به گزارش حلقه وصل، استاد شیخ حسین انصاریان از اساتید اخلاق شهر تهران شبهای ماه مبارک رمضان در حسینیه همدانیها جلسات سخنرانی و موعظه دارد که از این پس هر یک از این جلسات تقدیم علاقهمندان میشود:
خداوند متعال در اواسط سوره مبارکه حشر گروهی را نام میبرد تحت عنوان «فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ»، گروه خودفراموش شدهها.
انسانی که خودفراموشی دارد دچار خسارت و زیان است و این افراد مورد نفرت پروردگار قرار میگیرند و خداوند چنین افرادی را دوست ندارد.
افراد خودفراموش در غفلت به سر میبرند
افراد خودفراموش آنانی هستند که سالها در این دنیا زندگی میکنند و یاد خودشان نمیافتند و از خودشان یادی نمیکنند و در غفلت به سر میبرند. خودفراموشی سبب آن میشود که انسان تکلیفش را با خودش روشن نکند، و زندگیای داشته باشد که پروردگار عالم آن را پستتر از زندگی همه حیوانات میداند. آن کسی که تکلیف خودش را با خودش روشن نکند هر لحظه عمر، در خسارت و زیان است.
یاد کردن از خود یک نعمت ارزشمند و عظیم است که انسان را از مسیر انحراف و غفلت می رهاند. خداوند همه مؤمنین را از زمان نزول قرآن تا روز قیامت به این امر سفارش می کند که در زمره افراد خودفراموش نباشند. انسانی که خودفراموش نباشد و در یاد خدا غوطهور باشد به کمال و سعادت دست پیدا میکند چرا که مسیر تعالی و کمالات توسط صد و چهارده کتاب الهی و صد و بیست و چهار هزار پیغمبر بیان شده است که همه اینها اصول، ریشه، حق و حقیقت است و آثار عظیمی در زندگی دارد.
یادکردن از خود، انسان را از حوزه حیوانیت خارج و وارد حوزه انسانیت میکند
یاد کردن از خود و خودبیداری آثار با ارزشی دارد و انسان را به سعادت رهنمون میسازد و از حوزه حیوانیت خارج و وارد حوزه انسانیت میکند، اما خودفراموشی موجب میشود نتوانیم تکلیف خود را روشن کنیم و پیرو انبیاء و امامان(ع) نباشیم و در صف بندگان قرار نگیریم.
انسان برای خودبیداری به معلم هایی نیاز دارد
برای اینکه انسان به خودبیداری و کمال برسد نیاز به معلم هایی دارد و باید معلمهای خود را انتخاب کند بیشک معلم این راه وجود مقدس پروردگار است، اگر به دعای جوشن کبیر نگاهی بیندازیم میبینیم که خداوند جمیع صفات کمال را در خود دارد.
انبیای الهی و ائمه اطهار(ع) نیز معلمهای انسان در رسیدن به تعالی و کمال هستند
در این مسیر انتخاب معلم خوب، مؤمن شدن و شناخت نسبت به معلمها میتواند ما را به کمال برساند همچنین یقین داشتن مرحله اول اتصال است، بدون تردید انبیای الهی و ائمه اطهار(ع) معلمهای انسان در رسیدن به تعالی و کمال هستند.
یقین داشتن مرحله اول اتصال است
انسان به واسطه ایمانش از خطرات زیادی در امان است، ایمان کاری می کند که خداوند محب او شود، موارد زیادی در زندگی وجود دارد که برای خودبیداری و به یاد خود بودن به انسان تلنگر میزند. هر چه ایمان قوی تر باشد تلنگرها بیشتر او را بیدار می کند و انسان را به شناخت می رساند، وقتی که افراد به یاد خود باشند، همه الطاف او را در خود می بینند و تجلی گاه مهر، رحمت، لطف، احسان و کرم خداوند میشوند.
اگر در زندگی انتخاب خوبی نداشته باشیم گرفتار معلم هایی می شویم که خوی حیوانی دارند و انسان با این معلم ها نمی تواند به تعالی برسد.
انسانی که دچار خودفراموشی شده است به معصیت و گناه گرفتار میشود
انسانی که دچار خودفراموشی شده است به معصیت و گناه گرفتار می شود و ناتوان و عاجز میشود، لذا اگر آدم یاد خودش باشد که من کی هستم، تکلیفم با خودم چیست؟ و خیلی خوب این جاده را طی کند در همین دنیا چشمی غیر از این چشم و گوشی غیر از این گوش به آدم خواهند داد. چه بسا انسان هایی که در یاد خود به چشم و گوشی دست مییابند که همه چیز را میبینند و میشنوند همانند آیتالله کاشی که شاگردان زیادی نزد ایشان تلمذ کردهاند و از ایشان خاطرات زیادی برجای مانده است.
خواسته خدا و همه انبیا در قرآن مجید و در روایات اهل بیت(ع) است. برای پیمودن جاده سعادت، ایمان به خدا و انبیاء و عشق ورزیدن به آنان و هم سو شدن با آنان و عمل کردن به خواستههای معشوق است. آن وقت است که راه حرکت به سوی کمالات آسان خواهد شد.
برای اینکه قلب و دل، مطلع الفجر طلوع عشق خدا و انبیاء شود؛ فکر کردن در وجودشان، در کارهایشان، در اعمالشان، در افعالشان، در آثارشان، در محبتهایی که به من داشتهاند ضروری است. عاشق یک خصلتش این است که همش دنبال معشوق میدود، و نگران است نکند معشوق رو برگرداند. در فضای عشق است که به معشوق میگوید همه چیزت را قبول دارم، همه چیزت را.
بعد از باور و بعد از عشق است که انسان به ایمان یقینی، به اخلاق حسنه، به عمل صالح، و از این جاده به لقاءالله، قرب الله، رضایت الله، جنتالله خواهد رسید.
حذف خدا و انبیا و ائمه معصومین(ع) ما را گرفتار ماهوارهها و سایتها و شبکههای خبرگزاری یهودی و مسیحی خواهد کرد و فقط یادمان میدهد که جنازه روحت را چطوری در این بدن دفن کنی!