به گزارش حلقه وصل، صفحه اینستاگرام مرزوبوم روایت دکتر سید مسعود خاتمی از رشادت شهید، آیت الله سعیدی را منتشر کرد.
در سال های ۴۲ و ۴۳ من تقریبا ده سالم بود. بعدا که به تهران رفتم، با افکار برادرم، آقا سید مرتضی، بیشتر آشنا شدم و اولین بار او من را به منزل آقای سعیدی برد. در خانه آیت الله سعیدی، عکس بزرگی از امام دیدم که خیلی توجهم را به خودش جلب کرد، ولی او را نشناختم. ابعاد عکس یک متر در نیم متر بود. گفتم: «این عکس کیست؟!» اخوی گفت: «ایشان قائد و زعیم ماست.
پرسیدم: «اسمش چیست؟ جواب داد: آقای خمینی، بعد از آن، ساواک آیت الله سعیدی را دستگیر کرد و آن عکس بزرگ را هم با خودش برد، از آن زمان، افکار آیت الله سعیدی روی من اثر گذاشت. خدا رحمتش کند. انسان عجیبی بود. یکپارچه مجذوب امام شده بود.
آقای سعیدی خیلی سرزنده و به روز بود. آن طور که یادم می آید، مسجد خیلی فعالی هم داشت. البته منع شده بود که در منبر سخنرانی کند، اما دست بردار نبود. می ایستاد و سخنرانی می کرد. می گفتند: تو اصلا منبر نرو! ایستاده سخنرانی می کرد. بعد گفتند: این جوری هم سخنرانی نکن! نشسته سخنرانی می کرد [با خنده]!
درست است که ساواک ایشان را شهید کرد، ولی ایشان هم پدر ساواک را در آورد. زمانی ساواک به ایشان گفته بود: تعهد بده که از آقای خمینی اسمی نبری. یک بار سخنرانی مفصلی کرد و گفت: دستگاه از من تعهد گرفته که اسم حضرت آیت الله العظمی خمینی را نبرم، ولی شما بدانید که هروقت گفتم حضرت آیت الله العظمی، منظورم ایشان است و صلوات بفرستید.
این طور نبود که کوتاه بیاید. یک بار در عالم بچگی به حاج آقا وثوق گفتم: آقا، شما چرا مثل آقای سعیدی مبارزه نمی کنید؟ ایشان گفتند: حق با شماست، ولی آقای سعیدی اگر یکی بخورد، یکی می زند. من اگر دوتا بخورم، یکی هم نمی توانم بزنم. به هر حال آیت الله سعیدی آدم عجیبی بود و خیلی قاطع حرف هایش را می زد. مردم محله غیاثی تهران هم به او علاقه داشتند و بعضی وقتها مشکلات اجتماعی شان را به ایشان می گفتند. رژیم هم نتوانست او را تحمل کند و در سال ۴۹ او را در زندان به شهادت رساند.
