سرویس حاشیه نگاری: حاتمیکیا را میتوان از اولین کارگردانانی دانست که در تولید فیلم سینمایی حوادث منطقه، به ویژه سوریه پیشگام شده تا شاهد اثر فاخر دیگری از این هنرمند متعهد انقلابی باشیم.
ابراهیم حاتمیکیا از جمله فیلمسازانی است که بخش بزرگی از هویتش به جنگ گره خورده، در پیش و پس و حول این اتفاق بزرگ، صاحب آثار بزرگی شده که توانسته بخشی از آن سینمای جنگ را معنا ببخشد. حاتمیکیا مردی اخلاق گرا با چهرهای کارازماتیک است که نشان داده جنگ و سینما را به خوبی میشناسد و به خوبی از آن سخن میگوید.
او فیلمسازی است که شهید آوینی هم از او گفته بود: حاتمیکیا سینماگری است که با همه وجود خود فیلم میسازد.
فیلمهای حاتمیکیا نشان میدهد که ایدههای این کارگردان همواره از دغدغههای این فیلمساز بر میخیزد و حرف حاتمیکیا در آثارش روشن و صریح است.
او در ساخت آثار مهمی که تا به امروز از خود به مرحله ظهور و نمایش گذاشته است به حلقه مفقوده و گمشده سینمای ایران که همان قهرمانسازی است رفته و تلاش کرده تا در آثار خود یک اسطورهسازی داشته باشد تا با روایت داستان و قهرمانپردازیهای آن، به عنوان یک الگو در سینمای ایران معرفی شود.
الگویی که گرچه سینمای جهان با پیشرفت علم و تکنولوژی در عصر ارتباطات از آن به خوبی استفاده کرده و کشورهای بی هویت خود را با ظهور قهرمانی خیالی و رویایی به اسطورهای جهانی تبدیل کرده و آن را رشد و شکوفا نمودند اما ابراهیم حاتمیکیا با ساخت داستانهایی از همین مرز و بوم گمنامان سرزمین خود را به عنوان قهرمان معرفی میکند.
حالا و پس از گذشت چند سال از تولد گروه تروریستی داعش و جنایات مختلفی که این گروه تکفیری در منطقه و جهان مرتکب شده است بار دیگر شاهد ورود کارگردان صاحب ایده و تفکر سینمای ایران در میدان فیلمسازی هستیم.
اهمیت پرداختن به موضوع داعش و تروریسم برای ایران از آن جهت مهم است که کشور ما در غرب و شرق در همسایگی تروریست خیزترین مناطق دنیا قرار دارد و کوچکترین مماشات و سهل اندیشی منجر به یک فاجعه بزرگ و چه بسا غیر قابل بازگشت خواهد شد. از این رو با افزایش فعالیتهای تروریستی و ظهور گروههای سازمان یافتهتر و حامیان منطقهای آنها که در تقابل منافع با ایران قرار دارند، موضوع این گروه تکفیری و مبارزه با آن به یکی از اولویتهای اصلی کشور تبدیل شده که شیعه ستیزی در راس فعالیتهای آنها قرار دارد.
موضوع شکل گیری گروه داعش که از همان اوایل سالهای جنگ عراق درسال 83 تاسیس شد و تا به امروز در کشورهای مختلف جنایات زیادی را مرتکب شدهاند و حالا ابراهیم حاتمیکیا کارگردان دغدغه مند سینمای ایران پای کار آمده است تا درباره یکی از بخشهای جنایات این گروه تکفیری دست به کارشود و بخشی از خشونتها و جنایات فاجعه بار این گروهک تروریستی را درقالب اثری هنری و با زبان سینما بیان کند.
تولید «پرواز به وقت شام» جدیدترین فیلم ابراهیم حاتمی کیا بعد از تصویربرداری در تهران و چند شهرستان، این روزها مراحل نهایی تدوین را سپری می کند. داستان فیلم که به تازگی منتشر شده، درباره پدر و پسری با بازی هادی حجازی فر و بابک حمیدیان است که به عنوان خلبان و کمک خلبان، یک محموله بشردوستانه را از ایران به سوریه منتقل می کنند اما به دام تروریست های تکفیری می افتند و به اسارت برده می شوند.
حاتمیکیا تصویربرداریهای خود را در لوکیشنهای متعددی انجام داده است. از تهران، روستاهای شهریار و مشهد گرفته تا شیراز و سیستانوبلوچستان. کارگردان کاربلد سینمای ایران برای تصویربرداری آخرین نماهای خود برای سکانسهایی که هواپیمای ترابری در آنها حضور دارد، مجبور به تصویربرداری در فضایی بود که اطراف باند پرواز تا دوردستها، حاوی نماهای باز بوده و به موقعیت ژئوپلتیکی صحراها و بیابانهای سوریه شباهت داشته باشد. قرعه بهنام فرودگاه شیراز و پایگاه هفتم شکاری-ترابری این شهر افتاد. به همین منظور هم او و تیمش در شهریورماه راهی شیراز شدند.
آقای کارگردان برای به نمایش کشیدن وضعیت اسارت نیروهایی که در بند تکفیریها افتادهاند، تمهیدات ویژهای هم اندیشیده است. او سعی کرده تا حد امکان به واقعیت ماجرا و آنچه درون تروریستها میگذرد وفادار باشد. از همین جهت عجیب نیست که اسرای تکفیریها را در لباس نارنجی و درون قفس به تصویر بکشد. مشابه همان ویدیوهایی که توسط تروریستها منتشر شده و در آنها اسرای خود را به نمایش میکشند. حجازیفر و حمیدیان، پدر و پسرِ خلبان هم از این قاعده مستثنی نمیشوند. باید لباس نارنجی اسارت بپوشند و در کنار دیگر هنرورانی که نقش اسرا را بازی میکنند، درون قفس بروند. قفسی که از روی هم گذاشتن دو سبد فلزیِ بار هواپیما و جوش دادن آنها به یکدیگر ساخته شده است.
این فیلم با سرمایهگذاری سازمان هنری رسانهای اوج تولید شده و در جشنواره امسال حضور خواهد داشت. احتمالاً «پرواز به وقت شام» مهمترین اثر حاضر در جشنواره باشد و بسیاری از اهالی رسانه لحظهشماری میکنند تا در پردیس سینمایی ملت به تماشای آن بنشینند. کسی چه میداند؟ شاید «پرواز به وقت شام»، حرارت جشنواره را بالا برده و شبهای سرد بهمنماه زمستانِ حاشیه بزرگراه نیایش تهران را گرم کند. جدیدترین پروژه حاتمیکیا هر قدر در مراحل تولید خود بدون حاشیه و آرام پیش رفته، احتمالاً در زمان نمایش در جشنواره، تمام این سکوت و بیحاشیه بودن را جبران خواهد کرد.