به گزارش حلقه وصل، وعده استفاده از ظرفیت زنان در بدنه دولت و انتصاب آنها به عنوان وزیر، در چند دور انتخابات ریاست جمهوری گذشته و توسط برخی نامزدها مطرح شده است.
این اتفاق پس از انقلاب اسلامی صرفاً در دوره دولت دهم به وقوع پیوست، زمانی که محمود احمدی نژاد، مرضیه وحید دستجردی را علیرغم برخی مخالفت‌ها برای تصدی کرسی وزارت بهداشت به بهارستان معرفی کرد که البته با کش و قوس‌های اختصاص ارز ترجیحی دارو و انتصاب برخی افراد خلاف باب میل احمدی نژاد در وزارت بهداشت به یک دوره کامل نرسید و سکان وزارت بهداشت در سال پایانی دولت دهم در دستان طریقت منفرد قرار گرفت.
پس از شکستن تابو انتصاب وزیر زن در دولت دهم این وعده توسط حسن روحانی در جریان انتخابات یازدهم و دوازدهم بارها مطرح شد و یکی از وعده‌های قطعی وی در آن دوران، انتصاب وزیر زن بود. وعده‌ای که هیچ گاه عملی نشد و شریکان اصلاح طلب دولت روحانی نیز بارها به بی توجهی وی نسبت به اجرای این وعده انتقاد کردند.
حتی شهیندخت مولاوردی معاون سابق امور زنان و خانواده روحانی نیز سال ۹۶ گفته بود: در دولت بعدی (دولت دوازدهم) شرایط برای استفاده از وزرای زن به طور کامل فراهم است.
با این وجود به نظر می‌رسد که دولت بعدی یا همان دولت روحانی شعار انتصاب وزیر زن را تنها را هدف کسب رأی بانوان جامعه سر داد اما با وجود اذعان مدیران خود نسبت به امکان انتخاب وزیر زن، هیچ گاه اراده‌ای برای محقق کردن این وعده نداشت.
روحانی نه تنها تاکنون به زنان اجازه ورود به منصب وزارت نداده است بلکه حتی وعده انتخاب ۳۰ درصدی مدیران زن را نیز اجرا نکرده است.
عصر روز گذشته در دومین مناظره سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری نیز خالی از این شعار تکراری و هیجانی نبود و چندین نفر از نامزدها وعده انتخاب وزیر زن را دادند. هرچند که گویا افراد حاضر در این مناظره، بر روی کسب رأی از طریق این وعده حساب زیادی باز کرده‌اند چرا که تقریباً بر روی تعداد انتخاب وزرای زن رقابت صورت گرفت و هر یک از اعضا برای عقب نماندن از دیگری، وعده حضور تعداد بیشتری از زنان در دولت خود را داد!
به طوری که در ابتدا محسن مهر علیزاده نامزد سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری در این باره گفت: جمعیت قابل توجهی از کشور، جوانان و زنان هستند که به دلیل برخی فشارها نتوانستند از حقوق اجتماعی خود دفاع کنند. باید بانوان را در فضاهای کارشناسی و مدیریتی به کار گرفت؛ تصمیم گرفتم در هر استان یک نفر از معاونان استاندار، از زنان باشم.
وی افزود: سه وزیر خود را از میان زنان انتخاب خواهم کرد. اگر مجلس همکاری کرد که خوب است وگرنه به عنوان معاون از زنان در کابینه استفاده خواهم کرد تا تبعیض از بین برود.
پس از مطرح شدن انتخاب سه وزیر زن از سوی مهر علیزاده، عبدالناصر همتی دیگر نامزد انتخابات نیز برای عقب نماندن از رقیب خود تعداد زنان انتخابی برای منصب وزارت را افزایش داد.
در همین راستا همتی گفت: در کابینه خود حداقل ۵ زن خواهم داشت و تبعیض جنسیتی در محیط کار را لغو خواهم کرد.
رقابت عجیب میان کاندیداها برای جلب توجه قشر بانوان و جذب رأی آنها به حدی تمسخر آمیز و هیجانی بود که محسن قاضی زاده هاشمی دیگر نامزد انتخابات ۱۴۰۰ نیز با به شوخی گرفتن این موضوع، اجرای این وعده را تلویحاً غیر قابل اجر. و شعاری خواند.
این نامزد انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر خطاب به رقیبان خود، متذکر شد: در این جمع برای جلب توجه نباید هر حرفی را بزنیم. نزدیک انتخابات که می‌شویم یاد زنان، کوله بران و معلولان و مستضعفان می‌افتیم. بارها این صحبت‌ها تکرار شده و مردم از پشت گیرنده‌ها با شنیدن این حرف‌ها می‌گویند، یادمان هست که قبلی‌ها هم این حرف را زدند.
قاضی زاده هاشمی ادامه داد: وقتی دیدم در جمع نرخ به کار گیری بانوان داشت کم کم بالا می‌رفت می‌خواستم بگویم کل کابینه را از خانم‌ها انتخاب می‌کنم که دیگر دستی بالاتر از دستم نباشد! اما این تلقی ایجاد کردن برای بیننده هم مورد سوال خواهد بود.
دعوای نامزدها بر سر حضور تعداد زنان در سطوح مدیریتی و کابینه دولت، نشان از تلاش بیهوده آنها برای کسب رأی و تنها دستاویزی در دوران هیاهوهای انتخابی است و به نظر می‌رسد پس از پایان انتخابات به طور کلی توسط نامزدها به فراموشی سپرده خواهد شد.
در همین راستا نیز سعید جلیلی دیگر نامزد ریاست جمهوری گفت: ۵۰ درصد جمعیت کشور ما را خانم‌ها تشکیل می‌دهند. اگر از کار واقعی سخن می‌گوئیم، تمایزش با کار نمایشی چیست؟ در این هشت سال بارها از حقوق خانم‌ها صحبت‌شده، نتیجه‌اش چیست؟ تقریباً هیچ.
وی ادامه داد: دولت ۱۸ برنامه درباره زنان مطرح کرده است. نتیجه آنها چه شد؟ زنان سرپرست خانوار الان چه امکان بیشتری پیدا کرده‌اند؟ اگر از اشتغال خانم‌ها سخن می‌گوئیم، چه ابتکارات نوین و بومی را برای اشتغال آنان به کار برده‌ایم؟ در اقتصاد چه نقشی را برای آنان قائل شده‌ایم؟
جلیلی افزود: اگر برای زنان دل می‌سوزانیم که چرا فلان پیامک برای آنان ارسال می‌شود، هزاران زن در کشور دچار مشکلات اقتصادی هستند، زنان بدسرپرست و موضوعاتی از این قبیل را داریم که دولت وظیفه دارد برای آنها برنامه داشته باشد.
به طور کلی دعوای بچگانه نامزدها بر سر انتصاب وزیر زن و مطرح کردن آن به عنوان شعار انتخاباتی خود، آن هم شعاری که با توجه به سابقه دولت‌های قبلی به ویژه دولت حسن روحانی مشخص است رنگ و بوی عملی شدن ندارد، تنها به معنای به بازی گرفتن بانوان کشور و استفاده ابزاری از آنها برای پیروزی در کارزار انتخابات است.
بهتر است نامزدها به جای این شعارهای نمایشی، برنامه‌ای جدی و اجرایی برای حل مشکلات اصلی و دغدغه‌های حقیقی زنان جامعه ازجمله بیمه زنان خانه دار، ارائه تسهیلات به مادران شاغل، رسیدگی به بهداشت و خدمات بهداشتی زنان و غیره مطرح کنند.
ظاهراً برخی نامزدهای ریاست جمهوری این قدر از بطن جامعه به دور هستند که نمی‌دانند بانوان کشور پس از شنیدن وعده و وعیدها دو ردوره های گذشته به حدی از شعور اجتماعی رسیده‌اند که فریب شعارهای ظاهری را نخورند و در میان شعارها به دنبال مطالبات واقعی خود از جمله اجرایی شدن بیمه زنان خانه دار، حمایت دولت از زنان سرپرست خانوار یا بد سرپرست، اجرایی شدن مرخصی مادران و بازنشستگی پیش از موعد و دریافت حقوق و مزایا برابر مردان در شغل‌های یکسان، توجه به ورزش بانوان به جای دیدن ورزش مردان و… رسیده‌اند.