"نه به ادامه روحانی" مقابله با کدام نقشه است؟

به گزارش حلقه وصل محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت: لباس میش پوشیدن و کار گرگ کردن، شگرد همیشگی دشمن است. گاه در لباس دوست می آید. بعضی اوقات هم برای نفوذ و گشودن درِ قلعه، اسب تروا پیشکش می کند.

برخی مدعیان اصلاحات، دو دهه قبل وقتی در رادیکالیسم به بن بست خوردند و از چشم مردم افتادند، سراغ ترویج خروج از حاکمیت و تحریم انتخابات رفتند.

این شگردها، آموزه های افسران اطلاعاتی سیا و MI6 برای ایجاد حاکمیت دو گانه، دو قطبی کردن جامعه و کودتای مخملین بود. اگر ملتی دچار دو دستگی شد، 90 درصد نقشه دشمنانش برای انحلال درونی قدرت، عملیاتی شده است.

هدف کانونی این عملیات، نا امید کردن و ناراضی کردن مردم و کُشتن انگیزه مشارکت در آنهاست. مانند کاری که در این سالها، توسط برخی مدیران انجام شد. در این باره، مدیر  شبکه آمدنیوز، هنگام حضور در خارج کشور فاش کرد: «ما در انتخابات 96 تحلیل داشتیم. این جور نبود که راه بیفتیم و بگوییم اصلاح‌ طلبیم، یا عاشق روحانی هستیم. مجموعه ما، تحلیل امنیتی داشت. آیا اگر رئیسی یا قالیباف سر کار بود، این مشکلاتی که در کشور وجود دارد، الان بود؟ این تظاهراتی که ایجاد شد، آیا بود؟

ما بر اساس تحلیل امنیتی به این نتیجه رسیدیم که باید برویم پشت سر فردی مثل روحانی. الان هم از کاری که در انتخابات کردیم، دفاع می‌کنم. چون با تحلیل این کار را کردیم. کشور باید به نقطه جوش می‌ رسید و اگر آدمی مثل رئیسی یا قالیباف سر کار می‌ آمد، کار به نقطه جوش نمی‌رسید».

اکنون متهمان ماجرا در داخل، دست پیش گرفته اند تا مواخذه نشوند. آنها هم در مظان اتهام هستند و هم ماموریت دارند فرصت تغییر را از جشم مردم بیندازند.

انتخابات را ملکوک می کنند و نقاب مظلومیت (نداشتن نامزد) می زنند تا پاسخگو نباشند؛ همه توان خود را برای انحراف ذهن مردم از اولویت کفایت و کارآمدی به کار گرفته اند، شاید دوباره توانستند کلاه سر مردم بگذارند.

نفوذی ها، همه خباثت خود را برای رساندن کشور به نقطه انفجار کردند؛ اما همت مجاهدان و خون پاک شهیدان والامقامی مثل شهید سلیمانی، ورق را برگرداند.

عباس عبدی (عضو حزب منحله مشارکت و از متمهان پرونده نظرسنجی سازی برای آمریکا) دو دهه قبل در ترویج پروژه هایی مثل خروج از حاکمیت و تحریم انتخابات پادویی می کرد و در دوره اخیر نیز به ایفای نقشی مشابه، مشغول بوده است.

او اخیرا  گفته است: منع یا تحریک مردم به مشارکت، فقط چند درصد محدود اثر دارد. هیچ تبلیغاتی جانشین قیمت و کیفیت کالا نمی‌شود. امروز که هشتِ دولت در گروی نُه آن است و فقط برای سال گذشته ۲۰۰ هزار میلیارد تومان اوراق قرضه فروخته تا امورات خود را بگذراند، این اوراق را باید هر چه زودتر مسترد دارد و حتی سود آن را هم بدهد و به قول معروف «بی‌مایه فطیره»، چگونه می‌توان قول و قرار های بی‌ پایه و نابخردانه داد و انتظار داشت که مردم هم باور کنند؟.

مرحبا بناصرنا! آیا کسی نابخردانه تر از وعده های مدعیان اعتدال و اصلاحات را سراغ دارد که فرصت هشت ساله را به پای نقشه دشمن ذبح کردند؟ عبدی می خواهد مردم را از امکان تحول و بهبود اوضاوع مایوس کند، اما اعتراف می کند محصول 8 ساله معطلی در بازی غرب، جز گرفتار و بدهکار کردن کشور نبوده است.

چاره چیست؟ ادامه همین بازی قهقرایی در قالب یاس از انتخابات، یا تمدید مدیریت رو به زوال روحانی؛ یا بسیج ملی در برابر عملیات ناتوی اطلاعاتی-  فرهنگی و انتخابی مسئولانه برای تداوم راهبرد ایران قوی؟

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.