«کفایت مذاکرات»؛ بازهم ابتذال، فرهنگ شکنی، فراموشی غیرت ایرانی

فیلم «کفایت مذاکرات» یکی از آثاری است که به تازگی در عرصه سینمای ایران نمایش یافته و با نظرات گوناگونی از سوی مخاطبان و منتقدان روبرو شده است. این فیلم، به گونه‌ای تلاش دارد که با به کارگیری طنز و شوخی‌های سنتی مخاطبان را جذب کند، اما از دید بسیاری، موجب ابتذال و فرهنگ‌شکنی شده و برخی مسائل غیرت ایرانی را به چالش کشیده است.

به گزارش حلقه وصل: محمدمهدی یزدانی، خبرنگار فرهنگی در یادداشتی نوشت: فیلم «کفایت مذاکرات» یکی از آثاری است که به تازگی در عرصه سینمای ایران نمایش یافته و با نظرات گوناگونی از سوی مخاطبان و منتقدان روبرو شده است. این فیلم، به گونه‌ای تلاش دارد که با به کارگیری طنز و شوخی‌های سنتی مخاطبان را جذب کند، اما از دید بسیاری، موجب ابتذال و فرهنگ‌شکنی شده و برخی مسائل غیرت ایرانی را به چالش کشیده است.

طنز و پیامدهای فرهنگی
یکی از سوالاتی که قبل از تماشای فیلم باید مطرح شود، این است که آیا هر نوع طنزی قابل پذیرش و مناسب است؟ در طول فیلم، شاهد استفاده از تیکه‌های قدیمی و کلیشه‌ای هستیم که برای کسانی که به طور مرتب آثار طنز مشاهده کرده‌اند، به شدت تکراری و خسته‌کننده به نظر می‌رسد. کلمات و دیالوگ‌های نامناسب باعث شده است که بسیاری از صحنه‌ها به جای ایجاد خنده، حس نامطلوبی در بیننده ایجاد کند.

این دست از آثار، معمولاً با هدف ایجاد تفریح و خوش گذرانی ساخته می‌شوند. با این حال، موضوعی که باید در نظر داشت این است که تاثیرات اجتماعی و فرهنگی این طنزها چیست؟ ترویج بی‌فرهنگی و بی‌عفتی تحت لوای طنز، پرسشی اساسی را مطرح می‌کند: آیا ساخت چنین اثری می‌تواند به نفع جامعه و فرهنگ بومی باشد؟

بازیگری و کلیشه‌های تکراری
بازیگری در فیلم «کفایت مذاکرات» به شدت به کلیشه‌های تکراری چسبیده است. مهران غفوریان، که یکی از اعضای کلیدی تیم بازیگری است، نقش آفرینی‌هایی مشابه آثار قبلی خود را به نمایش می‌گذارد و قادر به ارائه شخصیت جدیدی در این فیلم نیست. این امر موجب می‌شود که هیچ تازگی و نوآوری در بازیگران دیده نشود، و در نتیجه بخش بزرگی از جذابیت‌های بالقوه فیلم از بین می‌رود.

فیلمنامه و داستان
یکی از جنبه‌های دیگر فیلم که نیاز به توجه ویژه دارد، فیلمنامه آن است. به نظر می‌رسد که فیلمنامه‌نویس، برای جذب مخاطب به محتوای خود، به موضوعات جنسی و نامناسب متوسل شده است. اگرچه چنین مفاهیمی در برخی از فیلم‌ها می‌تواند به عنوان ابزار کمکی برای ایجاد توجه و هیجان به کار رود، اما در این اثر به نظر می‌رسد که به طور ناشیانه و بی‌هدف به کار گرفته شده است.

مسائل اجتماعی و فرهنگی
شاید تحمل این سوال که غیرت یک ایرانی چگونه به برخی از رفتارها و پیشنهادات غیرمعمول واکنش نشان می‌دهد، سخت باشد. موضوعاتی چون اجاره رحم و ایجاد روابط غیرمتعارف که در فیلم مطرح می‌شود، ممکن است موجب واکنش‌های گسترده‌ای از سوی جامعه سنتی و محافظه‌کار ایرانی شود. این سوال به جایی ختم می‌شود که چگونه یک بازیگر می‌تواند نقش‌هایی را بپذیرد که ممکن است با ارزش‌های زنانه‌اش نقشی را بازی کند که در آن رحم خود را اجاره دهد.

نتیجه‌گیری
در نهایت، فیلم «کفایت مذاکرات» اثری است که تلاش می‌کند با به کارگیری طنز و شوخی‌های رایج، مخاطب را بخنداند، اما از دید بسیاری، در این راه موفق نبوده است. اگر تنها به دنبال سرگرمی و تفریح سطحی هستید و به پیامدهای اجتماعی و فرهنگی آن توجهی ندارید، شاید این فیلم بتواند لحظاتی شما را سرگرم کند. اما اگر به غیرت و فرهنگ ایرانی اهمیت می‌دهید و به دنبال حفظ ارزش‌های اجتماعی هستید، شاید بهتر باشد در انتخاب این فیلم احتیاط کنید. این اثر، هرچند می‌تواند مخاطبانی خاص را به خود جذب کند، اما نمی‌تواند به عنوان یک اثر هنری و فرهنگی موفق شناخته شود چرا که به نظر می‌رسد نتوانسته مرزهای اخلاقی و فرهنگی را به درستی رعایت کند.

برچسب ها: حلقه وصل جبهه فرهنگی انقلاب محمدمهدی یزدانی کفایت مذاکرات جشنواره فیلم فجر

لینک کوتاه خبر: hvasl.ir/news/608121

ارسال نظرات

اخبار مرتبط

چهار سیمرغ، صد فیلم و چندین آلبوم میراث کارن همایونفر

روایت ابراهیم از موسی/ تحلیل و بررسی جشنواره فیلم فجر در آخرین شماره «حلقه‌وصل» در سال 1403

«تاکسیدرمی»؛ تلفیق طنز و فانتزی در روایتی متفاوت از تاریخ پهلوی

«بچه مردم»؛ اثری عمیق در دل جنگ و انسانیت

«رها»؛ از آنجایی که فکر نمی‌کنیم ضربه میخوریم

«خدای جنگ»؛ تلاش برای روایت قهرمانی ملی در دل چالش‌های انسانی جنگ

«ماریا»؛ آموزش کامل اینکه چگونه از یک فیلم عذاب بکشیم

«پیشمرگ»؛ فیلمی با داستانی زیبا که تبدیل به یک فیلم هندی شد

«چشم بادومی»؛ دغدغه‌ای از جنس نسل z

سینما و وقتی که توپ گل نمی‌شود، اما پول می‌شود!