روز معمولی های خسته‌کننده/ از پرتقال تکراری شمال تا یادگار معمایی جنوب!

شمال؛ پرتغال و عشق قدیمی سه کلیدوازه تم جدیدی از آثار سینمای ایران هستند که گویا قرار است هر سال یک نماینده در جشنواره داشته باشد و "جنگل پرتقال" هم در همین دسته‌بندی قرار می‌گیرد.

به گزارش حلقه وصل، وحید کرایلی:

روز دوم جشنواره چهل و یکم فجر برای اهالی رسانه با فیلم آه سرد شروع شد. اثری تجربی به کارگردانی ناهید عزیزی صدیق و تهیه‌کنندگی رضا محقق که سال گذشته فیلم درب را در جشنواره داشت. آثاری ویژه مخاطب خاص که تحمل ریتم کندش برای معدود سینمادوستان قابل تحمل است. آه سرد اما بیشتر از درب مخاطب را خسته می‌کند و شاید ساخت اثری کوتاه‌تر از این داستان انسانی نتیجه بهتری را رقم میزد. انتقاداتی که در نشست خبری هم متوجه عوامل فیلم شد‌.

کارگردان آه سرد در پاسخ به سوالی درباره ریتم کند فیلم و اینکه این موضوع مخاطب را اذیت نمی‌کند، گفت: این اثر به سلیقه و انتخاب من برمی‌گردد. اصولا به داستان‌هایی که با آرامش تعریف می‌شوند بیشتر علاقه‌مندم و ترجیح دادم که فیلمم را با آرامش روایت کنم.

عزیزی صدیق همچنین در پاسخ به پرسش یک خبرنگار که پرسید ایده فیلم می‌توانست در یک فیلم کوتاه خلاصه شود نیز گفت: بلند شدن این ایده به سلیقه و انتخاب من برمی‌گردد. این سلیقه من می‌تواند بعضی دوستان را درگیر فیلم کند و برخی هم نه.

دومین فیلم روز دوم سینمای رسانه جنگل پرتقال از کارگردان فیلم اولی آرمان خوانساریان بود. شمال؛ پرتغال و عشق قدیمی سه کلیدوازه تم جدیدی از آثار سینمای ایران هستند که گویا قرار است هر سال یک نماینده در جشنواره داشته باشد و جنگل پرتقال هم در همین دسته‌بندی قرار می‌گیرد. ماجرای جوانی سرکش که پس از سالها به دانشگاه محل تحصیلش در شمال برمی‌گردد و خاطراتش زنده می‌شود. تعامل با نسل جدید و ارتباط‌گیری نقش اول فیلم با نسل تازه هم‌دانشگاهی‌هایش از چالش‌های مورد علاقه سازندگان فیلم بود که تلاش کردند آن را به تصویر کشیده و نقد کنند.

رسول صدرعاملی که تهیه‌کنندگی این فیلم را بر عهده دارد و خودش هم ید طولایی در ساخت آثاری با این تم دارد، در نشست خبری با اشاره به همین موضوع گفت: واقعیت این است شخصا از زمانی که خودم را شناختم آنقدر در کارگردانی و تلاش خود تنها بودم که الان آنان را درک می کنم. بخشی از موفقیت جامعه این است که نسل جدید را دریابیم. من ۲۶ سال پیش با فیلم دختری با کفش‌های کتانی هشدار خودم را دادم و باید این روند را ادامه داد.

وی در ادامه درباره اینکه فیلم ژست روشنفکرانه دارد یا خیر گفت: این ژست روشنفکرانه نیست بلکه دوران است و کسی که دوره‌های ادبی و هنر را گذرانده است متوجه می‌شود این روشنفکری نیست. ریاکارانه هم نیست. فیلم تلاش می‌کند تا این گذر را به نمایش بگذارد و فکر می‌کنم تا اینجا هم موفق بوده است.

پدرام پورامیری و حسین دوماری امسال با فیلم یادگار جنوب میهمان جشنواره فجر شده‌اند که در آخرین سانس روز دوم جشنواره برای اهالی رسانه به نمایش درآمد. اثری پربازیگر که سعی می‌کند قصه‌ای عاشقانه را در بستری معمایی تعریف کند. تلاشی که تا اندازه‌ای موفق بوده و می‌تواند مخاطب را تا انتهای فیلم روی صندلی سینما نگه دارد.

حسین دوماری در نشست خبری فیلم در مورد هماهنگی فرم و محتوای فیلمش گفت: روایت غیرخطی داشتیم و میخواستیم‌ از مضمون به ساختار برسیم. وقتی مضمون این است که در گذشته ماندن باعث بازماندن از آینده می‌شود، نباید در یک ساختار خطی روایت شود و به همین دلیل سراغ ساختار غیرخطی رفتیم. دقت داشته باشید ساختار غیر خطی هیچ‌مدل و الگویی ندارد و وابسته به خلاقیت فیلمساز است چرا که به آن انگ‌ کپی میخورد.

برچسب ها: حلقه وصل جبهه فرهنگی انقلاب جشنواره فیلم فجر چهل و یکمین جشنواره فجر فیلم فجر فیلم آه سرد فیلم جنگل پرتقال فیلم یادگار جنوب رسول صدرعاملی رضا محقق حاشیه نگاری نقد فیلم ناهید عزیزی صدیق آرمان خوانساریان پدرام پورامیری حسین دوماری