چگونه رویکرد خود استثناءانگاری آمریکا بحران کرونا را در جهان تشدید کرد؟

به گزارش حلقه وصل، «کارولین گری»، محقق بنیاد گروه اورآسیا که پیشتر عضوی از تیم سیاستی پروژه امنیت ملی ترومن در واشنگتن‌دی‌سی نیز بوده است در مقاله‌ای انتقادی از خودجداانگاری آمریکا و نظام حاکم بر این کشور که در وبسایت آلترناتیو «ریسپانسیبل استیتکرافت» منتشر شد،‌ نوشت: اوایل امسال، ده‌ها دیپلمات و مقام ارشد در حوزه امنیت ملی آمریکا و اروپا بیانیه‌ای در واکنش به کارزار «فشار حداکثری» ترامپ علیه ایران صادر کردند و نوشتند: شیوع یک بیماری هرجا که باشد بر مردم دیگر نقاط اثر می گذارد.

این محقق نوشت: پاندمی مانند کووید-۱۹، نیازمند یک واکنش جهانی واقعی است اما نقش تهاجمی و تجاوزکارانه آمریکا در جهان مانع این واکنش جهانی است. چرا که با حفظ تحریم‌های اقتصادی علیه ایران و تشدید حضور نظامی آمریکا در نیمکره غربی و همچنین قطع کمک به سازمان بهداشت جهانی، دولت ترامپ همکاری جهانی و توانایی ما برای ممانعت از گسترش بیماری را تضعیف کرده است.

بنا بر این مقاله، در حالی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در موفقیت خود در برابر کرونا مبالغه می‌کند، آمریکا بالاترین میزان مرگ و میر را دارد. درحالی که آمریکا بودجه سازمان بهداشت جهانی را قطع می‌کند، بزرگترین عملیات نظامی سه دهه اخیر را در آمریکای جنوبی اجرا کرده است و در حالی که دولت ترامپ گمان می‌کند که به تناهایی می‌تواند بر این بحران چیره شود اما بدون همکاری دیگر کشورها، احتمال شکست بسیار زیاد است.

در ادامه این گزارش آمده است: البته سیاست‌هایی  اینچنین، چیز جدیدی نیستند. آمریکا دهه‌ها است که تلاش داشته که از طریق سیاست خارجی نظامی‌گرایانه دنیا را اداره کند. این نوع رهبری جهانی تا  حدود زیادی ریشه در این تصور دارد که آمریکا یک استثناء است و ارزش‌ها و سیستم سیاسی و تاریخی منحصر به فردی دارد که برای الگوسازی جهانی مناسب است.  اما تهدیدی مانند پاندمی بهداشت جهانی به تصورات رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر برتری ملی این کشور اهمیتی نمی‌دهد.

این محقق تصریح می‌کند: برای دهه‌ها ایده استثائی بودن آمریکا توجیه کننده سیاست‌های مانند تغییر نظام‌ها، جنگ‌های بی‌پایان، ارتقای دموکراسی از طریق نیروی نظامی و ارایه کمک‌های نظامی بوده و همه اینها اغلب نتیجه عکس برای منافع آمریکا و همپیمانانش داشته است.

در این مقاله آمده است: ویروس کرونا استثناء نمی‌شناسد و دولت ترامپ با سیاست‌های مبتنی بر این مبانی بخصوص در طول مدت پاندمی کرونا، دورنمای همکاری بین‌المللی را برای آمریکا از بین برده است و در نتیجه مانع واکنش جهانی کارآمد شده است. از خاورمیانه گرفته تا نیمکره غربی،‌سیاست‌های تهاجمی آمریکا گامی در جهت منافع ما بر نمی‌دارد.

این مقاله با ذکر مثال ایران به عنوان یکی از نمونه‌های مخرب بودن سیاست‌های ترامپ نوشت که گذشته از تاثیرات مخرب انسانی تحریم‌های ضدایران، این تحریم‌ها نتوانسته همکاری بین‌المللی را تقویت کند. بطوری که در سوم آوریل، ائتلافی از ۱۳۵ کشور در حال توسعه در بیانیه‌ای نوشتند که «اقدامات یکجانبه و قهری تاثیرات منفی بر ظرفیت کشورها برای واکنش موثر» بجای می‌گذارد و اگر یک کشور در خطر (شیوع ویروس) باشد،‌ همه ما در خطر خواهیم بود.

از سویی دیگر با افزایش شمار مبتلایان در آمریکای لاتین، آمریکا در اقدامی رئیس جمهوری ونزئلا را محکوم کرده و خواستار دستگیری وی می‌شود. ضمن این که به قدری تحرکات نظامی آمریکا در این بخش از دنیا زیاد شده است که از دهه ۱۹۸۰ سابقه نداشته است.

این محقق تاکید می کند: اکنون زمان تغییر نظام و افزایش اعزام نیروهای نظامی نیست. ویروس کرونا درک متقابل و همکاری فوری می‌طلبد تا بتوان بر این پاندمی‌ که هیچ مرزی نمی‌شناسد، پیروز شد.

در انتهای این مقاله آمده است:  دولت آمریکا به عوض پیاده کرده نسخه خوداستثناء انگاشتن آمریکایی و تکیه بر قدرت و نیروی نظامی و تحریک احساسات مردمی به نوع واکنش‌هایی که تاکنون به بیماری کووید-۱۹ نشان داده شده، باید به دنیا نشان دهد که چگونه دموکراسی آمریکایی می‌تواند بطور موثر و مسئولانه‌ای مانع از شیوع این بیماری شود. در این راه باید آمریکا را برای مقابله با پاندمی مجهز کرد و در کنار دیگر کشورها برای مهار این بحران جهانی اقدام کرد.