
سرویس حاشیه نگاری: ماراتن جشنواره فیلم فجر برای اهالی رسانه با نمایش مستند «آبی کمرنگ» در برج میلاد رسما آغاز شد. کاخ جشنواره که امسال یک روز بیشتر میزبان خبرنگاران و منتقدان سینمایی است، در اولین نمایش خود طبیعی است که جمعیت چشمگیری را شاهد نباشد چون مستندها معمولا مورد استقلال قرار نمیگیرند چه برسد روز اول که موتور جشنواره هنوز گرم نشده است.
مستند 71 دقیقهای آرش لاهوتی داستان 4 جانباز اعصاب و روان را روایت میکند. روایتی تلخ از قهرمانان واقعی کشورمان که حالا بعد از سی سال گویی به فراموشی سپرده شدهاند و حتی اجازه رفتن به مرخصی را هم ندارند و باید در آسایشگاه روزگار بگذرانند.
اولین حاشیه جشنواره امسال اما برای نمایش فیلم دوم اتفاق افتاد. «خانه دیگری» بهنوش صادقی که قرار بود 15:30 به نمایش دربیاید نزدیک به یک ساعت تاخیر داشت تا شاید حرارتی بدمد در یخ جشنواره و سالن کمی پرتر به نظر برسد که اتفاقا موثر هم افتاد و سالن جمعیت بیشتری را به خود دید. حالا از همین روز اول کاخ رسانهها شاهد تجمع جلوی درب وردی سالن هم هستیم.
«خانه دیگری» بهنوش صادقی یک فیلم اولی بسیار ابتدایی و ساده است که آدم را یاد فیلم «هیچ» عبدالرضا کاهانی میاندازد با این تفاوت که خانه دیگری اصلا نتوانسته ادای همین فیلم را هم دربیاورد.
فارغ از فیلمهای به نمایش درآمده، بگیر و ببندهای جشنواره در روز اول هم جالب است. از راهندادن مرتضی رزاق کریمی(دبیر بخش مستند جشنواره) به داخل سالن چون کارت ورود همراهش نبود تا دست به کارشدن خود بهروز غریبپور(مدیر کاخ جشنواره) برای کنترل اوضاع که البته قابل تحسین است و امیدواریم تا روز انتهایی جشنواره شاهدش باشیم.
لباس عجیب و غریب بانوان تیم تشریفات که احتمالا از سلیقه مهتاب کرامتی الهام گرفتهاند هم از نکات جالب توجه بود. امسال در برج میلاد فرش قرمزی در کار نیست اما عوامل هر فیلم با راهنمایی همین تیم تشریفات به جایگاه ویژهای که برای عکاسی تعبیه شده است، هدایت میشوند.
اولین فیلم بخش مسابقه که در جشنواره نمایش داده شد «ایتالیا ایتالیا» بود. یک موزیکویدیو تمام عیار که بیشتر به یک دورهمی جذاب شباهت داشت تا یک فیلم سینمایی! یک تقلید نسبتا موفق از فیلمهای کمدی – موزیکال غربی که یافتن نسبتش با جشنواره فجر بماند برای وقتش و البته اهلش!
دو فیلم «او» و «آزاد به قید شرط» پایانبخش اکرانهای روز اول جشنواره در برج میلاد بودند که اولی ملغمهای بود از داستانکهای کوتاه و دومی که قرار بود یک فیلم جدی باشد آنقدر اهالی رسانه را خنداند که خستگی یک روز کاری را از تنشان به در کرد.
تاخیرهای روز اول سینمای رسانهها آنقدر به درازا میکشد که فیلم پایانی ساعت 11:30 روانه پرده نمایش شود و با احتساب 115 دقیقه زمان خود فیلم و نشست پرسش و پاسخش تا 2 بامداد خبرنگاران را به خود مشغول کند و خدا توفیقی دهد به همه خبرنگاران مستاصل که تازه اگر وسیله نقلیه مناسبی برای رسیدن به منزلشان پیدا کردند، صبح فردا هم بتوانند سر وقت در محل کارشان حاضر شوند.