
سرویس معرفی: آیین پاسداشت قادر طهماسبی(فرید) در سومین شب وصل در مجموعه فرهنگی و هنری اسوه برگزار شد. در این مراسم حسین قرایی،مصطفی محدثی خراسانی، حمیدرضا شکارسری،سعید اوحدی، رضا اسماعیلی و محسن مومنی شریف و تنی چند از اهالی فرهنگ و هنر انقلاب حضور داشتند.
حسین قرایی اولین سخنران این مراسم بود که با اشاره به شخصیت جناب «فرید» گفت: آقای فرید همیشه برای من در سه حوزه خلاصه می شود؛ «سبک بالان خرامیدند و رفتند» که برای همه ما آشناست و صدای حاج صادق آهنگران به این شعر ضریب زیادی داد. دومین اثر همان شعر زیبای «سر نی در نینوا میماند اگر زینب نبود» و داستان سرودن آن از این قرار است که آقای اکبر زاده از شاعران آیینی پیشکسوت هستند به آقای فرید می گویند تا به حال شعری برای حضرت زینب(س) گفته ای؟و بعد از آن ایشان این شعر را می سرایند. سومین اثر از آقای فرید غزلی که برای حضرت مهدی(عج) سروده شده است. «به یازده خم می گرچه دستمان نرسید/بده پیاله که یک خم هنوز سربسته است» و اخرین اثری که از آقای فرید شنیده ام و هنوز منتشر نشده است در رابطه با برجام ، «ساقیا برخیز و دردل جام را / خاک بر سر کن غم برجام را» ، بوده است. استاد فرید هم در شعر انتقادی و شعر طنز، رندانه شعر می گوید.
سخنران بعدی این مراسم مصطفی محدثی خراسانی بود که با اشاره جریان ساز بودن جناب فرید، گفت: چند نکته در رابطه با استاد فرید ، اولین نکته این است که شاعران معمولا در یک جریان حرکت می کنند. حتی بسیاری از شاعران مطرح انقلاب، وجوه مشترک هم دارند که انگار این ها با هم مرتبط بودند ، مثلا قیصر امین پور از شاعران برجسته شعر انقلاب هستند وقتی در مجموع آثار این ها را می بینیم انگار در یک جریان بوده اند. اما آقای فرید یک جریان تک هستند به نظر من در بین جریان های شعر انقلاب و مزیتش این است که تک جدا بافته نیست. با این که خصوصیات برجسته ای در شعرهای ایشان دیده می شود . باز با همان جریان عمومی و مسیر پیش رونده انقلاب ، تافته جدا بافته نیست و همراهی در جریان می توان در شعرهایش دید.
محدثی خراسانی تاکید کرد: نکته دیگر این است که آقای فرید ، معمولا در برخی از شعرهایش جریان سازی کرده است و در حرکت سایر شاعران افق ترسیم کرده است. به نظرم سه شعر در جریان شعر های انقلاب داریم که این ها افق نگاه ما را نسبت به حماسه حسینی در شعر تغییر داده اند. شعر سپید «خط خون» استاد علی گرمارودی است یکی مثنوی علی معلم دامغانی است و دیگری همین غزل «سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود/کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود» ، این ها یک وجوهی دارند که کاملا با نگاه تاریخی ما به حماسه حسینی متفاوت است یعنی وجوهی دارند که از نگاه شاعران ما در طول تاریخ شعر فارسی مورد غفلت واقع شده است.
حمیدرضا شکارسری سومین سخنران این مراسم نیز خاطر نشان کرد : بی تردید جریان های شعری و ادبی متاثر هستند از گفتمان های اجتماعی و سیاسی رایج در دوران سرایش خودشان ، به روایت دیگر شعرهای متعهد و ملتزم هر دوره ، پاسخ های روشن ، به نیازهای اجتماعی و سیاسی همان دوره برای شاعران و نویسندگان هستند. اگر انقلاب اسلامی را به وجود آورنده یک گفتمان بدانیم، طبعا این گفتمان باید خلاقیت های خاص خودش را به دنبال داشته باشد . در واقع گفتمان انقلاب ، اگر به عنوان گفتمان پذیرفته شود که پذیرفته شده است باید ادبیات خاص خودش را به وجود بیاورد. یعنی سهمی که شاعران بزرگ انقلاب در راه احیا قواعد سنتی از یک سمت دارند و از یک سمت دیگر تلاش می کنند حتی در صریح ترین آن تعادل بین فرم و محتوی را در واقع رعایت کنند.
وی افزود: در رابطه با همین غزل معروف «سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود» ، در تک تک ابیات این غزل ، ریزه کاری های ادبی را می توانیم مشاهده کنیم. بنابراین اگر فقط ویژگی های محتوایی مد نظر بود ویژگی دوم بدست نمی آمد و آن ماندگاری در ذهن و حافظه جمعی روزگار است. بسیار اثر ادبی وجود داشته است که در واقع ارزشی محسوب شده است ومحتوی های ارزشی در آن مطرح شده است اما چه تعدادی از این آثار در ذهن و حافظه مردم مانده است؟
شکارسری تشریح کرد: در عرصه شعر دفاع مقدس ، که بی تردید جزو شعر های مهم انقلاب محسوب می شود با مثنوی های خیلی مشهور ، در واقع نام قادر طهماسبی را در ذهنمان داریم و به این ترتیب ما با چهره ای رو به رو هستیم که گفتمان شعری و ادبی پس از انقلاب بدون نام او قطعا جای خالی عزیزی را حس می کند. چند سالی است که از این بزرگوار اثر جدید یا اثاری که قادر طهماسبی را به یاد ما بیاورد نمی بینیم. امیدوار هستیم که از این چهره های بزرگوار به گونه ای تجلیل کنیم که این سرایش و این گونه سرودن در واقع همواره ادامه داشته باشد و ان شالله این چهره و چهره های از این دست را در این گونه مراسم ها زیاد داشته باشیم.
محسن مومنی شریف رئیس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی با شاره به آشنایی دیرینه با قادرطهماسبی گفت: سابقه آشنایی ما با استاد فرید، سابقه طولانی است. در رابطه با آقای فرید چند نکته قابل توجه است که چندین بار اشاره شد اما نکته مهم این است که اگر بگوییم آقای فرید از شاعران برجسته هستند ، واژه برجسته انقدر استفاده شده که تاثیر خود را از دست داده است . به نظرم آقای فرید از شاعران ممتاز روزگار ما هستند . اگر کسی از ادبیات و شعر بعد از انقلاب صحبت کند بی شک روی به نام آوردن استاد فرید می آورد. به این دلیل که ایشان نسبت به گفتمان انقلاب اسلامی اعتقاد کامل و عمیق دارند و آنقدر در این گفتمان و جهان بینی شیعه اندیشیده اند که شعر ایشان گنجینه ای از معارف اسلامی و حکمت های شیعی است.
استاد قادرطهماسبی(فرید) در پایان مراسم به سخنرانی پرداخت و گفت: مراسم خاطره انگیزی برای من شد، شب بزرگی بود ولی اگر اسم من نبود بهتر بود. من تمام شدم ، چقدر از من در این مراسم تعریف شد! من نتوانستم وظیفه خودم را ادا کنم ،در نیمه راه مانده ام. من یک انقلابی هستم و عاشق این انقلابم و پای انقلاب ایستاده ام. شعر گریه من است...
وی در ادامه یکی از اشعار خود را خواند:
امروز هم به نام خدا گریه می کنم
با هر بهانه در همه جا گریه می کنم
پروا ندارم از زن و زنجیر و زور و زر
آزاد و بی غبار و رها گریه می کنم
هرجا دو دست زیر و زبر می شود کمی
نان می خورم ولی به خدا گریه می کنم
با هر که دوست بود ولی پوست بود
در پیش او بدون صدا گریه می کنم
فرید در ادامه گفت: شاعرم دیگر! زبان من شعر است. زبانم به حرف نمی آید . دلم انباشته از حرف است و اما نمی شود و مجبورم به شعر روی بیاورم که حرف های دلم هست به صورت شعر می گویم.
وی افزود: ما دامن انقلاب را گرفته ایم و در کنار انقلاب همچنان هستیم و پشت سر رهبر انقلاب و پیر انقلاب حرکت می کنیم. من بدهکارم به جامعه خودم در برابر آن رسالتی که در زمینه شعر دارم.
فرید تشریح کرد: در این مدت نه این که کاری نکرده باشم شاید به سکوتی در این چند سال دست زده ام و ان شاالله به زودی شکسته خواهد شد . بالاخره آنچه آفریده شده پنهان نخواهد ماند . به زودی سکوتم را خواهم شکست و آن رسالتی که دارم و رسالتی که حکم می کند خواهم گفت. در پایان از همه دوستانی که این مراسم را تدارک دیدند نهایت تشکر را دارم.
در پایان این مراسم از استاد قادرطهماسبی(فرید) با حضور افرادی همچون کامران شرف شاهی ، محسن مومنی شریف، محسن حافظی، صادق یزدانی ، رضا اسماعیلی تقدیر به عمل آمد.