به گزارش حلقه وصل، کانال تلگرامی مرکز اسناد انقلاب اسلامی نوشت: علی هادی‌تبار از جمله آزادگانی است که چندین سال در اردوگاه‌های بعثی به اسارت گذرانده است. او در بخشی از کتاب خاطرات خود که با عنوان «شهر که آرام شد برمی‌گردم» چاپ شده می‌گوید:
«نوروز سال 1363 از راه رسید. بی‌سر وصدا و در واقع غریبانه‌ترین نوروزی که در تمام عمر به یاد می‌آورم. لحظات تحویل سال فرارسید، درحالی‌که نه از پیام امام و نه از شادباش رئیس‌جمهور خبری بود. به جای همه این‌ها در همان روز اول فروردین 63 مامور عراقی به سختی در اتاق بازجویی مشغول بود و اسرایی را بیرون در، به انتظار بازجویی نشانده بودند. صدای فریاد دل خراش ضجه و فریاد یا حسین و یا مهدی اسرایی که داخل اتاق بازجویی شکنجه می‌شدند گاه و بی‌گاه در کل اردوگاه می‌پیچید...»
چرا نهج‌البلاغه؟ 
فراخوان پذیرش ایده‌ها و تیم‌های نوآور دینی در رویداد «راه‌نو»
رمز پیروزی در مقابل قلدری آمریکا! 
پدر معنوی مداحان که جایش خیلی خالی است