امانت‌فروشی در خانه ملت ممنوع!

به گزارش حلقه وصل،  «محمد ایمانی» در یادداشت روزنامه «کیهان» نوشت:

  ۱-یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، به توفیق الهی هفته آینده آغاز به کار می‌کند. هم چشم امید بسیاری از مردم به این مجلس دوخته شده و هم بدخواهان، دام چیده‌اند، شاید که بتوانند منتخبان پرانگیزه را از خدمت بازدارند. ‌اشرافیت چنبره‌زده بر رسانه‌های زنجیره‌ای، به‌عنوان صاحب عزای تغییر ریل مجلس، تبلیغات پرحجمی را ساماندهی کرده؛ انگار مردم به جای کارنامه دولت و مجلس مستقر، باید از مجلسِ تشکیل‌نشده یا دولتی که سال آینده تشکیل خواهد شد، بترسند!

۲- بخش مهمی از کارکرد مجلس دهم، برای کشور خسارت بود. جز یک مقطع کوتاه که اعتراض افکار عمومی جدی شد و مجلس را وادار به مواخذه برخی مدیران کرد، در بقیه عمر این دوره، شاهد انفعال و دنباله‌روی -چه درباره عملکرد تیم اقتصادی دولت و چه درباره سیاست خارجی و توافق پایمال برجام- بودیم. ترکیب بد کارکردی دولت با نظارت‌فروشی، کارنامه مردودی را برای این ائتلاف رقم زد. بخوانید؛

-سخنگوی حزب اتحاد ملت: باید تکلیف خود را با نان شب مردم روشن کنیم. وقتی ربط شعارها با نان شب مردم معلوم نباشد، از نگاه توده‌ مردم به ویژه محرومان، تعبیر به دعوای قدرت یا شکم‌سیری می‌شود. در زمینه عدالت کم‌کاری کردیم.

-وکیلی عضو فراکسیون امید: اصلاح‌طلبان به استکبارستیزی و دفاع از مستضعفان پشت کردند. این جریان نمی‌داند عناصر گفتمانش چیست و علاوه ‌بر فروپاشی گفتمان، گرفتار انقراض نسل است. با این نسخه نه می‌توان مردم‌داری کرد و نه زبان تعامل با قدرت داشت. ما لشگر شکست‌خورده‌ایم.

-زیباکلام: به خاطر کرونا، ختم و شب هفت نگرفتیم و گرنه اصلاحات، در انتخابات دوم اسفند مُرد.

-تاجیک مشاور خاتمی: اصلاح‌طلبان فسیل شده‌اند و

روکش مخملین آنها مدت‌هاست نخ‌نما شده. این پریشان‌حالی، حتی پس از حوادث سال ۸۸ مشاهده نشده بود.

-روزنامه آرمان: عملکرد اصلاح‌طلبان، مردم را سرخورده کرد.

-روزنامه آفتاب یزد: شهرداری و شورای شهر تهران، جز سیاسی‌کاری بلد نیستند که ۳ سال عملکرد نامطلوب بر جا گذاشتند؟

-عباس عبدی: اصلاح‌طلبان به جای زدن یکدیگر، مانند آدم‌های فرهیخته از هم طلاق بگیرند.

-جلایی‌پور عضو اتحاد ملت: کارگزاران، حزب دونبش است. یک نبش، راه یافتن به قدرت به هر قیمت است. حتی وقتی نامزدشان در تهران چند میلیونی سه‌هزار رأی می‌آورد، می‌گویند شتر دیدی ندیدی! نبش دوم، دلربایی از مردم با دفاع از راست‌ترین سیاست‌های اقتصادی است. آنها نه عدالت را جدی ‌گرفتند، نه دموکراسی را.

- روزنامه سازندگی (کارگزاران): حزب اتحاد ملت، بیش از این گنداب نخوت را هم نزند.

-خبرگزاری دولتی خبر آنلاین: تاریخ مصرف اصلاح‌طلبان تمام شده است.

-صوفی و میرلوحی دو عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان: روحانی، نامزد اجاره‌ای ما بود. دیگر با نامزد اجاره‌ای وارد انتخابات نمی‌شویم.

-کمالی دبیرکل حزب کار: جهانگیری در انتخابات ۹۶ رای نمی‌آورد، بنابراین مجبور به حمایت از روحانی شدیم.

-روزنامه شرق: اصلاح‌طلبان شاید سال ۱۴۰۰ هم از نامزد اجاره‌ای حمایت کنند.

-علی صوفی: جهانگیری اگر می‌خواهد نامزد ۱۴۰۰ شود،

باید خود را از عملکرد دولت روحانی تبرئه کند.

-عبدالله ناصری: شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان

با عملکرد خود به آخر خط رسیده است.

-علوی‌تبار: مردم ایران، منفی‌باف و خودخواه‌اند.

-حسین مرعشی: ما با پیش‌بینی شکست، وارد انتخابات مجلس شدیم. اصلاح‌طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ هم به خاطر نارضایتی مردم شکست می‌خورند.

۳- مرور این قبیل اظهارات، از باب شناخت وضعیت لاف‌زنان سیاسی و برای عبرت‌آموزی است. نه اینکه بالش نرم زیر سر منتخبان انقلابی بگذاریم یا دروازه غنیمت‌طلبی را بگشاییم. به جماعت بی‌صداقت مدعی اصلاحات، صرفا باید به دیده عبرت نگریست و از کنار منجلابی که پدید آورده‌اند، گذشت. و گرنه ورود در فضاسازی مسموم آنها، مایه خسران خواهد شد. نیازی به بردن نام رجال صاحب‌نام نیست که فاصله لازم با افراطیون مدعی اصلاحات را حفظ نکردند و اعتبارشان نابود شد. نقشه تله‌گذاران، قبلا لو رفته است. کرباسچی آذر ۹۴ در مصاحبه با شرق گفت: «دولت از طرف مقابل یارگیری کرده، مثلا در سیاست خارجی و برجام. بازی طرفداران دولت به واسطه همین سربازگیری از جبهه مقابل بوده و در مجلس هم می‌تواند اتفاق بیفتد».

۴- این یارگیری، گاه به معنای استخدام مستقیم افراد است و گاه، از طریق هُل دادن به ایفای نقش اختلاف‌افکنانه. در این باره، نشریه صدا شهریور ۹۵ به قلم عباس عبدی نوشت: «مهم‌ترین عاملی که در شرایط کنونی به‌عنوان پیشران برنامه ما عمل خواهد کرد، جلوگیری از وحدت میان اصولگرایان است. این هدف در

۵ سال گذشته به نحو مطلوبی پیش ‌رفته. نهایی کردن شکاف میان جناح حاکم، بسیار مهم است. اصلاح‌طلبان باید نقش «قوه»ای را بازی کنند که این شکاف را به مرز جدایی کامل برساند». همین فرد، ۵ مهر ۹۱ درباره نامزد سال ۷۶ طیف اصولگرا گفته بود «او اگر از جایگاه فعلی‌اش در جناح راست خارج شود و به اصلاح‌طلبان بپیوندد، چیزی به آنها اضافه نمی‌کند. اهمیت او در این است که در آن سو قرار دارد. آقای [ن] به این سو بیاید، جایگاهش را در آن سو از دست می‌دهد. او باید در آن‌ سو خوب بازی کند».

۵- عمرو عاص‌های سیاسی، در انتخابات ۹۶، «رئیسی‌هراسی» راه انداختند و گفتند اگر او رئیس‌جمهور شود، چوبه‌های دار برافراشته می‌شود، در پیاده‌روها دیوار می‌کشند؛ دلار هم ۵ هزار تومان و پراید ۵۰ میلیون تومان می‌شود! حالا هم تاکتیک قالیباف‌هراسی، جبهه پایداری هراسی، موتلفه‌هراسی راه انداخته‌اند. می‌خواهند منتخبان منتسب به جبهه بزرگ انقلاب را گرفتار چنددستگی کنند و مدیریت فشل غربگرا و سیاست‌بازانی که دولت و روحانی را اجاره‌ای می‌خوانند، در حاشیه امن باقی بمانند.

شقه شقه کردن نیروهای عمدتا انقلابی با برچسب « قالیبافی، پایداری‌چی، موتلفه‌ای و...»، خیانت مسلم است. منتخبان، صرفا در پیشگاه مردم و نظام مسئولند، نه این فرد یا آن گروه. نیروهای فهیم و انقلابی نباید اجازه دهند پادوهای رسانه‌ای ‌اشرافیت، با کشاندن آنها به بازی انحرافی، به شعورشان توهین کنند. رسانه‌های زنجیره‌ای- اجاره‌ای که با نقشه تفرقه سراغ منتخبان می‌روند، فقط سزاوار تحریم‌اند. سزاوار است نیروهای انقلابی با وقار و عزت، مرزبندی خود را با این شبکه عنکبوتی حفظ کنند.

نباید برای ورشکستگان جفاکار در حق مردم و نظام کوچه باز کرد. قبول هر هویت سیاسی و جناحی به غیر از «هویت انقلابی، اسلامی و مردمی»، تعصب نارواست. همراهی با اشخاص و گروه‌ها و احزاب تا جایی مجاز است که در تناقض با اصول و عامل حاشیه‌نشینی آرمان‌ها، و یا انشقاق در جبهه نیروهای انقلاب نشود. پیامبر اعظم (ص) درباره تعصبات باطل فرمودند: «هر کسی در دلش به اندازه دانه خردل عصبیت باشد، خداوند او را روز قیامت با اعراب جاهلیت محشور می‌کند». و «هرکس تعصب بورزد، یا دیگران به خاطر او تعصب بورزند، رشته‌های ایمان را از گردن خود بازکرده است». و از امام صادق علیه السلام روایت است که فرمود «مَن تَعَصَّبَ عَصَّبَهُ الله ُ عزَّ و جلَّ بِعِصابَهًٍْ مِن نارٍ. هر که تعصّب بورزد، خداوند عزّ و جلّ دستاری از آتش بر سر او ببندد».

۶- با انتخابات مجلس، اتفاق مبارکی رخ داده و باید شکر آن را به جا آورد. شکر این دستاورد بزرگ آن است که نیروهای انقلابی فرصت را مغتنم شمارند و در مسیر درست صرف کنند؛ از حاشیه‌ها و مسائل فرعی بپرهیزند و حتی در موضوعات مهم نیز، از مهم‌ترین اولویت‌ها که همانا گره‌گشایی از مشکلات مردم است، غفلت نکنند. این کار صرفا به واسطه تغییر و بسامان کردن روال‌های نابسامان مدیریتی ممکن است. خطرناک‌ترین مانع، استحاله انگیزه‌هاست. مجلس قوی، بدون حسن ظن و همدلی و هم‌افزایی عملی نمی‌شود. همت و آرمان‌های بلند را نباید پیش پای نگاه‌های نوک دماغی و هیجان‌زده قربانی کرد. اینجا آزمون بلوغ یا نارسی سیاسی است. دلیلی ندارد مقابل هرکس که ضبط‌صوت روشن می‌کند یا تماس می‌گیرد، زبان به درددل بگشاییم و تیتر برای او جور کنیم. نباید در دام هویت‌سازی‌های جعلی یا فرعی افتاد.

۷- اختلاف‌نظرها در جلسات هم‌اندیشی قابل حل است، نه در فضای رسانه‌ای به میزبانی غیر. آن‌قدر بار بر زمین مانده و مشکلات انباشته مردم هست که نوبت به اختلاف بر سر مسائلی مثل ریاست مجلس نرسد. هیئت‌رئیسه را اکثریت منتخبان تعیین می‌کنند و منتخبان انقلابی هم می‌توانند در این باره تصمیم فراکسیونی بگیرند؛ بنابراین موضوع پیچیده‌ای نیست که ورشکستگان سیاسی بخواهند از آن مسئله بسازند. هدف رسانه‌های زنجیره‌ای از بزرگ‌نمایی این موضوع، گرفتن فرصت تمرکز بر مشکلات و اولویت‌هاست. چشم بر هم بزنیم، مجلس یازدهم به پایان می‌رسد، چنان‌که مجلس دهم به سر آمد. فرصت گذران نمایندگی باید به تدوین اولویت‌های تقنینی و نظارتی، برنامه‌ریزی و اجرای مدبرانه آن بگذرد. مجلس جدید بیش از آن‌که معطل تعیین رئیس ‌باشد، نیازمند کوشندگان بی‌ادعا و پرکار است؛ کسانی که خود را صرفا اجیر مردم بدانند. آن قدر مشکلات بر زمین مانده هست که داوطلب کم بیاید. ظرفیت‌های محدود خدمت، نباید صرف اصطکاک و استهلاک ظرفیت‌ها شود. همه آنها که قبل از انتخابات، لیست مشترک دادند، مسئولند بر همان اتحاد و ائتلاف باقی بمانند. و گرنه در مظان بدگمانی قرار می‌گیرند. افراد می‌توانند گزینه متفاوتی برای ریاست مجلس مد نظر داشته باشند اما حق ندارند همدیگر را بخراشند یا چنان گرم رقابت شوند که راه نقش‌آفرینی اغیار باز شود. دهان‌های به عداوت گشوده کفتارهای سیاسی را باید دید که در اثر نابود کردن فرصت‌های بزرگ، به ورشکستگی کامل رسیده‌اند؛ اما با این وجود، برای رخنه در اتحاد و اتفاق نیروهای انقلاب دندان تیز کرده‌اند. همواره باید مراقب تنگه غنیمت و غفلت بود.