از ناکارآمدی شورای عالی انقلاب فرهنگی تا تشکیل شورای عالی اجتماعی!‏

سرویس حاشیه نگاری: ماجرا از آنجایی شروع شد که خبر گورخوابی برخی از هم‌وطنان بی‌خانمان برای فرار از سرمای زمستان روی خروجی برخی از رسانه‌ها قرار گرفت و به‌سرعت در فضای مجازی پخش شد و بسیاری از کاربران اجتماعی آن را در صفحات خود بازنشر دادند و تحلیل‌های زیادی درباره آن ارائه دادند. اما به بهانه این اتفاق ناگوار بسیاری از معضلات اجتماعی دیگر نیز در جامعه مطرح شد و مطالبه عمومی برای رفع این معضلات بالا گرفت، هرچند  بعد از آن رئیس‌جمهور و برخی دیگر از مسئولین مربوط در سخنانی از مسئولیت این پدیده سر باز زدند و در جایگاه یک شهروند معمولی به انتقاد از آن پرداختند.

موضوع شرم‌آور دیگری که در خصوص برخی پدیده‌های اجتماعی نظیر گورخوابی و اعتیاد مطرح شد این بود که برخی مسئولین طرح عقیم‌کردن و انقراض نسل آنها را مطرح کردند که باعث دل‌شکستگی انسان‌های دلسوز شد و واکنش‌های زیادی هم در رسانه‌ها علیه این طرح شوم مطرح شد. در ادامه مسئولین شروع به تشکیل کارگروه و جلسات برای پاک‌کردن صورت‌مسئله و اقناع افکار عمومی نسبت به معضلات اجتماعی کردند.

موضوع مشکلات اجتماعی مدت‌هاست از دغدغه‌های مهم مقام معظم رهبری بوده و در جلسات بسیاری نیز آن را به مسئولین گوشزد کرده‌اند، اما جز چند اقدام جزئی مانند تشکیل سازمان امور اجتماعی در وزارت کشور و امثالهم اتفاق خاص دیگری که قابل مشاهده باشد در این زمینه رخ نداده است.

با گسترده‌شدن دامنه آسیب‌های اجتماعی چه در دنیای حقیقی و زندگی و چه در فضای مجازی و نیز انتقادات بسیار زیاد مردم و مطالبه عمومی و همگانی از مسئولین و در رأس آن مطالبات مقام معظم رهبری از مسئولین، آنها را بر آن داشته است که اقداماتی انجام دهند.

بعد از تشکیل سازمان امور اجتماعی در وزارت کشور و با رسانه‌ای شدن برخی پدیده‌های شوم نظیر گورخوابی، دولت و مجلس تصمیم به ایجاد شورای عالی اجتماعی برای بررسی و حل این معضلات نمودند.

هرچند تشکیل چنین شورایی خوب و مفید است اما نکته‌ای که وجود دارد این است که در کشور ما در خصوص مسائل بسیار مهمی شورای عالی وجود دارد، نظیر مسئله محوری و اصیل فرهنگ که در همان اوایل انقلاب شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل شد و با توجه به اعضای شاخص آن انتظار اقدامات تأثیرگذار و جدی از آن می‌رفت، اما هرچه پیش رفتیم مهم‌ترین اتفاقی که در آن به چشم می‌آمد افزایش میانگین سنی اعضای آن بوده است، چند سال پیش هم برخی سایت‌ها خبر از استعفای استاد رحیم‌پور ازغدی از شورای عالی انقلاب فرهنگی دادند که هرچند با این استعفا موافقت نشد اما دلایل وی برای استعفا عدم ضمانت اجرایی و ناتوانی این شورا جهت پاسخگوبودن به انتظارات رهبر معظم انقلاب و نخبگان کشور عنوان‌شده بود.

نمونه دیگر شورای عالی فضای مجازی است که چند سالی است با رواج‌یافتن اینترنت و فضای مجازی و به وجود آمدن شبکه‌های اجتماعی شکل‌گرفته است اما این روزها موضوعی که در بسیاری از رسانه‌ها مورد بحث است آسیب‌های اجتماعی ناشی از بی در و پیکر بودن و وجود انواع محتوای مضر در فضای مجازی کشور است.

حال به همان موضوع شورای عالی اجتماعی برگردیم، تشکیل این شورای عالی با عضویت شخصیت حقوقی رئیس‌جمهور، وزارت کشور و دیگر مسئولین عالی مملکتی فی‌نفسه خوب و امیدبخش است اما مانند دیگر شوراهای عالی که در بالا به آن اشاره کردیم، تا اراده جدی برای حل این معضلات وجود نداشته باشد و اقدامات عملی و ضمانت اجرایی برای مصوبات این شورا در نظر گرفته نشود عملاً این شورا  نیز مانند دیگری شوراهای مشابه، منفعل خواهد بود.