به گزارش حلقه وصل، محمد ایمانی، فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: از او می پرسند چرا با نظام زاویه گرفتی، می گوید چون در نشریه خودم (صبح) درباره تخلفات آقایان زنگنه و غرضی (وزیران نیرو، و پست و تلگراف و تلفن در دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی) افشاگری کردم،اما با وجود تبرئه من از شکایات آنان، با تخلفات آنها برخورد نشد.
از جمله تخلفات بیژن زنگنه را بخشیدن دو ماشین حفاری برای انتقال آب، به قیمت 150 هزار تومان به پیمانکار خصوصی می داند در حالی که قیمت واقعی آن روز دو دستگاه 8 میلیارد تومان بود. می نویسد به عنوان یک فرد آرمانخواه و انقلابی و حساس به قانون شکنی و فساد مالی، در قبال این بی تفاوتی سیستماتیک دچار شوک شدم و این در واقع آب سردی بود که آن روز بر سر من ریخته شد.
بیایید بی هیچ رسیدگی و محکمه ای، ادعای آقای مهدی نصیری را با تمام جزئیاتش درست بدانیم. باید از ایشان پرسید: دقیقا چه دگردیسی یی پدید آمده که امروز به عنوان پیاده نظام، در اردوگاه زنگنه و ائتلاف سیاسی- اقتصادی متبوع وی ایستاده اید؟!
آیا آقای زنگنه و حزب کارگزاران و دیگر اعضای ائتلاف مدعی اصلاح طلبی، توبه کرده و حساب پس داده اند، یا شما دچار چنان ارتجاعی شده اید که با همان ها هم اردوگاه شده اید؟
در کارنامه مدیریتی آقای زنگنه، خسارت های چند ده میلیارد دلاری قرارداد های کرسنت، استات اویل و توتال دیده می شود. با این همه وقتی آقای روحانی، زنگنه را به عنوان وزیر به مجلس نهم (به ریاست آقای لاریجانی) معرفی کرد و با اعتراض نمایندگانی مثل آقایان زاکانی و نادران و... مواجه شد، آقای نصیری ساکت بود. چرا؟!
نه فقط ساکت بود، بلکه حتی بدتر، روحانی را ضمن یادداشتی در خبر آن لاین، خیر الموجودین توصیف کرد! و حتی یک بار هم سوال نکرد که اگر زنگنه مسئه دار است، چرا روحانی او را به عنوان وزیر نفت معرفی می کند؟
بدتر این که روحانی دو دهه قبل به هنگام دبیری شورای عالی امنیت ملی، در نامه ای محرمانه به خاتمی رئیس دولت اصلاحات هشدار داده بود: «عقد قرارداد طولانی گاز با شرکتی غیر معتبر که بنابر گزارشات دریافتی از وزارت نفت، طی سال های گذشته عملکردی ضعیف و توأم با نادیده گرفتن حقوق ایران در ارتباط با میدان نفتی مبارک داشته، تکرار تجربه تلخی است که سالیان دراز گرفتار آن خواهیم بود. قیمت و شرایط قراردادی که مذاکره شده در مقایسه با منطقه بسیار پایین و غیر مطلوب است. قرارداد کرسنت احتمالاً آثار منفی اقتصادی درازمدت بر بازار گاز کشور خواهد داشت. از حدود یک سال پیش سؤالاتی از وزیر نفت درباره قرارداد کرسنت مطرح کرده‌ام که با وجود دستور شما، پاسخی دریافت نشده است... قرارداد مذکور از طریق واسطه‌ها و عدم ارتباط مستقیم دولتی با یک شرکت غیر معتبر به امضا رسیده است».
آقای نصیری مدعی دفاع از مردم و مردم سالاری است. او در سال 88 دید که ائتلاف موسوی و هاشمی و خاتمی، چگونه با حمایت طواغیت عالم، در برابر رای جمهوریت و اسلامیت شورش به راه انداختند. آن روز هم زنگنه عضو ارشد ستاد فتنه موسوی بود.
نصیری با این همه، چه آن روز و چه پس از تشکیل دولت روحانی، درباره کلیت آن جریان آلوده و شخص بیژن زنگنه، لب فرو بست. اما سکوت او صرفا در برابر باند مذکور بود، و به موازات آن، بنا را بر تشکیک و تخطئه جمهوری اسلامی گذاشت؛ پروژه ای که اشرافیت فاسد و اپوزیسیون غربگرا مامور اجرایش بودند.
آقای نصیری در گذشته، امثال زنگنه و برخی هم طیفان او را متهم به تخلف و فساد می دانست. اما امروز برای جبهه ای سیاسی قلمفرسایی می کند که سران و گردانندگان و تامین کنندگان اصلی اش، همان زنگنه ها هستند!
از روزنامه های زنجیره ای شرق و اعتماد، و سایت ها و کانال هایی مانند خبر آن لاین و... بگیرید، تا رسانه های رسمی ضد انقلاب، اکنون آقای نصیری را تمجید و ترویج می کنند. چرا؟ جز این است که سنخیّت، تجانس می آورد؟
او در عمل، هیچ مرزبندی یی با اینها قائل نیست و چنان معامله معیوبی را مباح می شمارد. آیا می شود ژست مردم داری، عدالت خواهی و ارادت به اسلام و املام زمان (عج) را گرفت و ضمنا با دشمنان آرمان ها هم آهنگ شد، بلکه مثل پیاده نظام تبلیغاتی آنها در معارضه با نظام رفتار کرد؟!
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.