به گزارش حلقه وصل، ونزوئلا در سال ۱۳۴۶ اقدام به تاسیس سفارت در تهران کرد و اولین سفیر این کشور کار خود را در ایران آغاز کرد. در سال ۱۳۵۱ نیز سفارت ایران در کاراکاس افتتاح شد و به این ترتیب روابط سیاسی کامل بین دو کشور در سطح سفارت برقرار گردید. از این زمان تا پیروزی انقلاب اسلامی، دو کشور خصوصا در اوپک دارای همکاریهای نزدیکی بودند. از سال ۱۳۵۷ تا سال ۱۳۷۷، روابط عادی سیاسی بین دو کشور برقرار بود. از سال۱۳۷۷ (سال ۱۹۹۸) با روی کار آمدن آقای هوگو چاوز و انتخاب او بعنوان رئیس جمهوری بولیواری ونزوئلا، فصل جدیدی در روابط دو کشور گشوده شد و با نزدیک تر شدن مواضع دو کشور بخصوص در عرصه بین المللی، به تدریج تحرک و پویائی بیشتری در مناسبات و همکاریهای دوجانبه موجود، پدید آمد که از آن جمله می‌توان به تبادل متعدد سفرهای روسای جمهور اسبق و کنونی دو کشور اشاره کرد.
در راستای تداوم و ارتقای روابط دو کشور دائما در پایتخت‌ها سفیر داشته‌اند و در این راستا نیز «کارلوس آنتونیو آلکالا کوردونس» سفیر جمهوری بولیواری ونزوئلا دی ماه ۱۳۹۷ با تسلیم رونوشت استوارنامه خود به محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان ماموریت خود در تهران را آغاز کرد.
اما انتخاب مجدد مادورو در سال گذشته و مداخلات آمریکا باعث شده اوضاع سیاسی و اقتصادی ونزوئلا آشفته شود. سفیر ونزوئلا در تهران عقیده دارد آمریکا برای استفاده از منابع سرشار در ونزوئلا تحمل حضور یک رئیس جمهور مخالف امپریالیسم و مخالف آمریکا را ندارد. آقای سفیر می‌گوید از زمان روی کار آمدن آقای چاوز ونزوئلا دیگر حاضر نشد نقش حیاط خلوت را برای ایالات متحده بازی کند. مذاکره در شرایطی که آمریکا نگاه از بالا دارد از دیدگاه نماینده ارشد دولت ونزوئلا در ایران کاری غیرمنطقی است.
در ادامه مشروح مصاحبه با سفیر جمهوری بولیواری ونزوئلا را می‌خوانید:
سوال: موضوعی که بین ایران و ونزوئلا مشترک است دخالت‌های آمریکاست و از همین موضوع شروع می‌کنم. به نظر می‌آید مدلی که آمریکا برای برخورد و مقابله با کشورهای مخالف خود یا مخالف امپریالیسم درنظر گرفته یکسان است. آمریکا سعی می‌کند با ابزار تحریم، ایجاد ائتلاف بین‌المللی و منطقه‌ای علیه آن کشورها یا به انزوا کشیدن در مجامع بین‌المللی آن کشورها را تحت فشار قرار بدهد. اخیرا وزارت خارجه آمریکا خواستار انعقاد یک پیمان دفاعی منطقه‌ای در منطقه آمریکای لاتین علیه ونزوئلا شد. همین سیاست را آمریکا در قبال ایران در منطقه خلیج فارس سعی کرده در پیش بگیرد گرچه موفق نبوده است؛ یعنی ائتلافی به اسم امنیت برای کشتیرانی در منطقه هرمز یا خلیج فارس؛ به نظرتان چه رویکردی در مقابل این سیاست آمریکا باید در پیش گرفته شود سیاستی که سعی می‌کند با زور و اعمال فشار کشورهای مخالف خود را تحت هژمونی خودش قرار بدهد.
سفیر ونزوئلا: سوال بسیار جالبی مطرح کردید، هم در جمهوری اسلامی ایران و هم در جمهوری بولیواری ونزوئلا هر دو کشور تحت تأثیر اقداماتی هستند که از سوی ایالات متحده آمریکا به این کشورها تحمیل شده است. شاهد این هستیم که ایالات متحده آمریکا در واقع از نفوذ خود در کشورهای آزاد و کشورهایی که در پی توسعه ملت‌های خودشان هستند در پی پیشرفت کشور و ملت خودشان هستند استفاده می‌کند.
ایالات متحده آمریکا همواره در پی این بوده در کشورهای آزاد که دارای منابع بسیار عظیم طبیعی بودند؛ در مورد ونزوئلا می‌توانیم به منافع عظیم نفتی این کشور اشاره کنیم که ایالات متحده در پی رسیدن به این اهداف و کنترل این منابع عظیم طبیعی مانند نفت است و اقداماتی را علیه کشور ما انجام می‌دهد برای اینکه بتواند دستیابی به این منابع دست یابد و آنها راه به هژمونی خود اضافه کند. اقداماتی که می‌توانیم در این حوزه انجام بدهیم این است که از ملت هایمان به صورت کامل و اقتصاد کشورمان به صورت کامل حمایت کنیم.
مشاهده می‌کنیم که تأثیرات این اقدامات روی کشور ما تأثیرات بسیار بالایی بوده، تأثیراتی که مردم ونزوئلا را در دستیابی به مواد غذایی و دارو با مشکلات بسیار عدیده‌ای مواجه کرده است، اما با اتخاذ اقدامات سیاسی می‌توانیم این مشکلات را از پیش رو برداریم و مقابل اقدامات زورمدارانه و یک‌جانبه گرایانه ایالات متحده آمریکا به آن اهداف نائل شویم.
سوال: ایجاد نارضایتی و شورش داخلی یکی از اهداف سیاست‌های تحریمی و اعمال فشار آمریکا علیه ونزوئلا و کشورهایی مثل ایران است. هدف آنها این است که مردم داخل یک کشور را که از شرایط اقتصادی به تنگنا آمدند از این فشارها آشفته شوند و نهایتاً به خیابان‌ها بریزند و شرایط را بر دولت‌های قانونی حاکم دشوار کنند تا این دولت‌ها تن به مذاکراتی بدهند که شرایطش را آمریکا تعیین می‌کند یا اینکه مقابل فشارهای آمریکا سر تسلیم فرود بیاورند. همه ما می‌دانیم که آمریکا و متحدانش دیگر توان و شرایط استفاده از نیروی نظامی مثل سال‌های قبل که در افغانستان و عراق استفاده کردند و به این کشورها تجاوز کردند ندارند؛ نه سیاست‌مداران و قانون‌گذاران آمریکایی راضی به این امر هستند و نه مردم آمریکا. در حال حاضر مشکلات اقتصادی در بین مردم ونزوئلا باعث شده که مردم از این شرایط و این تورمی که وجود دارد ناراضی باشند این یک امر طبیعی است ولی با این حال مردم اخیراً طوماری ۱۳ میلیون نفری را امضا کردند و در آن فشارهای آمریکا و کشورهای غربی علیه دولت قانونی مادورو را محکوم کردند و از ونزوئلا در مقابل ایالات متحده آمریکا حمایت کردند. آیا فکر می‌کنید آمریکا مانند گذشته می‌تواند از فشار خود برای تغییر رژیم‌ها استفاده کند؟
سفیر ونزوئلا: همانطوری که شما اشاره کردید ما نه تنها در این چند سال اخیر بلکه در طول ۲۱ سال گذشته (از ۶ دسامبر سال ۱۹۹۸) یعنی از زمانی که آقای هوگو چاوز قدرت را در ونزوئلا به دست گرفتند و با انتخاباتی آزاد به عنوان رئیس جمهور ونزوئلا انتخاب شدند، از آن زمان شاهد اقداماتی بودیم که از سوی ایالات متحده آمریکا علیه ما تحمیل شده است؛ آمریکایی که ما را به عنوان حیاط خلوت خود درنظر می‌گرفت.
اما پس از سال ۱۹۹۸ که آقای چاوز روی کار آمدند در واقع این بازی بهم خورد و آنها کنترل خودشان را از منابع ونزوئلا از دست دادند، کنترل سیاسی خودشان را بر ونزوئلا از دست دادند. همواره شاهد مداخلات آمریکا در منطقه آمریکای جنوبی بوده‌ایم. می‌توانیم به سال ۱۹۶۳ و اتفاقات شیلی اشاره کنیم که ایالات متحده رئیس جمهور قانونی شیلی سالوادور آلنده و دولت ایشان را ساقط کرد. دولت آقای آلنده در پی کمک به مردم شیلی و کمک به اقتصاد این کشور بود.
در مورد ونزوئلا هم به همین ترتیب است آنها به دنبال اعمال تحریم‌هایی علیه کشور ما هستند تحریم مالی و تجاری و مشکلاتی که برای اقتصاد ما بوجود آوردند. اینها همه اقداماتی است که آنها انجام دادند تا همانطوری که در سوال مطرح کردید بتوانند مردم را بشورانند و علیه کشورشان و دولت قانونی ونزوئلا شورش کنند.
اما آن چیزی که در ونزوئلا روی داد در واقع مورد مشابهی نبود که در جاهای دیگر بوقوع پیوست. در کشورهای دیگر مسائل مربوط به انقلاب‌های رنگی بوقوع پیوست که ما در ونزوئلا شاهد این مورد نبودیم دلیل این امر وحدتی بود که به عنوان یک آموزه‌ای از آقای هوگو چاوز برای مردم ونزوئلا به یادگار ماند و آن اتحاد و وحدت مدنی-نظامی بود. این آموزه چاوز در طول دوران ریاست جمهوری به مردم کشور برای پیشرفت و توسعه کمک کرد.
می‌توانیم بگوییم مردم ونزوئلا در ۲۱ سال گذشته با اتحاد مدنی-نظامی در کنار دولت و رئیس جمهور خود مقابل اقدامات ایالات متحده آمریکا ایستاده اند. اما شما اخیرا مشاهده کردید در ۲۳ ژانویه سال ۲۰۱۹ که آقای خوان گوایدو خودش را به عنوان ریاست جمهوری خودخوانده معرفی کرد و نماینده های ایالات متحده آمریکا هم اخیرا اعلام کرده بودند که آقای خوان گوایدو باید در سازمان ملل حضور پیدا می‌کرد بخاطر اینکه ۱۹ میلیون رأی داشت اما این ۱۹ میلیون رأی رأی‌های ریاست جمهوری نبودند ایشان در واقع نماینده مجلس و در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۶ انتخاب شده بود. از جمله اقداماتی که برای ایجاد بی‌ثباتی در ونزوئلا روی داد می‌توانیم به خرابکاری در سیستم سراسری برق ونزوئلا اشاره کنیم.
آنها قصد داشتند از طریق ورود کمک‌های بشردوستانه اهداف مشخصی را دنبال کنند. پس از آن ما مشاهده کردیم در ۵ آگوست رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا قانونی تصویب کرد و اقداماتی علیه اقتصاد ونزوئلا مجدداً انجام دادند که طی آن تمام دارایی‌های جمهوری بولیواری ونزوئلا در ایالات متحده آمریکا مصادره شد و تمام کشورها و طرف‌هایی که در ونزوئلا دارای قرارداد تجاری بودند این کشورها را تهدید کردند که اگر قراردادهای تجاری داشته باشند با تحریم مواجه خواهند شد. پس از آن در تاریخ ۱۰ آگوست آقای رئیس جمهور نیکلاس مادورو کمپین ترامپ دیگر نه در برابر اقداماتی که علیه ونزوئلا انجام می‌دادند برنامه ریزی کردند که همانطور که اشاره کردید با ۱۳ میلیون امضا شکل گرفت.
این نامه با ۱۳ میلیون امضا از طریق آقای گوترش دبیرکل سازمان ملل به آگاهی مردم جهان رسید.
در واقع ونزوئلا همواره خواهان صلح بوده و اخیراً مشکلاتی که وجود داشته از طریق رئیس جمهور جمهوری بولیواری ونزوئلا آقای نیکلاس مادورو مورد بررسی قرار گرفته و از حمایت کشورهایی مثل جمهوری اسلامی ایران، چین و روسیه که مهمترین آنها هستند برخوردار شده و ۱۲۰ کشور از کشورهای جنبش عدم تعهد از جمهوری و حاکمیت ونزوئلا حمایت کردند.
سوال: به فشارهای آمریکا اشاره کردید، ما شاهد این هستیم که دولت آمریکا در مواجهه با کشورهایی مثل ونزوئلا، ایران، کره شمالی و چین سعی می‌کند از موضع قدرت و زورمداری مواضع خودش را مطرح کند و سعی می‌کند با این هژمونی به سراغ کشورهای مخالف خودش بیاید در عین حال موضع مذاکره هم می‌گیرد در واقع اینطور مطرح می‌کند که ما همیشه آماده مذاکره هستیم ولی در عین حال چماق تحریم را بالای سر این کشورها نگه می‌دارد. این موارد را در خصوص ایران هم اخیراً مشاهده کردیم در خصوص کره شمالی هم همینطور. در حالی که حاضر نیست کوچکترین امتیازی بدهد یا از مواضع غلط خودش کوتاه بیاید. شما به عنوان کشوری که مانند ایران تحت تحریم هست و تحت فشارهای آمریکا قرار دارد و تاکنون هم مقاومت کرده و نخواسته تسلیم شود مذاکره با آمریکا در شرایط تحریم و فشار را چطور ارزیابی می‌کنید و اینکه اساساً مذاکره در این شرایط را عاقلانه می‌دانید یا خیر؟
سفیر ونزوئلا: تجربه تلخی که از مذاکرات سال ۲۰۱۵ (توافق هسته ایران) و خروج آقای ترامپ از آن در سال ۲۰۱۷ حاصل شد نشان داد کاخ سفید به تمام قراردادها و وعده‌هایی که داده بود و حتی به قراردادی که امضا کرده بود پایبند نیست اینها در واقع نشان دهنده این هست که آمریکایی‌ها همواره در پی تحمیل اقدامات خودشان هستند در پی تحمیل هژمونی هستند و در واقع دنبال این هستند که به منافع کشورها در راستای منافع خود دست پیدا کنند. اما آن چیزی که واضح است این است که مذاکره نباید تحت هر شرایطی انجام شود.
نگاه ایالات متحده آمریکا به مذاکراتی که همواره مطرح می‌کند یک نگاه از بالا به پایین است؛ نگاه برابر نیست یعنی نسبت به دولت‌های دیگر و کشورهای دیگر نگاهِ از بالا دارند و کشورهای دیگر را دارای حقوق برابر نمی‌دانند. آمریکایی‌ها چون از لحاظ نظامی و اقتصادی در جایگاه قدرتمندی قرار دارند و کنترل اقتصاد کشورها را با دلار در دست دارند فکر می‌کنند باید از بالا به کشورها نگاه کنند و شرایطی را از قبل مذاکرات به کشورهای هدف تحمیل کنند.
هیچ کشوری مذاکره را تحت این شرایط نباید قبول کند و غیرمنطقی به نظر می‌رسد همانطوری که چه در دوره آقای چاوز و در حال حاضر در دوره ریاست جمهوری‌آقای نیکلاس مادورو همواره روسای جمهوری ما تمایل به مذاکره را ابراز کردند اما مذاکره‌ای که براساس یک دید برابر-برابر باشد نه اینکه که به ملت ونزوئلا از بالا نگاه شود. ما در طول ۲۰۰ سال گذشته همه تلاش‌های خودمان را انجام دادیم که حق تعیین سرنوشت داشته باشیم.
اقداماتی که آقای چاوز در طور دوران زمامداری خودشان انجام دادند اقدامات سیاسی بود که در راستای منافع مردم ونزوئلا صورت گرفت. نباید مذاکره را با پیش شرط‌هایی برگذار کرد و یا حتی قبول کرد. کاخ سفید در خصوص ونزوئلا خواهان مذاکره است همانطور که شما گفتید پیش شرطی که دارند این است که برای مذاکرات سیاسی بین ونزوئلا و ایالات متحده آمریکا آقای مادورو از دولت کنار برود.
اما مذاکرات همواره باید طبق حقوق بین‌الملل و آن چیزی که در منشور سازمان ملل متحد آمده برگزار شود نه با آن شرایط تحمیلی و آنها قبول نمی‌کنند مذاکره را با ونزوئلا انجام بدهند با رئیس جمهور قانونی کشور و رئیس جمهوری که در سال ۲۰۱۸ با شش میلیون رأی به عنوان رئیس جمهور قانونی ونزوئلا برای دومین دوره متوالی انتخاب شد. آنها حاکمیت ملی کشورها را به رسمیت نمی‌شناسند همانگونه که ما انتخابات سایر کشورها را قبول می‌کنیم آنها به آن دید نگاه نمی‌کنند. بنابراین منطقی نیست که مذاکرات تحت شرایط تحمیلی در مقابل ایالات متحده آمریکا صورت بپذیرد.
سوال: اخیرا شاهد این بودیم که دولت ونزوئلا و مخالفان با میانجیگری نروژ یک سری مذاکرات انجام دادند. به نظر می‌رسد با مداخله گری‌هایی به نتیجه نرسید. نظرتان در این باره چیست؟
سفیر ونزوئلا: دولت ونزوئلا همواره مذاکراتی را با اپوزیسیون و گروه مخالفین ونزوئلا داشته واز مذاکره با اپوزیسیون در راستای منافع ملی استقبال می‌کرده چون اعتقاد ونزوئلا این است که یک مسئله داخلی باید با سیاست‌های داخلی حل و فصل شود اما اخیراً در واقع آن مذاکراتی که شما اشاره کردید با میانجیگری نروژ و با پیشنهاد آن کشور صورت گرفت در واقع مذاکراتی بود که با اپوزیسیون انجام می‌شد اما طرف اپوزیسیون اراده‌های خودش را منعکس نمی‌کرد، در واقع دستوراتی بود که از طرف کاخ سفید برای آنها ارسال می‌شد و آنها بیان‌کننده منافع و اراده کاخ سفید و پنتاگون بودند.
این مذاکرات در نروژ پیگیری و برگزار می‌شد اما در واقع با مداخلاتی از سوی ایالت متحده آمریکا همراه بود. ایالت متحده آمریکا همواره یک سری اقداماتی را علیه کشور ما انجام داده که نمی‌توانیم خوشبین به صحبت‌هایی که آنها می‌کنند باشیم. در طول سال‌های گذشته رقمی در حدود ۱۳۰ میلیارد دلار از دارایی‌های کشور ونزوئلا را بلوکه کردند که این تأثیرات بسیار گسترده‌ای روی اقتصاد کشور ونزوئلا گذاشته و زندگی مردم را تحت تأثیر قرار داده و در واقع مانع دستیابی مردم ونزوئلا به مواد غذایی، دارویی و تجهیزات پزشکی شده که همه اینها در پی مصادره اموال و سرمایه‌های ونزوئلا در خارج از کشور است.
اپوزیسیون ونزوئلا همواره مورد حمایت ایالت متحده آمریکا بوده است ما همیشه از مذاکرات حمایت می‌کنیم اما در نهایت این مسئله، مسئله‌ای داخلی است که اپوزیسیون و دولت قانونی ونزوئلا باید آن مذاکرات را انجام بدهند.
در حوزه مسائل داخلی با هیچ کشور دیگری مذاکره‌ای نخواهیم کرد و در حوزه مسائل داخلی کشور ما باید حل و فصل شود. در حوزه داخلی همیشه اقدامات سیاسی به کار گرفتیم و اقدامات دیپلماسی خودمان را در حوزه مسائل بین الملل و در ارتباط با کشورهای دیگر به کار گرفتیم. تکرار می‌کنیم که ونزوئلا همواره دنبال صلح در کشور بوده و در ارتباط با کشورهای دیگر بوده اما این کاخ سفید است که مسائل و مشکلات را علیه کشور ما رهبری می‌کند.
موردی که باید به آن اشاره کنیم این است که همواره خوان گوایدو در خدمت ایالت متحده آمریکاست و در راستای منافع ایالت متحده آمریکا و کاخ سفید عمل می‌کند. آنها اپوزیسیون ونزوئلا نیستند.
کسانی که گرایش به این اپوزیسیون در ونزولا دارند اقلیت هستند و در واقع پایبند به منافع و حمایت‌های ایالت متحده آمریکا هستند اما این را باید ذکر کنیم که ایالت متحده آمریکا هیچ وقت در پی مذاکره با شرایط برابر-برابر نخواهد بود. آقای گوایدو و اپوزیسیون ونزوئلا همواره صحبت‌هایی که مطرح می‌کنند این است که آقای مادورو باید از قدرت خارج شود تا بتوانند مذاکرات را ادامه بدهند و مذاکره از سر بگیرند.
سوال: از سال گذشته که اوضاع داخلی ونزوئلا پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ناآرام شد و آقای گوایدو با حمایت آمریکا خودش را رئیس جمهور اعلام کرد گمانه زنی‌هایی درباره حضور نظامی آمریکا در ونزوئلا مطرح شد. پس از آن، شاهد این بودیم که گزارش‌هایی منتشر می‌شد مبنی براینکه کشور روسیه برای حمایت از دولت آقای مادورو وارد عمل شده و نیروهای نظامی مستقر کرده است. اخیرا آقای مادورو در صفحه توئیتری خودشان این خبر را تأیید و اعلام کردند که دو فروند هواپیمای روسی به همراه هیئت نظامی و فنی در این کشور حضور دارند. ما این حضور را حمایت روسیه از دولت آقای مادورو تلقی می‌کنیم. به نظر شما آیا آمریکا با وجود حمایت کشور روسیه جرأت می‌کند دست به اقدام نظامی بزند؟ و آیا دولت ونزوئلا درخواستی از روسیه برای حضور نظامی در این کشور داشته است؟
سفیر ونزوئلا: حضور روسیه مربوط به سال گذشته و امسال نیست ما از سال‌های گذشته شاهد همکاری‌هایی بوده‌ایم. این همکاری ها میان روسیه و ونزوئلا در زمان آقای پوتین و حتی روسای جمهور قبلی روسیه در قالب همکاریهای نظامی و فنی جریان داشته است. همواره این همکاری‌ها بین نیروهای مسلح ونزوئلا و نیروهای مسلح روسیه بوده که یک همکاری دوجانبه است.
ایالت متحده آمریکا در پی این بوده دولت دست نشانده خود را در ونزوئلا روی کار بیاورد و پس از ۲۰ سال که آنها کنترل سیاسی در ونزوئلا را از دست دادند و به تبع آن کنترل منابع طبیعی که مهمترین آنها نفت، طلا، الماس، آهن، فولاد و منابع طبیعی را از دست دادند به همین دلیل به تهدید نظامی روی آوردند. بحث حضور نظامی را مطرح می‌کنند زیرا در پی دستیابی به ثروت کشورها هستند. در جمهوری اسلامی ایران هم این اجازه داده نشده تا آنها به منابع عظیم شما دسترسی داشته باشند. در ونزوئلا هم به همین شکل بوده ما آماده هستیم اما فکر نمی کنیم درگیری نظامی صورت بگیرد. ونزوئلا همواره در عرصه روابط بین الملل با خوش بینی به صلح نگاه می‌کند.
در حوزه فنی و نظامی با هر کشوری همکاری می‌کنیم تا آمادگی خود را تکمیل کنیم. این ارتباطات می تواند با جمهوری اسلامی ایران و روسیه باشد و از زمان آقای چاوز شکل گرفت. این ارتباطات با کشوری مثل چین و کشورهای دیگر برقرار شد. تصور می‌کنیم در کاخ سفید برخی افراد هستند که برای جلوگیری از تصمیم نادرست اقدام نظامی علیه ونزوئلا از منطق خودشان استفاده کنند.
سوال: به سابقه روابط ایران و ونزوئلا اشاره کردید که به زمان ریاست جمهوری آقای چاوز برمی‌گردد. در آن زمان روابط سیاسی و اقتصادی ایران و ونزوئلا توسعه چشم گیری داشت و این توسعه روابط تاکنون هم کشیده شده و در حال مشاهده این موضوع هستیم. چه چشم اندازی را برای روابط ایران و ونزوئلا به عنوان دو کشور در حوزه مقاومت مقابل تهدیدها و فشارهای آمریکا ترسیم می‌کنید؟
سفیر ونزوئلا: روابط بین جمهوری بولیواری ونزوئلا و جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر روابط بسیار عالی و در سطح مطلوبی است و هر دو کشور حمایت همدیگر را به همراه دارند و از طریق دیپلماتیک با همدیگر در ارتباط هستند.
آقای روحانی در سخنرانی مجمع عمومی سازمان ملل از ونزوئلا حمایت کردند و نام بردند و همینطور خانم دلسی رودریگرز معاون ریاست جمهوری ونزوئلا با سخنرانی در سازمان ملل حمایت خودشان را از ایران اعلام کردند. اینها پیشرفت‌هایی هست که ما در طول سال‌های گذشته شاهد آن بوده‌ایم.
این ارتباطات به بالاترین سطح خود بین ایران و ونزوئلا رسیده و امیدوار هستیم در آینده بسیار نزدیک نهمین کمیسیون مشترک ایران و ونزوئلا برگزار شود. امیدواریم شاهد اقداماتی در راستای امضای قراردادهایی در حوزه‌های اقتصادی و نظامی باشیم یا در مسائل سیاسی همکاری‌هایی انجام شود.
همواره وزرای امور خارجه دو کشور آقای ظریف و آقای خورخه آریزا با همدیگر در ارتباط هستند. یک مورد مثبت در راستای روابط بین ایران و ونزوئلا حضور سفیر جمهوری اسلامی ایران آقای سلطانی در ونزوئلا است. ایشان برای دومین بار به عنوان سفیر در کشور ما حضور دارند و این بسیار کمک می‌کند به اینکه بتوانیم این همکاری‌ها را در سطح بسیار بالایی توسعه بدهیم به طوری که شاهد این باشیم روز به روز این ارتباطات و همکاری‌ها بین ایران و ونزوئلا توسعه پیدا کرده و همکاری‌ها تقویت شده است.
فیلم این مصاحبه را در زیر مشاهده کنید:
دانلود