مصرفکنندگان دخانیات به ویژه بانوان، غافلند که هر پُک قلیان با 80 نخ سیگار برابری میکند و همین امر اثرات مخربتری بر سلامتمصرف کننده به ویژه بانوان و بانوان باردار دارد.
بدون شک حضرت زینب کبری(س)، از جمله شخصیتهای تأثیرگذار نهضت عظیم کربلا و یکی از ارکان آن است که در ماندگاری و جاودانی نهضت، نقشی بیبدیل داشته و در هر برهه از زمان به تناسب شرایط موجود، به ادای رسالت خود پرداخته است.
محرم امسال قرار است بیش از سالهای گذشته رنگ و بوی یک مرد همیشگی در میدان مبارزه -خمینی کبیر- بگیرد که همواره به یادمان میآورد: «محرم، ماه نهضت بزرگ سید شهیدان و سرور اولیاى خداست كه با قیام خود درمقابل طاغوت، تعلیم سازندگى و كوبندگى به بشر داد و راه فناى ظالم و شكستن ستمكار را به فدایى دادن و فدایى شدن دانست و این، خود سرلوحه تعلیمات اسلام است براى ملتها تا آخر دهر.»
فيلمنامه «بيست و يک روز بعد» يکي از همان شوتهاي شانسي فوتبال ما بود که به لطف قصه خوب سيدمحمدرضا خردمندان و ذهن خلاقش به اميد خدا در اکران عمومي به يکي از گلهاي زيباي سينماي ايران تبديل شد. به اميد روزي که هنگام نوشتن فيلمنامه مثل زيدان، دقيق، مطمئن و پيشبيني شده عمل کنيم.
«بیعملی» و «مقلدگونگی»، «مشغول شدن به امور غیراولویتدار» و «تقلید چشمبسته از کارهای رایج فرهنگی»، «هیچ کاری نکردن» و «همه کاری کردن» راه بر نتیجه میبندد و از این روست که بعد از 38 سال پربرکت، همچنان در گامهای نخست برخی مسائل فرهنگی هستیم و کمتر پیشرفتی دیدهایم و حتی در برخی عرصهها عقب مانده و عقب رفتهایم!
به نظر میرسد که به خاطر نبود منظومهی کامل چه در حوزهی خرد یعنی مجموعههای فعال دانشجویی و چه در حوزهی کلان یعنی نبود الگوی پیشرفت ایرانی-اسلامی، مسئولان امر به واکنشهای مقطعی و بعضا اشتباه رو میآورند. در واقع استفاده از منابع ناکارآمد و تقلید، راحتترین اتفاق ممکن است.
«شهرک تاریخی مشهد دوستداشتنی»، نمایش نمیدهد بلکه مخاطبانش را به زندگی کردن در لحظاتی از گذشته خودشان دعوت میکند. اینجا مردم میتوانند لباس بپوشند و با شخصیتهای آن دوره همکلام شوند و مراسمهای آنها را از نزدیک ببینند و با مردم آن دوره همراه شوند و با فردوسی و خواجه نصیر سخن بگویند و در مسجد نماز بخوانند و در دادگاه انقلابیون از آنها دفاع کنند و همراه با انقلابیون در خیابان شعار بدهند و با رزمندگان به جبهه بروند و از آزادگان استقبال کنند.
با توجه به شرایط فرهنگی و تغییر شیوههای اثر گذاری در جامعه، امروزه باید فیلم و فضای مجازی را از مهمترین ابزارها برای گسترش فرهنگ قرآنی دانست که متاسفانه از این بسترها به درستی بهره گرفته نشده است.
یکی از مواردی که در دورههای مختلف مغفول مانده است، استفاده و توجه به هنرمندان شهرهای کوچک است. شهرستانها و شهرهای کوچک از سالها قبل در بحث تولیدات هنری فعال بودهاند، اما با وجود این کمتر به آنها توجه شده است.
یکی از دوستان کتابخوان در وبلاگ شخصیاش اینطور نوشته: «بیشتر از نوشتن دلم برای خواندن تنگ شده است. انگار هرچیزی را که توی این سالها خوانده بودم استفاده کردهام و تمام شده و حالا صندوقچه خواندههایم خالی شده است.»
سخن از بهشت و جهنم کسی در میان نیست و شاید روح آن مرحوم به علتی مشمول رحمت الهی باشد اما سخن از شیفتگی حقیرانه برخی به آمریکاست!
در قسمت ارائه شاخص است که میتوانیم همه ابعاد فرهنگی یک جامعه را مورد بازبینی و اصلاح قرار دهیم و فرهنگ را در جامعه القاء و تثبیت کنیم. امروزه مهمترین ابزار تهاجم فرهنگی «رسانه (در معنای جامع خود) میباشد و البته یکی از ابزارهای مقابله با تهاجم فرهنگی نیز رسانه خواهد بود.
امروز جریان فرهنگی انقلاب بیش از هر زمان دیگری نیازمند این است که در چارچوب اصول، با قاطبه هنرمندان و اهالی فرهنگ به یک درک مشترک برسد و مطالبات و دغدغههای صنفی آنها را به رسمیت بشناسد تا شکاف موجود بین خود و جریان نخبگانی عرصه فرهنگ و هنر را به حداقل برساند.
توجه به ظواهر و شعائر دینی بدون داشتن مبانی فکری و اخلاقی جامعه را به سمت انحطاط میبرد و از دین جزء پوستهای باقی نمیماند.
آقای عبدی طوری نماز جمعه دهه شصت را و صفوفِ تا جلوی سینما فلسطینش را توصیف می کند که انگار نصف جمعیت تهران ؛ قنوت بعد از رکوع می خوانده اند . نمازجمعه در شلوغ ترین روزهایش هم نه رسانه فراجناحی که رسانه حزب الهی بوده است و اگر خلوت شده به خاطر موفقیتِ آمدنیوز ها و بی بی سی ها و دیگر غوغا سالاران سکولار است که توانسته اند ترمز آقای تقوی را بکشند و به دره محافظه کاری تبعیدش کنند و نماز عبادی -سیاسی را (با تک و توک استثناهایی) به خطابه کشیش های بی آزار حواس جمع آسّه برو آسّه بیا شبیه کنند.