
سرویس حاشیهنگاری: ۳ روز دیگر تا پایان جشنواره سی و هفتم فیلم فجر باقی مانده است و خبرنگاران و منتقدان هنوز آثار مهم و اصلی این دوره را ندیده اند و روز هفتم جشنواره قرار است شروعی بر نمایش این آثار باشد.
در سانس اول روز هفتم مستند "نتهای مسی یک رویا" به کارگردانی رضا فرهمند به نمایش درآمد. کاری از مرکز مستند حقیقت که ماجرایش در اردوگاه تخریب شده فلسطینی ها در سوریه میگذرد و حس امید را در بین کودکان و نوجوانان آنجا زنده نشان میدهد.
فیلم دوم روز هفتم اما یکی از مهترین آثار این دوره و حتی سالهای اخیر سینمای ایران بود. فیلم خوش ساخت "دیدن این فیلم جرم است" رضا زهتابچیان که محمدرضا شفاه آن را تهیه کرده است. برای دوستداران سینما که هر چند وقت یکبار "آژانس شیشه ای" خونشان کم میشود و باید دوباره شاهکار سینمایی حاتمی کیا را ببینند، هیچ وقت تصور تکرار آژانش قابل تصور نیست اما "دیدن این فیلم جرم است" این محال را برای آنان قابل دسترسی نشان میدهد. تم داستانی نزدیک به آژانس است و تقابل همان تقابل انقلابی و محافظه کار اما آنچه این فیلم را متمایز میکند نگاه دقیقش به بسیج و بسیجی است که نمونه اش را در سینمای ایران خیلی خیلی کم داریم.
باشگاه فیلم سوره حالا دارد به یک برند تولیدات سینمایی تبدیل میشود و حتی میتوان پیش بینی کرد گوی سبقت را از سازمان هنری رسانه ای اوج هم برباید. محمدرضا شفاه در مقام تهیه کننده به درستی عوامل حرفه ای را در کنار هم میچیند تا کارگردان فیلم اولی اثر به راحتی التهاب بیافریند و سینما خلق کند.
دم حوزه هنری گرم که جرات کرده و به سراغ ساخت این اثر رفته است. نکته ای که در نشست خبری هم بر آن تاکید شد که بسیاری از نهادهای مرتبط پای کار نیامدند.
هنوز مزه فیلم قبلی زیر زبانمان هست که در سانس سوم روز هفتم به تماشای "۲۳ نفر" تنها نماینده سازمان هنری رسانه ای اوج در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر نشستیم. فیلمی بر اساس داستانی واقعی که هم ماجرای اسارت ۲۳ نوجوان قهرمان دفاع مقدس است و هم ماجرای ملاصالح که انصافا جذاب از کار درآمده بود. ساخت فیلمی مبتنی بر واقعیت که قهرمانان واقعی آن زنده هستند سخت است و باید دقت بسیاری داشت که مهدی جعفری در مقام نویستده و کارگردان آن را رعایت کرده بود. حضور ۲۳ نفر واقعی در نشست خبری و کاخ جشنواره هم حال و هوای خاصی به کاخ جشنواره داد.
الحمدلله رشد سینمای انقلاب در جشنواره امسال ظهور و بروز کاملی دارد و به اندازه ای هست که میتوان گفت آثار جبهه فرهنگی انقلاب یکه تاز بلامنازع جشنواره هستند.
بیشتر آنچه در سانسهای قبلی از سینما لذت برده بودیم در سانس پایانی روز هفتم بر باد رفت. "پالتو شتری" یک فیلم متوسط رو به پایین بود که نه سینمای روشنفکری است و نه سینمای گیشه! فلسفه بازی کودکانه با بازیهای تلویزیونی که واقعا باید پرسید در جشنواره فیلم فجر چه میکند؟!