بچسبد... جای شما خیلی خیلی خالی است. دلم برای پسرت قدری تنگ شده... ایام عمر و عزت مستدام. تصدقت؛ قربانت روح الله".  

به گفته خارکوهی، در این نامه امام سعی دارد همسرش را در تک تک خاطرات و خوشی های سفرش شریک کند و علاقه و محبت خود را به همسر و خانواده اش بطور آشکار اظهار نماید. کاری که اکنون متاسفانه در خانواده ها کمتر به چشم می خورد.

این تاریخ نگار اضافه کرد: از نظر امام احترام و کمک و اداره خانواده مهمترین وظیفه هر مرد است. زندگی هیچ کس در هر مقام و مرتبه ای که باشد بی مشکل نیست، مهم این است که انسان با مدیرت و تفاهم و صبوری، با مشکلات مواجه شود نه آنکه با بی تدبیری مشکلی بر مشکلات زندگی خود بیفزاید. مسئولیت پدر خانواده از نظر امام بسیار سنگین است، چون سرپرستی و مدیریت همسر و فرزندان به او سپرده شده است. با آنکه امام یک زندگی ساده و زاهدانه ای داشت، ولی همیشه سعی می کرد آرامش و آسایش خانواده اش برقرار باشد. او حتی زمانی که بخاطر مبارزه با رژیم جبار پهلوی در زندان یا در تبعید ترکیه و عراق بسر می برد، با وجود حداقل وسایل ارتباطی، باز خانواده اش را بحال خود رها نکرد، بلکه دورادور به بهترین شکل آنها را حمایت و مدیریت نمود تا از نظر روحی و عاطفی و معیشتی دچار مشکل و نگرانی نشوند.