فیلمهای سیاسی معمولا سرنوشتی مبهم دارند و نخستین فیلم سینمایی حسین دارابی به نام «مصلحت» یکی از فیلم های توقیفی در این چند سال اخیر بود که توانست نجات پیدا کند و اکنون در حال اکران است.
فیلم «مصلحت» ساخته حسین دارابی و تهیهکنندگی محمدرضا شفاه در جشنواره فیلم فجر اکران شد و بعد از سه سال توقیف اکنون به نمایش درآمده است. فیلمی که صورت مسئله واقعی کمی دورافتاده اما بیانیه سیاسی هم نیست.
بحران کرونا در سینمای ایران در حالی به مرز دوسالگی نزدیک میشود که در این بازه زمانی تنها ۶ فیلم موفق به عبور فروش خود از مرز یک میلیارد تومان شدهاند؛ میلیاردیهایی که هیچ یک برنده نیستند!
رابط جشنواره فیلم عمار در نهاوند با اشاره به راهاندازی «سینمامردم» گفت: مجموعه جشنواره عمار به منظور بهرهمندی مردم در شهرها و مناطقی که سینما ندارد بخشی را با عنوان «سینما مردم» راهاندازی کرده که میتواند جای خالی سینما را در نهاوند پر کند.
به منظور همدردی با هموطنان زلزلهزده سیسخت، امروز ١٣ اسفندماه فیلم سینمایی «دیدن این فیلم جرم است» در سینماهای حوزه هنری در سراسر کشور را برای امدادرسانی به مردم این شهر اهدا خواهد شد.
فیلم سینمایی «دیدن این فیلم جرم است» طی 10 شب به همت مؤسسه فرهنگی بهمن سبز در مسجد فاطمه الزهرا(س) یزد اکران می شود.
فیلم سینمایی «دیدن این فیلم جرم است» با حضور فعالان فرهنگی اجتماعی استان در سالن فرهنگسرای شهرکرد اکران شد.
شباهتها قابل انکار نیست اما نهدر حد اینکه آن را مقلد بدانیم چرا که تفاوتها جدی و بنیادین است. در واقع این فیلم همان اندازه تقلید آژانس شیشه ای است که فیلم حاتمی کیا تقلیدی از «بعدازظهر سگی» اثر سیدنی لومت.
شرایط اکران «دیدن این فیلم جرم است» به کارگردانی رضا زهتابچیان، در مناطق فاقد سینما، دانشگاهها و سازمانها مهیا شد.
خاطره خوش آژانس شیشهای در به تصویر کشیدن چهرهای درست از بسیج و بسیجی آنقدر برای اهالی جبهه فرهنگی انقلاب شیرین هست که هر فیلمی با این محوریت ساخته شود در اولین قدم آن را با شاهکار ابراهیم حاتمیکیا مقایسه کنند و طبیعتا «دیدن این فیلم جرم است» نیز از این قاعده مستثنی نیست.
کشمکش اصلی «دیدن این فیلم جرم است» مبارزه انسان علیه جامعه است. جامعه ای که مصلحت سنجی، ارزش آقازادگی، رانت خواری و ظلم پذیری در آن جایگزین حقطلبی، عدالت خواهی و شایسته سالاری شده است. جامعه ای که مردم در آن نقشی در تصمیم گیری ها ندارند و قربانی مصلحت ها و بی عرضگی مسئولین شده اند.
سوالی که درباره فیلم «دیدن این فیلم جرم است» پیش می آید این است که اکران این فیلم به مذاق چه افرادی خوش نمیآید که اینگونه تعلل برای مجوز اکران آن صورت گرفته است.
همزمان با مانور رسانهای رئیس سازمان سینمایی بر سر لزوم رفع توقیف مجدد «خانه پدری» و با اظهارنظری از معاون سابق نظارت سینما، بلاتکلیفی فیلم «دیدن این فیلم جرم است» هم ابعاد تازهای پیدا کرد.
رویکرد دوگانه سازمان سینمایی درباره توقیف فیلمها پرسشی است که این روزها با اکران «خانه پدری» مطرح میشود؛ این فیلم با محتوای خشن و ضدمذهب میتواند اکران شود اما نمایش «دیدن این فیلم جرم است» خیر؟
«دیدن این فیلم جرم است» فراز و نشیبهای زیادی طی کرده و شواهد نشان میدهد جریان اکرانش با یک گره کور مواجه شده است.
اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان با اهدای لوحی از سازندگان فیلم «دیدن این فیلم جرم است»، تقدیر و حمایت کرد.
فیلمی که بایکوت شده بود روز دوشنبه 6 اسفند اکران مردمی خواهد شد
ساخت فیلمی مبتنی بر واقعیت که قهرمانان واقعی آن زنده هستند سخت است و باید دقت بسیاری داشت که مهدی جعفری در مقام نویستده و کارگردان آن را رعایت کرده بود. حضور ۲۳ نفر واقعی در نشست خبری و کاخ جشنواره هم حال و هوای خاصی به کاخ جشنواره داد.
دیدن این فیلم جرم است نام اثری تقریبا اجتماعی با رگه های تند سیاسی به نویسندگی و کارگردانی رضا زهتابچیان است که طی رخدادی اعتراضی بدل به یک فاجعه تمام عیار و بالغ ملی نمایانه (مصلحت اندیشانه) می شود. فیلمنامه این اثر با یک معضل و یا تفکر ریشه دار و غلط اجتماعی داستانش را کلید می زند و یک تضاد فکری را بصورتی کاملا سادیستی آغاز می کند ، اما خوشبختانه این آزار شدید به سرعت به پایان می رسد و فیلم را از شباهتی ناخواسته به اثر جنجالی گاسپر نوئه (کارگردان فرانسوی) به نام بازگشت ناپذیر دور نگاه می دارد
محمدرضا شفاه گفت: یک نگاه بیگانهپرستی در کشور وجود دارد که این تفکر وقتی قبل از انقلاب تبدیل به قانون میشود نامش را کاپیتالاسیون میگذاریم و همین تفکر بعد از انقلاب هم وجود داشت و مقاومت نیروهای انقلابی نگذاشت تبدیل به قانون شود.