مجاهدِ ایرانی، مبارز جهانی

حلقه وصل: نشریه حلقه‌وصل تصمیم گرفته‌ است تا به مناسبت سالگرد پرواز تلخ اردیبهشت‌ماه به‌ بازخوانی نشریه شماره 118 خود بپردازد.

سرمقاله شماره 118 را با عنوان «مجاهدِ ایرانی، مبارز جهانی» به‌قلم سردبیر مجموعه حلقه‌وصل آقای صادق یزدانی بخوانید:

این عبارت را شاید بسیار شنیده باشیم که کمیت حضور آدم‌ها در دنیا مهم نیست، مهم کیفیت حضور است. برخی طول زندگی دارند و برخی دیگر هر چند زندگیشان طولانی نیست اما عمق زندگی آنها زیاد است و نامی از آنها به جای میماند که در همه تاریخ جاودانه هستند.

تاریخ انقلاب اسلامی در بازههای زمانی مهم، افرادی را به دنیا معرفی کرده است که هر چند کوتاه اما اثرگذار و ماندگار بوده‌اند. شهیدی چون محمدعلی رجایی از جمله این افراد است که پابرهنگان را صاحبان انقلاب و خود را خادم ملت میدانست. شهید مظلوم بهشتی یکی دیگر از این شخصیتها است که به مظلومیت شناخته شده است؛ شهیدی که توهين‌های ناروای نسبت به خود را برای حفظ وحدت جامعه پاسخ نداد و تلاشش برای رفع بی‌عدالتی و فساد بود. 

شاید اگر تا پیش از این برای دهه هفتادی‌ها و هشتادی‌ها از چنین شخصیت‌هایی سخن میگفتیم، تنها باید به کتاب‌های تاریخ مراجعه می‌کردند اما حالا و در آغاز قرن پانزده شمسی، نسل‌های تازه با شهیدی آشنا شدند که او را و منش و رفتارش را از نزدیک دیده بودند. شهید سید ابراهیم رئیسی را همه مردم دنیا به خادمی ملت میشناسند. او نمون‌های از مدیرانی بود که خود را از مردم و برای مردم میدانست و تنها برای رضای خدا قدم برمیداشت و در نهایت خداوند مزد این اخلاص و مجاهدت را به او عطا کرد. 

از ویژگی‌های مهم شهید، شجاعت در عمل بود. نقدهای غیرمنصفانه و تخریب رسانه‌ایِ فراوانیِ علیه او و دولتش انجام میشد اما نه تنها نیش و کنایه، طعنه و نقد و بداخلاقی مخالفان را تحمل میکرد بلکه در برابر اهانت و تهمت آنان سعه صدر به خرج میداد و پاسخ منطقی و اخلاقی داشت و از سویی دیگر حتی عیب و نقص مخالفان را به رخ نمی‌کشید.

ایراهیم رئیسی مدیر در میدان بود و وقتی مشکلی در جایی میدید سعی داشت آن را حل کند و به نتیجه برساند. خودِ شهید رئیسی متضمن مصوبه‌هایش بود. راه‌اندازی چند هزار واحد تعطیل و نیمه تعطیل تولیدی و خدماتی در کشور از جمله فعالیت‌هایی است که با حضور در میدان و خارج شدن از تهران، امکانپذیر بود؛ مسیری که انتهای آن به شهادت منجر شد.

شهید آیت‌الله رئیسی به همگرایی و انسجام ملی تاکید داشت و به این خاطر هیچگاه وارد بازی‌ها و منازعات سیاسی و جناحی نشد. خاطره‌های فراوانِ یاران و همکاران ایشان از پاسح ندادن به طعنه‌ها و شبهات گروه‌های سیاسی و توجه صِرف یه کار و تلاش در کشور، شاخص مهمی برای توجه و اعنقاد به وحدت و انسجام است. کسی در خاطر ندارد که کنایه و تعریضی به خاطر کار جناحی و سیاسی و قبیله‌گرایی از طرف شهید رئیسی به او رسیده باشد؛ اما همگان به یاد دارند که چه بسیار توهین‌ها و کنایه‌های ناروا و دروغ به ایشان و خانوادهشان زده شد و چه زخم زبان‌ها که شنید و دم برنیاورد. مقام معظم رهبری هم در دیداری که با خانواده شهید داشتند، تصریح کردند که آقای رئیسی به سفر میرفت و حجم عظیمی از خدمات، پروژه‌ها، طرح‌ها و برنامه‌ها را اجرا میکرد اما در مسیر برگشت نه تنها مورد تمجید قرار نمیگرفت بلکه حجم عظیمی از تمسخر و توهین را به چشم میدید و باز هم مسیر خدمت را ادامه میداد.

رییسی به همان میزان که در مقابل مردم ایران خاضع و در برابر دعواهای جناحی وگروهی صبور بود اما در برابر نظام سلطه، مقتدر و محکم ایستاد. دوره ایشان، نماد عینی افزایش قدرت قابل توجه محور مقاومت در منطقه و هماهنگی موثر با فرماندهان و شخصیت‌های نظامی و امنیتی کشورمان بود. انتخاب وزیر خارجه انقلابی همچون شهید دکتر امیرعبداللهیان نشان میداد که این مسیر را درست و با هدف دقیق انتخاب کرده است. امیرعبداللهیان به معنای واقعی کلمه وزیر خارجه محور مقاومت هم بود و سیاست‌های شهید رئیسی را با قدرت و توان پیش برد. 

جدای از همه اینها، در معادلات سیاسی و بین‌المللی نیز تا حد زیاد این نکته برای بسیاری از طرف‌های مقابل با کشورمان آشکار شده بود که شهید رئیسی قابل معامله نیست و البته غیرشفاف هم نیست. او در مورد مبانی بنیادین انقلاب اسلامی بسیار پایدار و محکم بود و هیچ شکاف و اختلافی را با رهبر معظم انقلاب اسلامی و یا دستگاههای نظامی و اطلاعاتی و دیگر سازوکارهای حکمرانی کشورمان نداشت. 

سیره شهید رئیسی نماد حکمرانی دینی است. عامل رقم خوردن این ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری، براساس تبعیت او از مبانی حکمرانی دینی بود.

این عمل، نماد حکمرانی دینی بود که به سراغ محرومان و مستضعفان میرفت و در مقام انجام وظیفه، از تلاش و فعالیت خسته نمیشد و مجاهده، او را از پا در نمی‌آورد. خستگی‌ناپذیری از کار، ویژگی مهم شهید رئیسی بود که رهبر انقلاب از این روحیه تمجید کردند. ایشان گفتند: «من مکرر به رئیسی توصیه میکردم برای ادامه بدون مشکل فعالیت‌ها قدری استراحت کند، اما او میگفت «از کار خسته نمیشوم» و واقعا هم خسته نمیشد و این ویژگی عملی، حقیقتا تعجب‌آور بود.» (۱۷/۴/۱۴۰۳)

پرواز اردیبهشت یک پرواز بی‌انتها و تلخ بود که یک ایران را به سوگ نشاند و غمی بزرگ بر دل مردمی نشاند که او را می شناختند و دوستش داشتند. حالا شهید رئیسی با قدرت و وسعت بیشتری خدمتش را ادامه میدهد و نامش در تاریخ بزرگان مجاهد این سرزمین باقی خواهد ماند..»